de perfecte voorzomerdag

voorzomer? is dat een woord? nu wel, want we hebben er een. Het weer in Lancaster sinds ik er woon is slecht in de zomer en als het al goed is is dat nu, in de lente (maar reken er niet op!). Vroeg op met het felle licht betekent dan ook vroege plannen en vroeg de hort op: naar Happy Mount Park in Morecambe, al even ouderwets in opzet als in naam: speeltuinen, formele bloemenperkjes en fanfares die er concerten geven op zondag maar ook een waterspeeltuin met sproeiers. Net wat we nodig hebben op zo'n warme dag.

Dus de oude buren gebeld of ze ook wilden komen met Constance, en zo was het eerst als vanouds in de zon kletsen en spelen. En de kat uit de boom kijken- want die sproeiers- die zijn nat hoor!

En dan aankleden en door naar Ben en Heather's huis vlakbij om daar heerlijk in de tuin te zitten, te lunchen en in het badje te gaan. Zomaar geimproviseerd! Geweldig!

en afkoelen met de allereerste ijslollie.

terug naar het uitzicht

Heuvelop naar Edna om appeltaart te brengen. Nu Ben, Heather en Constance ook verhuisd zijn is het daar wel erg stil opeens, dus we waren zeer welkom. Ook om Edna's nieuwe gebit te bewonderen.

weer goed (weer)

het is weer tropisch warm. na haar kuren van afgelopen weekend is aoife weer helemaal bijgekomen en zoet en redelijk voorspelbaar. ik wandel me een ongeluk, wel minstens 4 uur per dag, en leer zo de stad best aardig kennen. iedereen wil in de wagen kijken en de bouwvakkers die het hek repareren hier in de straat laten me de fotos van hun eigen kids zien. op hun i-phone. afgezien van dit high-tech foefje is het leven op de heuvel nog steeds erg ouderwets... hier de drie generaties buurvrouwen op het stoepje:

zondagsrust

aangezien Aoife 's nachts twee keer 3,5 uur slaapt, en dan nog meestal een paar uur in de ochtend hadden we na het gehuil en gevoed van gisteren een heerlijk rustige ochtend. En ze wilde daarna ook wel mee in de wagen, de heuvel af. Mijn eerste echte uitstapje onder de mensen (was nog wel zwaarder dan ik dacht, qua pijn): naar Boots en de stad rond. We kwamen drie bekenden tegen, waaronder Jenny die me vertelden dat zij haar zoontje ook elke avond aan een stuk door moest voeden: opladen voor de nacht. Dat deed me wel goed, om iets dergelijks te horen. Ja, wat weet ik nou van hoe dat normaal gaat? het boek heeft ook niet altijd een antwoord...

later kwamen Heather en Constance nog langs, een cadeautje en kleertjes brengen.

en nu ligt Aoife zoet naar haar favoriete kussen met contrasten te kijken...

welcome to the 1950s

het leven op de heuvel is als leven in een klein dorp ca 1950. Iedereen leeft mee. Ik kon de afgelopen weken niet over straat zonder bij afdaling of klim aangesproken te worden op mijn buik en ook nu is het duidelijk dat iedereen erg meeleeft. de buren in de straat, varierend in leeftijd van 0 tot 86 jaar hielden vorige week nauwgezet alle beoek in de gaten, en zodra er een vreemde vrouw de straat inkwam werden de kinderen naar buiten gestuurd om te zien of het nu begonnen was! Zo ook toen we zaterdag terugkwamen uit het ziekenhuis, Edna en Helen liepen meteen uit, en die middag nog kwam ook kleine Constance een kijkje nemen naar haar nieuwe maatje (niet het laatste trouwens, want Maja van de hoek verwacht eind mei ook een meisje!). Intussen kan Lily die vijf is en vier deuren verder woont bijna niet meer wachten. Ze vroeg al twee weken lang elke keer will the baby pop out any minute? en eergisteren, net toen ik even lag te rusten en Padraic boodschappen aan het doen was ging ze luidruchtig voor ons huis met de poppenwagen spelen, in de hoop een glimp op te vangen. Vanmiddag mag ze eindelijk langskomen.
Ander ouderwets gedrag is het langsbrengen van eten. Veel eten. De ouders van Padraic kwamen zondag al langs om te kijken en te koken (en lieten een hele gebraden kip achter), vandaag komt Charlotte van de kathedraal een Shepherd's pie brengen, en gisteren kwam Dina aan met twee gigantische koeltassen vol met zelfgebakken brood, alvast geraspte kaas, curries en casseroles:

