kun je hoera zeggen?

jawel, ik heb het gefixt, ik kan weer bij mijn fotos en dus is het hoog tijd voor wat meer geblog. We zitten inmiddels in februari, een dag voor Padraic's verjaardag, en ik heb sinds het begin van het nieuwe jaar niets geschreven! Wat is er allemaal gebeurd?
Nou... het leven is aardig compleet, druk maar compleet.

Die rosetten van mij weet u nog, die bij Molly Meg verkocht worden? Die gaan best wel goed, en Molly Meg heeft er dan ook 120 ofzo bijbesteld, dat zijn bijna 8 volledige sets, van de roze en de blauwe en niet alleen dat, ze gaan vanaf eind maart verkocht worden in een popup shop op Kings Road in Londen (ik mag nog niet verklappen welke! - ok maar het klinkt als een universitaire studie...) én ze heeft me gevraagd of ik daar ook een kinderworkshop wil geven. En dat gaat gebeuren op 12 april. Spannend!

En natuurlijk kwam dit nieuws net terwijl ik ook weer ging beginnen met lesgeven hier aan de Universiteit. Ik geef seminars in Historical & Conceptual Issues, en zal later in het collegejaar ook twee hoorcolleges daarover geven aan de eerstejaars hier. Ik moest de examenvragen daarvoor al een week of twee terug inleveren, dus dat was even aanpoten.

op de terugweg na de tweede sessie op de creche

En dan is er nog het leven thuis:
Fergus gaat als ik werk naar de creche en dat was best wel even slikken. Hij vond het erg moeilijk in het begin, want hij was bijna alleen maar bij mij geweest. Dit was ook een van de redenen dat we zijn begonnen met de creche, want het is wel goed als hij ietsjes flexibeler wordt met andere mensen. Ik bedoel: oma heeft het zwaar te verduren gekregen van Fergus na de bruiloft van Willem en Marieke (in de zomer): Fergus heeft haar toen vijf maanden nauwelijks aangekeken en begon te huilen zodra ik de kamer uitliep als zij er was. Maar nu, we zijn een week of vier verder, begint hij het echt leuk te vinden in zijn groep en hij speelt met de andere kindjes en huilt al een stuk minder.

Cue de volgende mijlpaal: we hebben hem het afgelopen weekend naar zijn eigen kamer verhuisd. Was die hele verplaatsing van de badkamer vorig jaar toch nog ergens goed voor! Ik heb zijn kamertje deels behangen met mooi Ferm Living Harlekijn behang, en sinds we afgelopen weekend de gordijnen ook hebben opgehangen slaapt hij er dus. Nou ja slaapt... Hij was nog niet zo lang terug begonnen met doorslapen in de nacht (geen voedingen meer om 11 uur en 3, 4 of 5 uur). Maar helaas lijkt dat nu weer een beetje voorbij en wordt hij elke nacht om 1.30 wakker... Maar er zit vooruitgang in.

Verder loopt hij, en wijst hij 'dit' 'dit' 'dit'.. Hij wijst zijn neus aan als je daarom vraagt. Hij zegt 'poes' en ''buik' en 'hoofd'. Hij eet voor drie, en snél!! Hij laat luidruchtig weten als hij meer wil en schudt zijn hoofdje als hij niet iets wil. Hij begint een beetje jaloers te worden op Aoife als zij bij mij op schoot zit. Hij aait kleine babies, en weet wat 'zachtjes doen' betekent. We denken dat hij linkshandig is. Fergus en ik gaan elke week naar babyzwemmen en dat vindt hij heerlijk.

Aoife heeft weer een periode van picnicen. Altijd als zij groeit dan maakgt ze van die heel uitgebreide opstelingen met haar speelgoed. Niet om mee te spelen, maar gewoon om neer te leggen, en dat moet allemaal heel precies gebeuren. Maar daarom kan het nog wel in een oogwenk gebeuren! En nu ze wat ouder is komen de spulletjes overal uit het huis vandaan, dus helaas is het opruimen iets minder snel gepiept. Ik denk dat het een manier is om een soort controle te krijgen over haar omgeving, om dingen (dan maar letterlijk) op een rijtje te krijgen als er veel in haar hoofd gebeurt... maar zeker weten die je dat natuurlijk nooit.

Het doet me een groot plezier dat ze zoveel van tekenen houdt. Ze kan heel erg mooie dingen tekenen, maar momenteel heeft ze een stippenfase. Alle kunstwerken worden versierd met meticuleus ingekleurde stippen. Het is zo kenmerkend voor haar dat de juf op de creche zelfs opmerkte dat de andere kindjes haar na zijn gaan doen met die manier van tekenen.

