feestjes

het kinderfeestjesseizoen is weer aangebroken! Bijna alle vriendjes en vriendinnetjes van Aoife zijn in de lente jarig, en dus is het nu regelmatig feest. Een week of twee geleden was het Lachlan's tweede verjaardag. Er was een parcours uitgezet buiten in de koud waar de kinderen konden hinkelen en glijden en ballen rollen enzo, en binnen werd er pass the parcel gespeeld: alle kindjes zitten in een kring en er speelt muziek. Zolang er muziek speelt wordt er een pakje doorgegeven, als de muziek stopt dan mag het kindje dat het pakje vastheeft er een laag pakpapier afhalen (en dan valt er iets lekkers uit). Zo gaat dat door totdat de laatste laag pakpapier is aangebroken, en wie dan het pakje vasthoudt mag het cadeautje dat erin zit hebben. Zoals je wel begrijpt kan dat soms erg spannend zijn voor die kleintjes. Vorig jaar kwam Aoife het voor het eerst tegen (en ik ook trouwens) en vond ze het maar moeilijk om het pakje weer door te geven als het in haar handen kwam. Ook was het maar wat lastig om niet de gelukkige te zijn! Maar dit jaar was ze echt een ster!

en al dat geduld (ongetwijfeld geholpen door haar zakje chips en de minizakjes haribo en curly wurly's die er bij elke laag papier uit vielen) was het waard hoor, want Aoife had als laatste het pakje vast, en won zo een heel mooi Gruffalo spelletje. En de gruffalo -hoewel eerst een pooslang erg eng, is een favoriet hier in huis!

Een week later was het piraten en zeemeerminnenfeestje van Isobel en Sophie. Als piraat verkleed gaan (streepjestrui en spijkerbroek, doek om het hoofd klaar) kan altijd nog dacht ik, dus toen ik bij een charity shop een dekbedovertrek tegenkwam met een nogal visachtig paneel erin besloot ik het erop te wagen een zeemeerminnenkostuum voor Aoife te maken, want zeg nou zelf: deze stof vraagt daar toch gewoon om?

ja toch!
Nou hebben zeemeerminnen geen benen, en kleine meisjes wel, en bovendien willen kleine meisjes rondrennen, en niet netjes met hun benen in een zak zitten op een rotsblok, dus het moest wel een peutervriendelijk zeemeerminnenpak worden, en al helemaal niet iets zoals dit of dit (sexy èn onpraktisch wat wil je nog meer voor je kind?)

Dus, met wat gepriegel, en veel nagedenk, wat pijpenragers en quiltvulling en een beetje wild knippen werd het het lijfje als in haar lolajurk, mouwen in 'huidskleur' van een oud hempje van mij, en een rok met een split waar de benen uit kunnen steken en een aangeknipte staart die kunstig met een elastiekje om de pols of aan een van twee knoopjes (op de heup of de rug) kon worden gedragen. vilten schelpen erop (na een lang debat overigens, want maakten die schelpen het niet te borsterig?) en klaar:

en maar goed ook dat die staart een rok was met benen eruit en goed veel ruimte om ze ook nog te spreiden, want ditmaal was Aoife totaal niet geinteresseerd in het georganiseerde vermaak, maar wilde ze alleen maar rondjes rijden op de driewieler:

oh, en omdat Fergus natuurlijk niet achter kon blijven, en ik hem toch ook weer niet in zoiets wilde hullen (wat zeg ik, natuurlijk had ik dat wel gewild, maar goed ook al slaapt hij nu 's avonds, zoveel tijd heb ik nou ook weer niet dat ik dat ook nog kon haken...) werd het voor hem een provisorisch piratenkostuum (inderdaad, gestreepte truin, spijkerbroek, lollig mutsje...), maar dan met een papagaai op de schouder (nog even snel gefabriekt van een uilenvingerpop die we toch hadden liggen en een dummy clip):

ahoy me hearties!