in de zon

Gisteren was het zoals gezegd prachtig weer en hebben we in de tuin gezeten. Hoe meet men dan of de baby niet te warm wordt? Papa weet raad: met een thermometer natuurlijk!

handig.

pottering on

Geen nieuws en minder zon dan gisteren. Ik heb me gisteren beziggehouden met allerlei klusjes in huis, een haak maken in de badkamer voor het badje, verduisteringsgordijn ophangen in de slaapkamer, de gootsteen schrobben, plantjes verpotten... Het was prachtig weer, dus ik had alle kamerplanten, die Padraic ooit per twee in een pot had geplant, naar buiten gedragen en heb ze ieder in hun eigen pot gezet. Ik had mijn zomerschoenen aan, was er kennelijk niet meer aan gewend, dus ik struikelde met een flinke pot in mijn handen en viel op het grind in de achtertuin. Mijn enkel deed pijn, maar ik kon hem nog bewegen, en de dochter van Edna kwam aansnellen om te kijken of alles goed was (ze is verpleegster geloof ik). Alles was in orde, alleen mijn knie was geschaafd en mijn hand had een snee, en mijn enkel dus. De baby  liet zich er niet door uit de tent lokken! Vanmiddag moet ik naar de midwife, en dan hoor ik wel wat het plan is. Ik ben behoorlijk mobiel dus ik herken me niet echt in alle verhalen van het spuugzat zijn en niet langer kunnen wachten en je doodvervelen... ik geniet gewoon van de laatste dagen rust.

zondag

Het voelt een beetje als een camping hier op onze heuvel-met-uitzicht. Als de zon schijnt is het echt de beste plek ter wereld.

De hypotheek is goedgekeurd, we blijven hier dus niet voor eeuwig. Het nieuwe huis is groter -hoera!- maar het zal wel slikken zijn om dit uitzicht en dit licht achter te moeten laten. En het gevoel om over de stad uit de kijken.

padraic kan niet wachten

Constance van hiernaast met haar moeder in het zonnetje gisteren en Padraic met onze op de NCT nearly new sale voor 9 pond gescoorde babybjorn. Alle equipment die we hebben  heeft hij met knuffels gevuld: de pinguin in de draagzak, de aap in de maxicosi, een beertje in de wieg. Hij is nu aan het werk, probeert nog zijn stapel tentamens na te kijken voor het zover is, maar hij is ook duidelijk aan het afwachten... Ik vind het zelf wel best zo nog eventjes eerlijk gezegd.

drie ei is een paasei

Wat een toeval dat zowel Padraic als ik op het idee gekomen waren om voor elkaar een chocoladepaasei te laten beschrijven. En Padraic had er ook een voor de baby. En deze mooie zachte blokken van Home Grown.

ps. die tas voor de haard is mijn ziekenhuistas, klaar voor de start, mocht ik toch niet thuis gaan bevallen...