Ze is erg bezig met verjaardagen. Die van ons maar vooral die van haarzelf. Ze wil een taart met chocolade en roze icing. Als we eens boodschappen doen bij de kleine Tesco hier om de hoek dan wijst ze steeds de roze donuts aan: die wil ze voor haar verjaardagsontbijt. kleine zoetekauw! Elke dat zegt ze wel een peer keer iets over haar verjaardag, en ze kan niet wachten tot wij allebei jarig zijn geweest zodat het dan haar beurt is.

Nou, dat komt goed uit dus, want morgen is het Padraic's beurt! dat schilderij boven is voor hem (een vlinder) en hij heeft om een schwarzwalder kirschtorte gevraagd (doet hij elk jaar, veel werk!) en voor morgen heb ik ook speciaal eten gepland waarvoor ik de slow cooker van de buren heb geleend... Ik moet het recept maar eens gaan opzoeken en verder aan de slag met cadeautjes inpakken.

o jee u staat in de wacht

u zal wel denken, waar blijven die goede voornemens? waarom lezen we niks? maar ik heb een beetje problemen met het uploaden van fotos van mijn telefoon naar picasa (en dat is hoe ik doorgaans de fotos op mijn blog weet te zetten, want m'n laptop heeft ook al niet al teveel opslagruimte meer - stomme macs met hun driedubbele fileopslag en rare fotosoftware. Ik ben best handig met de computer maar volgens mij klopt hier dus echt iets niet!). Hoe dan ook, ik moet dat fixen, maar ik moet ook tentamenvragen bedenken voor mijn cursus in Lancaster (die paar lessen geef ik rond Pasen maar de regels van de universiteit zijn dat je vooraf de vragen al moet inleveren (hoezo 'teaching for the test?' belachelijk!) én ik ben begonnen met seminars begeleiden, én ik heb een fantastische grote bestelling binnen voor het maken van 130 verjaardagsrosetten voor Molly-Meg, met daaraan verbonden een heel spannende en leuke nog geheime twist! Tel daarbij op dat ook de bakker om de hoek hier tien schorten heeft besteld, en ik nog een cape voor iemand zou maken, én het feit dat hoewel Fergus nu over het algemeen doorslaapt, Aoife nu opeens heeft ontdekt dat in de nacht schreeuwen ook een leuke manier is om aandacht te krijgen (eten doet ze gelukkig nu wel weer wat beter), én dat Fergus nog steeds een beetje uit zijn doen is vanwege het beginnen van twee ochtendjes crèche, én dat hij bovendien nu in een sprongetje zit en dus (zoals altijd bij hem als dat het geval is) maar niet wil slapen in de vooravond, én ik een zeer hardnekkige hoofdverkoudheid heb, met zere oren en al... kortom: er is geen tijd om dat met die fotos uit te vogelen nu, we spreken elkaar wel weer in Februari, als ik die vragen heb ingeleverd... sorry!

mama maakt

een trui voor Fergus

en die muts die al eerder voorbij kwam.
 Next up is een muts voor Aoife. Roze, zonder fratsen (maar met een subtiele streep, die in de wol zit, en een pompom). En een nieuwe jurk voor haar, en nog meer rosetten.

O had ik dat nog niet verteld?

Naar aanleiding van een foto die ik op instagram had gezet van Aoife's verjaardagsjurk met een roset erop werd ik benaderd door Molly-Meg, een online designshop voor kinderen. Zij had die roset gezien en vroeg of ik zin had om er een hele reeks te maken voor haar winkel. Zo gezegd zo gedaan en nu de eerste lichting inmiddels bijna uitverkocht is ben ik momenteel hard bezig met de tweede ronde. Ditmaal ook met blauwe linten.

En toen was er een andere dame ook geinteresseerd voor haar online shop en zo ben ik in de avonden lekker bezig, als mijn vilt tenminste niet op is, en we op oma's bezoek moeten wachten. Gelukkig komt oma vrijdag, dus dan kan ik weer verder met mijn bestelling.

gek he, hoe je zomaar in dingen kunt rollen?

halloween

Niemand had het ons echt duidelij kgezegd maar op halloween mochten Aoife verkleed naar de preschool. Gelukkig wist ik het wel een dag van tevoren, dus met een zieke Fergus op schoot (en de rattenvanger in de kelder, want zoals elke winter hebben we ook dit jaar weer geschuifel en gekrabbel onder de eetkamer) was het snel even een pak in elkaar draaien. Omdat ik vanwege mijn zieke mannetje het huis niet uit wilde moest ik het doen met de stofjes en lapjes die hier al lagen, en omdat ik weiger mee te doen aan de 'halloween moet eng zijn' traditie hier (in tegenstelling tot in Amerika is het hier echt de bedoeling dat je je creepy verkleedt op halloween. Niks geen princessen of wolkjes, nee, zwarte katten en heksen en skeletten!) maar er ook geen misverstand over wilde laten bestaan werd het een uilenkostuum voor Aoife. Want uilen zin toch best halloweenerig, nietwaar? Haar pompoenenpak paste ze natuurlijk niet meer. Ik had niet echt en plan, en nog minder tijd dus werd het een gouwe ouwe: de standaard overgooier maar dan van bruin fleece, met vilten veren erop, tadaa!

