vibrant Lancaster

toen we terugkwamen van de vakantie was het meteen appeldag in de community Orchard. De fairfield stichting heeft geld gekregen van de national lottery en genoeg geld ingezameld om extra velden te kopen, en dat moest gevierd worden. Dus waren er een grote tent en gratis eten, activiteiten en muziek.

 Fergus houdt heel erg van muziek dus die was bij de band niet weg te slaan

 En na enig koppelen bleek dat Aoife en Leo allebei liever samen wilden dansen dus dat was toen snel bekeken. (tussen haakjes, dat hoofd van Aoife, creepy! het is haar hoofd niet namelijk, maar goed. zo is de foto nou eenmaal)

We hadden met de overburen een pact gesloten dat we de kids tegelijkertijd bij de muziek weg zouden sleuren, in verband met bedtijd, en het werkte! Meestal is het een groot drama namelijk maar nu Leo en Aoife allebei weggingen (en de kleintjes, Alex en Fergus ook natuurlijk) was er gerechtigheid in de ogen van de peuters, en konden we zonder gemor op tijd via de velden van F`auna fairfield de terugtocht naar bed aanvaarden.

Geweldig dat dit soort dingen wordt georganiseerd hier, het heeft er alle schijn van dat we in een klein dorp wonen (maar misschien voelt het altijd wel zo als je eenmaal een gezin hebt, om dat de gemeenschap waarin je je beweegt vast altijd een stuk kleiner wordt), maar Lancaster heeft voor mij langzamerhand wel steeds meer dat knusse. Zul je het geloven maar Lancaster is onlangs utigeroepen als een van de tien meest vibrant inner cities van het land! Een van de criteria was een goed gemeenschapsgevoel, blijkbaar is dat er echt. En ik heb zelf het idee dat er inderdaad meer en meer gebeurt in Lancaster. Nadat we het na de dood van de bakker een poos lang zonder ambachtelijke bakker hebben moeten doen is er nu weer een geopend om de hoek. Eerst was het nog even uitproberen voor de nieuwe eigenaresse die eigenlijk maar bar weinig ervaring had met bakken op grote schaal, en kwam ik weleens de zaak binnen terwijl zij met een vinger langs het recept lezende een deeg aan het bereiden was, maar het brood wordt steeds constanter van kwaliteit zonder daarbij aan huisgemaaktheid in te leveren: bingo! We zijn er erg blij mee, en ik moet bekennen dat ik de hele week uitkijk naar de zaterdag, wanneer ze kaneelbollen verkopen om je vingers bij af te likken! (Schattig he, dat niet alles de hele week door verkrijgbaar is, maar dat je collectief op zaterdag je traktaties mag komen kopen?)

Zal ik nog even doorgaan met loftuitingen aan Lancaster, of althans met demonstreren hoe vreselijk levendig het hier is? Vorige week is hier de Silverdale Viking hoard tentoongesteld. Nog tot het einde van het jaar kun je in het city museum (op het marktplein: het is denk ik het oude stadhuis, zo ziet het er uit in iedere geval: piepklein en erg prototypisch) de armbanden en hakzilveren schat zien die twee jaar geleden in Silverdale (net aan de overkant van Morecambe bay) met een metaaldetector is gevonden is gevonden in een veld. We gingen er meteen op de eerste zaterdag naartoe met Aoife en Fergus: Aoife zag de schat maar wilde ook weten wanneer en waar ze nou zelf 'could dig up her treasure?' Er waren heuse vikings die munten sloegen en verhalen vertelden en Aoife de schrik om het lijf joegen met hun grote mes, maar het was leuk om naartoe te gaan en te zien.

Klein maar fijn dus. Lancaster.

de volkstuin van Molly (en Maja en Andy)

Maja was bijna uitgerekend, maar het weer was zo goed dat we toch afspraken in hun nieuwe volkstuin aan de andere kant van de stad. Het bleek niet zozeer een volkstuin te zijn als we een grote verhoogde groeibak per gezin, maar daardoor juist precies groot genoeg om niet overweldigd te worden door je tuin en ook nog tijd over te hebben voor andere dingen, zoals met je kinderen spelen, pannekoeken bakken en nog een baby krijgen.