Zwangerdag 2

Jahaa, het was weer een zwangerdag. Vanmorgen zijn we naar de NCT (National Childbirth Trust) Nearly New Sale geweest hier in de stad. We hadden van allerlei mensen gehoord dat de NCT dé organisatie is om mensen te leren kennen en waar je cursussen enzo moest gaan volgen, maar helaas: die zijn dus nieet in Lancaster. Maar er is wel een actieve tak, kennelijk, en die organiseert elke 6 maanden een soort van gespecialiseerde rommelmarkt met baby en kinderdingen. Recycling op zijn best, dus wij naar St Bernadette's church hall. We waren er een half uur na aanvang en zagen bij aankomst al de een na de ander met propvolle tassen weggaan. Voor 50 cent entree kon je in de bergen kleertjes, speelgoed en grotere benodigdheden snuffelen. Bovendien werden de feestelijkheden nog wat kracht bijgezet (zoals dat hier altijd gaat, de kijkers van Midsomer Murders (Lokke..?) kunnen dit beamen...) met een zogenaamde bring & bake sale, en thee. Voor 2 pond 50 een complete lunch voor twee, met sandwiches, taart, thee en fruit. Maar dit was natuurlijk bijzaak. We hebben er een paar kleertjes gekocht, een Avent flessenwarmer (op aanraden van Sandra Lively, vorige week) voor 3 pond, en een Babybjorn draagzak voor 9 pond (zwart en gevoerd met ruitje).

En of dat allemaal niet genoeg is om een zwangerdag te vormen hebben we vandaag ook de kinderwagen en het autostoeltje opgehaald. We zijn nu bijna compleet, alleen nog een badje (maar de gootsteen gaat ook prima, denk ik). O, en de baby zelf natuurlijk...

wiegje en babykamer voortgang

We hebben een paar weken geleden de oude wieg van de Monaghans gekregen, hebben een matrasje op maat laten maken en langzaamaan ruimte gemaakt in de slaapkamer. De wieg is sinds eergisteren eindelijk van de zolder af en staat nu naast ons bed. De babykamer is nog steeds logeerkamer, zonder logee, ook al is Sible in het land voor de SEM-cursus. Padraic heeft hem toen hij vanavond kwam eten meteen aan het werk gezet om te helpen (ehm) om de net gewassen matrashoes om het logeermatras te doen. Zie hier het work in progress (en Padraic zijn ware aard tonen, ;) ), keep calm indeed.

Volgende week, als ik met verlof ben meer voorbereidingen... hopelijk!

spulletjes

ja hoor, het begint toe te slaan: de nesteldrang, geholpen door een cadeaubon of drie nog van mijn verjaardag. Een oranje/rood katoenen dekentje voor in de wagen, sokjes, mutsjes en wantjes (er heeft zich een soort lijst gemanifesteerd voor de uitzet vanwege de midwife, jawel ook hier in Engeland! en daar stonden de wantjes op... en 'bendy straws'(buigrietjes) voor tijdens de bevalling, en een kruiswoordpuzzel), matrasje voor de wieg, hoeslakentjes, textielverf in grijs en groen, matrasbeschermer voor ons bed. We hebben al ruimte gemaakt in de slaapkamer, beddengoed en rompers gewassen en... op miraculeuze wijze is toevallig vandaag dan ook eindelijk gearriveerd uit Brighton...
... de...
... tas!

hoera! nog net op tijd om een week of twee als laptoptas te gebruiken voordat ik mijn werk aan de wilgen hang.
Over werk gesproken... ik ga maar weer eens wat doen!

(babyjurk van petit louie, hema romper en hoeslaken, goodmoodkids maillot, quilt van etsy, matrasje op maat gemaat hier in de markt, boots sokjes, wantjes, mutsjes en deken en lakentje van BRS uit 1963)

ps.zien meer mensen hier een oranje/grijs/groen/wit thema? is niet expres maar kennelijk onze smaak momenteel...

Verjaarsverslag komt nog...

er zit wat vertraging in mijn verslaggeving, vooral van mijn verjaardag, maar dat komt doordat ik nog zit te wachten op de fotos van die dag. Zodra die er zijn dan kom ik weer boven water... hier intussen alvast wat fotos van de week ervoor, toen we op vrijdag een student en op zaterdag Josie en de ouders van Padraic te gast hadden...