Er miste alleen nog wat.
In eerste instantie was ik van plan om in de avond nog even een muts of haarband of masker ofzo te maken voor de ogen, maar opeens zag ik dat daar nog prima plek voor was op de jurk zelf dus met een beetje handwerk werd het uiteindelijk tussen neus en lippen door dit:

Het had niet anders moeten zijn!
Aoife was verguld! Op de creche heeft ze de hele dag getoewittoewoet (geoehoed), en iedereen trots haar uilenjurk laten zien.

En Fergus was de volgende dag (een stuk minder ziekjes) ook erg in zijn nopjes met de warme pompoenfleece uit 2010. Iedereen blij en op de foto!

feestjes

het kinderfeestjesseizoen is weer aangebroken! Bijna alle vriendjes en vriendinnetjes van Aoife zijn in de lente jarig, en dus is het nu regelmatig feest. Een week of twee geleden was het Lachlan's tweede verjaardag. Er was een parcours uitgezet buiten in de koud waar de kinderen konden hinkelen en glijden en ballen rollen enzo, en binnen werd er pass the parcel gespeeld: alle kindjes zitten in een kring en er speelt muziek. Zolang er muziek speelt wordt er een pakje doorgegeven, als de muziek stopt dan mag het kindje dat het pakje vastheeft er een laag pakpapier afhalen (en dan valt er iets lekkers uit). Zo gaat dat door totdat de laatste laag pakpapier is aangebroken, en wie dan het pakje vasthoudt mag het cadeautje dat erin zit hebben. Zoals je wel begrijpt kan dat soms erg spannend zijn voor die kleintjes. Vorig jaar kwam Aoife het voor het eerst tegen (en ik ook trouwens) en vond ze het maar moeilijk om het pakje weer door te geven als het in haar handen kwam. Ook was het maar wat lastig om niet de gelukkige te zijn! Maar dit jaar was ze echt een ster!

en al dat geduld (ongetwijfeld geholpen door haar zakje chips en de minizakjes haribo en curly wurly's die er bij elke laag papier uit vielen) was het waard hoor, want Aoife had als laatste het pakje vast, en won zo een heel mooi Gruffalo spelletje. En de gruffalo -hoewel eerst een pooslang erg eng, is een favoriet hier in huis!

Een week later was het piraten en zeemeerminnenfeestje van Isobel en Sophie. Als piraat verkleed gaan (streepjestrui en spijkerbroek, doek om het hoofd klaar) kan altijd nog dacht ik, dus toen ik bij een charity shop een dekbedovertrek tegenkwam met een nogal visachtig paneel erin besloot ik het erop te wagen een zeemeerminnenkostuum voor Aoife te maken, want zeg nou zelf: deze stof vraagt daar toch gewoon om?

ja toch!
Nou hebben zeemeerminnen geen benen, en kleine meisjes wel, en bovendien willen kleine meisjes rondrennen, en niet netjes met hun benen in een zak zitten op een rotsblok, dus het moest wel een peutervriendelijk zeemeerminnenpak worden, en al helemaal niet iets zoals dit of dit (sexy èn onpraktisch wat wil je nog meer voor je kind?)

Dus, met wat gepriegel, en veel nagedenk, wat pijpenragers en quiltvulling en een beetje wild knippen werd het het lijfje als in haar lolajurk, mouwen in 'huidskleur' van een oud hempje van mij, en een rok met een split waar de benen uit kunnen steken en een aangeknipte staart die kunstig met een elastiekje om de pols of aan een van twee knoopjes (op de heup of de rug) kon worden gedragen. vilten schelpen erop (na een lang debat overigens, want maakten die schelpen het niet te borsterig?) en klaar:

en maar goed ook dat die staart een rok was met benen eruit en goed veel ruimte om ze ook nog te spreiden, want ditmaal was Aoife totaal niet geinteresseerd in het georganiseerde vermaak, maar wilde ze alleen maar rondjes rijden op de driewieler:

oh, en omdat Fergus natuurlijk niet achter kon blijven, en ik hem toch ook weer niet in zoiets wilde hullen (wat zeg ik, natuurlijk had ik dat wel gewild, maar goed ook al slaapt hij nu 's avonds, zoveel tijd heb ik nou ook weer niet dat ik dat ook nog kon haken...) werd het voor hem een provisorisch piratenkostuum (inderdaad, gestreepte truin, spijkerbroek, lollig mutsje...), maar dan met een papagaai op de schouder (nog even snel gefabriekt van een uilenvingerpop die we toch hadden liggen en een dummy clip):

ahoy me hearties!