Het was ideaal! De kinderen vonden het er er geweldig en ik zag het ook helemaal zitten, zo'n bak, maar helaas, alle bakken waren al vergeven en de wachtlijst waar wij op staan voor de allotments bij ons in de buurt is nog wel zo lang (en een hele volkstuin, mmm, is dat niet wat veel?), maar goed, wie weet beginnen ze daar ook ooit zo'n starter box project.

Andy had Fergus een regenworm gegeven, die mijn manneke met plezier vasthield en niet meer los wilde laten. In tegendeel, hij wilde hem opeten!

Al wriemelend en al.

De volgende dag tekende Aoife deze 'memory' (ze noemt dat zelf zo, Dat komt door haar boek van de paper dolls, waarin de kapot geknipte poppetjes zomaar het geheugen van het kleine meisje invliegen en daar dan zijn, samen met allerlei andere herinneringen - een heel effectieve manier om zoiets abstracts als memory bij kleine kindjes te introduceren zo blijkt!)

Andy in de volkstuin.

Wyresdale park

Uiteindelijk lukte het toch om naar Wyresdale park te gaan. En dat is altijd een succes. Andrea had me daar voor het eerst naartoe genomen vorig jaar voor mijn trieste verjaardag (op de dag dat ik 38 werd had ik een miskraam, na zes weken). We hebben toen niet veel rondgekeken in de tuinen maar zijn alleen naar het Apple Store cafe geweest. Het vuur loeide er en de taarten en thee werden geserveerd op een mengelmoes van verschillende soorten bloemetjesporselein en hoewel ik het er erg leuk vond, was het niet in me opgekomen om er met Padraic opnieuw naartoe te gaan. Maar toen we dat een paar maanden terug wel deden bleek dat er nog veel meer leuks van dan alleen dat cafe: een meer waar je bootjes kunt huren, een grote victoriaanse tuin van het wilde soort (niet zo aangeharkt) met giant redwood bomen waarin je kunt klimmen, een doorkijkje naar een landhuis, croquet op het gras, kleine plantjes te koop en toen we er deze keer naartoe gingen ontdekten we ook een hele grote schommel en een speelhuisje. Dit wordt zeker weten dé go-to activiteit als we nog eens bezoek hebben (open uitnodiging hier voor vrienden en familie!!)

Dus even wat fotos van de eerste keer en van toen we er laatst waren:

het regent en Fergus kijkt hier gefascineerd naar de druppels op het dak van de orangerie waar we met onze thee naartoe waren gevlucht.

lekker weg in eigen land

In november woon ik al vier jaar in Engeland! Kun je het geloven? Ik niet, het voelt veel korter, maar het is toch echt zo. En al die tijd zijn we behoorlijk druk geweest met naar binnen kijken. Aoife had een nogal militair dutjesregime, wilde twee keer per dag een paar uur slapen (geen klachten hier) maar de catch was: echt alleen maar in haar eigen bedje. Dat maakte het leven dus wel erg klein, met als gevolg dat we nu nog steeds van allerlei leuks ontdekken in de buurt!
Deze week was lekker weg in eigen land staycation week, en we zijn met de auto naar verschillende dorpjes in de buurt geweest in het prachtige zomerweer dat maar aanhoudt. (Ook een nouveauté in de afgelopen drie jaar... sinds Aoife's geboorte is het niet meer zo lang zo'n mooi weer geweest!)

naar de summer fair in Coniston:

schattige laarsjes voor Fergus gekocht daar, voor £5!! (Lake Coniston op de achtergrond)

naar Cartmel, waar fergus voor het eerst op de schommel ging:

En we wilden ook weer naar de Apple Store cafe in Wyresdale park, maar toen we daar aankwamen bleken ze op maandag dicht te zijn... Op de terugweg zijn we toen maar via 'the Lanes' gereden (de bochtige binnenwegen tussen ons huis en - overal ten zuiden van Lancaster eigenlijk), een beetje gedurfd wel want Aoife is nogal wagenziek weet u nog? Maar Het was het dubbel en dwars waard, want het is daar zo mooi! zo prachtig mooi, met heggen langs de wegen en tussen de velden (heel zeldzaam, heggen als afscheiding komen alleen in het noord en zuidwesten van het land voor, en in de buurt van Oeffelt natuurlijk), prachtige vergezichten over de baai hier en daar. Kleine dorpjes en...

