the Big Freeze

Al sinds een week voor kerstmis, toen Padraic en ik voor het laatst naar Engeland reisden vanuit Nederland, ligt hier sneeuw. Prachtig, maar ook lastig. De temperaturen komen nauwelijks boven nul uit, dus alles is bedekt met een dikke laag ijs en aangekoekte opgevroren sneeuw. Dit is wel te doen op platte stukken, maar Lancaster is best heuvelachtig en wij wonen precies op die heuvel.
Autos kunnen al zeker een week de straat niet meer in of uit. Wie gaat er nou met de auto een glijbaan af? Sommige mensen, en sommige autos, zo bleek van de week, toen er op dinsdag alleen al drie ongelukken zijn gebeurd. Een auto bleef gewoon niet meer staan en begon te glijden.

De premier, Gordon Brown, heeft net gezegd dat de "spirit of the British people to support each other in times of difficulty has emerged across the UK". Dat klopt wel. De vioollerares op Park Road heeft eigenhandig zakken met strooizout gekocht bij de B&Q bouwmarkt en de straat en de stoep ge-"grit", toen ze hoorde dat een van haar (zwangere) leerlingen toch echt van plan was om te komen. De buren in de straat checken allemaal om de beurt of het nog wel goed gaat met Edna, op nummer 14 (naast ons), die ver in de 80 is. Boodschappen worden gedaan (te voet, heuvelaf en heuvelop), hout wordt gehakt voor haar haard (ze gebruikt geen CV), komt ze nog wel buiten? En toen ik woensdag mijn tweede poging waagde om naar Nederland te komen en Park Road nog volledig een glijbaan was en ik met koffer-op-wieltjes naar beneden gleed kwam er toevallig net een jongeman ook naar beneden die me prompt een arm aanbood. Gordon Brown heeft dus wel gelijk. Dit keer dan.