Verschillen in alcoholadviezen

Zondag is mijn verjaardag, dus ik heb maar wat mensen uitgenodigd om langs te komen voor een ontbijtje en taart, waarom zou ik dat 's avonds doen als ik toch niet mag drinken? Overigens: 1. ik heb nauwelijks behoefte aan alcohol (nooit echt veel gehad) en 2. in Engeland is de regel als volgt: hooguit een à twee keer per week mag je een à twee units alcohol tijdens je zwangerschap... en in Nederland mag je niets! Wie heeft er gelijk? Volgens Scott is het de alcohollobby die teveel te zeggen heeft hier en het feit dat het land meer geld zou verliezen als men minder zou drinken (doordat de lobby dan de fondsen intrekt), dan dat het de gezondheidszorg kost om met de gevolgen van alcohol om te gaan. Hij onderzocht alcoholgebruik voor de NHS, dus het zal wel...
Zondag houden we het bij thee en taart. Ziehier de (gerecyclede van vorig jaar, die taart bedekt mijn buik zullen we maar zeggen) uitnodiging...

terug in zonnig Lancaster

Scott en ik zijn gisteren van Amsterdam naar Lancaster gereisd. Mijn voorlopig laatste keer... raar hoor. Om mijn niet-zo-heel-erg-mobiliteit te vieren heb ik een taxi naar het vliegveld genomen voor mij en mijn 110 liter check-in bagage. De taxichauffeur was zelfs zo lief om mijn tas de vier etages naar beneden te dragen (voor de rest van de reis had ik Scott als sherpa).

Bij aankomst stond mijn verjaarscadeau aan Padraic al in de woonkamer te pronken, jawel een van mijn eerdere dromen is nu zowaar werkelijkheid geworden: we hebben een paar weken terug in Kendal een Ercol Pebble nest uit de jaren '60 weten te scoren (moest van Padraic tot zijn verjaardag in de kelder wachten):

Het zijn er drie, de grootste (veel groter dan ik had gedacht) draagt nu de TV. Een miniset, wie had dat ooit gedacht?!

Het uitzicht vandaag

We werden wakker met een morning chorus zoals dat heet, van een heleboel spreeuwen die voor even in de mist de boom hier beneden hadden uitgekozen om in te zitten.

Mijn persoonlijk uitzicht is vandaag het volgende:

Ben nog steeds heel blij met mijn nieuwe laarzen, met precies de juiste helling!

the Big Freeze

Al sinds een week voor kerstmis, toen Padraic en ik voor het laatst naar Engeland reisden vanuit Nederland, ligt hier sneeuw. Prachtig, maar ook lastig. De temperaturen komen nauwelijks boven nul uit, dus alles is bedekt met een dikke laag ijs en aangekoekte opgevroren sneeuw. Dit is wel te doen op platte stukken, maar Lancaster is best heuvelachtig en wij wonen precies op die heuvel.
Autos kunnen al zeker een week de straat niet meer in of uit. Wie gaat er nou met de auto een glijbaan af? Sommige mensen, en sommige autos, zo bleek van de week, toen er op dinsdag alleen al drie ongelukken zijn gebeurd. Een auto bleef gewoon niet meer staan en begon te glijden.

De premier, Gordon Brown, heeft net gezegd dat de "spirit of the British people to support each other in times of difficulty has emerged across the UK". Dat klopt wel. De vioollerares op Park Road heeft eigenhandig zakken met strooizout gekocht bij de B&Q bouwmarkt en de straat en de stoep ge-"grit", toen ze hoorde dat een van haar (zwangere) leerlingen toch echt van plan was om te komen. De buren in de straat checken allemaal om de beurt of het nog wel goed gaat met Edna, op nummer 14 (naast ons), die ver in de 80 is. Boodschappen worden gedaan (te voet, heuvelaf en heuvelop), hout wordt gehakt voor haar haard (ze gebruikt geen CV), komt ze nog wel buiten? En toen ik woensdag mijn tweede poging waagde om naar Nederland te komen en Park Road nog volledig een glijbaan was en ik met koffer-op-wieltjes naar beneden gleed kwam er toevallig net een jongeman ook naar beneden die me prompt een arm aanbood. Gordon Brown heeft dus wel gelijk. Dit keer dan.