Wallings ice cream factory/ tuincentrum/pudding house. Jawel, all things to all men, maar geloof me, echt de moeite waard (kijk Padraic's ogen maar eens hierboven). Iedereen die hier nog eens langskomt moet meekomen naar Wallings. Het is roomijs gemaakt van locale melk, in een schuur, en dat wordt dan verkocht in the middle of nowhere, maar het is er DRUK! Andrea kon niet geloven dat wij er nog nooit geweest waren, wat me doet denken: hmmm. ik vraag me af wat er nog meer in de buurt is waar ik niets vanaf weet? 

 o ja, en er is ook een groot veld met Alpacas daar (niet dat die hier op de foto staan, maar goed)

Verder kwamen Peter en Andrew, twee van Padraic's (vier) petekinderen, Hij nam ze mee naar het play in the park hier in Williamson Park. Robin Hood dit jaar en de jongens vonden het geweldig. En Aoife vind het geweldig om hen hier te logeren te hebben en de volgende dag met ze te gaan cricketen. De jongens waren super geduldig met haar, ook toen ze hun scoretabel voor basketbal in de war schopte.

en moet je haar zien staan als een echte pro!

Ik heb zo het gevoel dat cricket nog weleens een behoorlijk grote rol zou kunnen gaan spelen in dit huishouden... Fergus kan nu al met een rotgang dingen door de kamer gooien, en ook aan zijn reactievermogen om te vangen lijkt niets te mankeren (okee, hij vangt nog niet echt natuurlijk, maar als hij iets laat vallen is hij supersnel om het weer op te rapen, het duurt niet lang eer hij het opraakt voordat het daadwerkelijk op de grond ligt denk ik!)

Ziezo, da's alvast een beetje achterstallig onderhoud ingehaald...

klap op de vuurpijl

toen ik mijn fotos aan het organiseren was (moet ik vaker doen) (ik ben nog niet eens echt begonnen, en het is hard nodig was mijn telefoon is bijna vol, en mijn laptop wil er ook niet meer downloaden op zichzelf) (maar gelukkig is daar picassa. Of is dat alweer verouderd? ik gebruik het nog maar toen ik ernaartoe ging toen kwam ik opeens in google+??? he? hoe dan ook dat google+ fotoorganisatieprogramma gaf mij geheel ongevraagd deze cute animatie van vijf snel achtereengenomen fotos van dit weekend.

ik bedoel... hoe schattig is dat?!

maar deze van die reeks maakt mij helemaal week:

die twee.

en verder dit weekend

hadden we besloten om op de heenweg naar gran en grandad af te spreken met Emma en Edwin en de kinderen bij Skipton Castle. Wat een geweldige plek!

 een prachtige bijna italiaans aandoende binnenplaats (met een wapen met draken eromheen en een vier eeuwen oude boom), alles in fantastische staat en het leek wel of we er de enigen waren!

Vanuit Skipton reisden we verder per trein naar Bingley en daar liepen we door het park naar het sprookjeshuisje van gran en grandad. We gaan binnenkort naar Berlijn op vakantie en voor die gelegenheid hebben we een buggyboard aangeschaft, zodat Fergus wel in de bugaboo kan slapen (in de dubbele kinderwagen gaat dat momenteel niet, omdat hij te groot is voor de beddie (zeker in de zomerhitte), maar in het stoeltje niet genoeg kan liggen om in slaap te vallen als hij van ons wegkijkt), en dit plankje konden we dit weekend mooi even uittesten:

Tadaa! Onze karavaan! En ziet u die rugzak? Jawel, dat was AL ONZE BAGAGE voor het weekend, inclusief mijn sportkleren! (Voordeel van dat zomerweer!!)

Aan de andere kant van het sprookjesbos staat het sprookjeshuisje van gran en grandad, en was het al mooi in de winter - mijn hemel in de zomer is het pas echt sprookjesachtig. Met die tuin! en het uitzicht op velden en bomen en heuvels, en aan de andere kant van het huis een klein riviertje en een ouderwetse brug. Als het niet zo'n gedoe was om er te komen (anderhalf uur lang alleen maar bochtige wegen met een wagenzieke peuter is geen pretje, en anderhalf uur in de trein is ook niet echt naast de deur) zou ik er elke week wel naartoe willen.