On the second day of Christmas..

De thought for today (een reflectief levensbeschouwelijk item elke morgen om 7.48 stipt op het Today Programme op Radio 4) vanmorgen werd gegeven door iemand van Lancaster University  religious studies, die de luisteraar erop wees dat zonder de sleur van alledag hoogtijdagen zoals gisteren niet kunnen bestaan. Dus, zo zei ze, het kan geen kwaad om vandaag een gewone dag aan te houden, zonder al teveel toeters en bellen, vooral voor mensen met gezinnen met jonge kinderen...

Wij hadden dit advies niet nodig, maar doen het zeker rustig aan vandaag. Vanmorgen na het ontbijt was het daarom kleuren op de bedankkaarten die we bij de nursery hadden besteld, met Aoife's eigen kunstwerk erop.

Et voila, zelfs met prachtige poppetjes erop! Ze had echt de smaak te pakken, dit hier is Fergus!

aoife's koekemannetjes

we hadden al een mini gouden boekje van het koekenmannetje, en met Eric's cadeau en de tijd van het jaar was het een goede gelegenheid om eens te gaan bakken met Aoife gisteren, bij wijze van quality time.

O ze was zo trots om met haar boek de koekjesvorm te gaan kopen en ik was ook heel trots op haar. Met het kopen van de vorm en het maken en laten rusten van het deeg, het uitsteken, bakken en versieren was het echt een heel lange activiteit waar ze ook best wat geduld voor moest hebben en het vermogen om vooruit te kunnen kijken, echt iets voor een Grote Zus, maar het ging heel goed:

Ze ging geheel op in het versieren van de poppetjes, en had ook behoorlijk goed door dat we ogen, een neus en een mond nodig hadden. Wat ze niet door had was dat ik haar twee bakjes met snoepjes had gegeven, pas bij het laatste poppetje begon ze zelf ook flink van de restanten te eten: een in haar mond, okee twee, drie en dan misschien eentje op de pop. het hele concept van lijmen met glazuur (en een verkwastje, afgeknipt) begreep ze ook direct (handig zo'n nursery). Maar toen we klaar waren was het zo ongeveer etenstijd, dus met opeten van haar pop moest ze wachten tot het toetje, tja en dat was wel een beetje moeilijk voor deze kleine grote dame...

meer kerst terwijl u wacht

de midwife had gisteren wat eiwit in mijn urinemonster ontdekt, en ik zelf voelde een blaasontsteking opkomen, die vannacht inderdaad doorzette, waarbij een voordurend schoppende baby niet hielp. Midden in de nacht het ziekenhuis dus maar gebeld en ik er naartoe in mijn eentje met de taxi en ziekenhuistas. Ze hebben mij en de baby twee uur aan de monitor gehad, en antibiotica gegeven in de hoop dat de ontsteking nog over gaat voor de bevalling. Dat was dus een korte nacht voor mij, en ook voor Padraic die hier het fort bewaakte. Gelukkig sliep Aoife door.

Vandaag zou granny komen, dus tot die tijd wisselden Padraic en ik elkaar af met Aoife en uitrusten.  Toen het mijn beurt was scheen de zon hier nog en hebben Aoife en ik twee van deze kerstkransen gemaakt: handen printen met groene verf op wit papier en dan uitknippen en in een rondje lijmen. Aoife vind het geweldig, dit soort activiteiten duren ongeveer een kwartier, precies lang genoeg voor de peuterconcentratie, en ze had er dudielijk lol in om haar handen op het papier te drukken, en ik intussen maar verse a4tjes voor haar neus leggen... Ik vind het resultaat goed gelukt, en de kleur groen heeft precies die rupsje nooitgenoeg variatie die hem zo natuurlijk maakt... Of en wanneer we eraan toe gaan komen om een echte boom op te zetten weet ik niet, maar intussen proberen we het huis zo kerstklaar mogelijk te maken.

en nu is alles buiten grijs en is granny hier en kunnen wij allebei even rusten - stilte voor de storm!