een heel voorzichtige lente

ik hoor overal mensen online klagen over de lange winter, en dat de lente maar niet wil komen, en ik weet niet of het nou eraan ligt dat ik dat inmiddels gewend ben, na ruim drie jaar in Lancaster, of dat het hier wel mee is gevallen met het winterse weer (geen sneeuw hier!), of misschien zijn het de hormonen, maar mij doet het niet zoveel... En dat van iemand die notoir slecht tegen het winterlicht kan! Inderdaad, we hebben nog niet zoveel zon gezien, en de zomerkleren zijn nog lang niet uit de kast gekomen, laat staan Aoife's en mijn nieuwe saltwater sandals. Maar het is droog en heel voorzichtig steeds ietsjes minder koud (heel koud dat is het hier maar zelden, en echt onder nul hebben we het dit jaar niet gehad) en duidelijk lichter... dus ja. Een voozichtige lente en we doen het er maar mee, ik verwacht niet anders.

We zijn naar Cartmel geweest. Padraic en ik hebben daar vorig jaar onze trouwdag gevierd, en nu namen we Aoife en Fergus mee. Niet uit eten in het sterrenrestaurant, of zelfs maar het kleine zusje van l"enclume, maar het dorp in, kaas en brood kopen en in de speeltuin spelen, terwijl Fergus en ik bij een warm vuur boven in het oude postkantoor (nu cafe) zaten te voeden.

Mag ik even for the record iets melden over die bakkerij? Op de gok kochten we er nog twee late hot cross buns. WAUW!! Note to self: ergens anders hot cross buns kopen volgend jaar heeft geen zin, ik ben verpest voor het leven, deze waren ultiem lekker. Niets meer aan doen. Jammer dat het maar een keer per jaar pasen is!

pasen

is het alweer april? wat?
nee!
Je zou het aan het weer van de afgelopen weken niet afzien, maar gelukkig is het nu langzaamaan beter aan het worden.

Pasen is voorbij en de paasvakantie dus ook. Aoife had de week voor en na pasen vrij van de creche, e ik geen nakijkwerk meer, dus we konden proberen goed uit te rusten en bij te komen en Fergus goed te voeden. Een beetje tegen intuitief ben ik Fergus minder vaak gaan voeden, zowel overdag als 's nachts (dat wil dus zeggen dat Padraic hem mag sussen als hij 'te voreg' wakker wordt) zodat hij dan met wat meer verve zou eten en ook langer door zou drinken en tot de achtermelk zou komen. Ook al is men tegenwoordig een beetje verdeeld over de hele voormelk achtermelk theorie (de voormelk zou wateriger zijn om de dorst te lessen en de achtermelk, na een poosje voeden, vetter om de voedingsstoffen te geven), het heeft geholpen. Afgelopen donderdag woog Fergus 190 gram meer, en dat is meer dan zijn gemiddelde wekelijkse toename in gewicht, dus iedereen was blij, en ik zweer het je, Fergus zelf ziet er ook al echt iets ronder uit!

Aoife en Ellen ('my best friend ellen') hebben naar aloude Engelse traditie Easter Bonnets versierd:

Granny en grandad kwamen langs om met Aoife te spelen voordat ze op vakantie gingen naar Boston.

Op stille zaterdag was er een paasfestival op Dalton Square, georganiseerd door alle kerken van de stad. Er was poppenkast, grabbelen, schminken, barbecue, taart en muziek, en Aoife vond het geweldig (a big party). We kregen haar zover dat ze ook wel een vlinder op haar toet wilde, maar toen ze eenmaal het resultaat in de spiegel zag was het een duidelijk 'mydontlikeit' en moest hij eraf- Nog voordat ik er een foto van kon maken! (toegegeven, de dame die haar schminkte was ook niet bepaald een talent!)

Aoife heeft een boek van Jip en Janneke dat haar door de seizoenen loodst en natuurlijk gaan J&J dan ook eitjes verven, dus, 's middags deden we dat: eitjes verven

Op paasmorgen mocht ze de eitjes zoeken in de achtertuin (net als Jip en Janneke), en warempel, Aoife vond ze allemaal, én ook nog een groot chocoladeei! Wauw!

feestjes

het kinderfeestjesseizoen is weer aangebroken! Bijna alle vriendjes en vriendinnetjes van Aoife zijn in de lente jarig, en dus is het nu regelmatig feest. Een week of twee geleden was het Lachlan's tweede verjaardag. Er was een parcours uitgezet buiten in de koud waar de kinderen konden hinkelen en glijden en ballen rollen enzo, en binnen werd er pass the parcel gespeeld: alle kindjes zitten in een kring en er speelt muziek. Zolang er muziek speelt wordt er een pakje doorgegeven, als de muziek stopt dan mag het kindje dat het pakje vastheeft er een laag pakpapier afhalen (en dan valt er iets lekkers uit). Zo gaat dat door totdat de laatste laag pakpapier is aangebroken, en wie dan het pakje vasthoudt mag het cadeautje dat erin zit hebben. Zoals je wel begrijpt kan dat soms erg spannend zijn voor die kleintjes. Vorig jaar kwam Aoife het voor het eerst tegen (en ik ook trouwens) en vond ze het maar moeilijk om het pakje weer door te geven als het in haar handen kwam. Ook was het maar wat lastig om niet de gelukkige te zijn! Maar dit jaar was ze echt een ster!

en al dat geduld (ongetwijfeld geholpen door haar zakje chips en de minizakjes haribo en curly wurly's die er bij elke laag papier uit vielen) was het waard hoor, want Aoife had als laatste het pakje vast, en won zo een heel mooi Gruffalo spelletje. En de gruffalo -hoewel eerst een pooslang erg eng, is een favoriet hier in huis!

Een week later was het piraten en zeemeerminnenfeestje van Isobel en Sophie. Als piraat verkleed gaan (streepjestrui en spijkerbroek, doek om het hoofd klaar) kan altijd nog dacht ik, dus toen ik bij een charity shop een dekbedovertrek tegenkwam met een nogal visachtig paneel erin besloot ik het erop te wagen een zeemeerminnenkostuum voor Aoife te maken, want zeg nou zelf: deze stof vraagt daar toch gewoon om?

ja toch!
Nou hebben zeemeerminnen geen benen, en kleine meisjes wel, en bovendien willen kleine meisjes rondrennen, en niet netjes met hun benen in een zak zitten op een rotsblok, dus het moest wel een peutervriendelijk zeemeerminnenpak worden, en al helemaal niet iets zoals dit of dit (sexy èn onpraktisch wat wil je nog meer voor je kind?)

Dus, met wat gepriegel, en veel nagedenk, wat pijpenragers en quiltvulling en een beetje wild knippen werd het het lijfje als in haar lolajurk, mouwen in 'huidskleur' van een oud hempje van mij, en een rok met een split waar de benen uit kunnen steken en een aangeknipte staart die kunstig met een elastiekje om de pols of aan een van twee knoopjes (op de heup of de rug) kon worden gedragen. vilten schelpen erop (na een lang debat overigens, want maakten die schelpen het niet te borsterig?) en klaar:

en maar goed ook dat die staart een rok was met benen eruit en goed veel ruimte om ze ook nog te spreiden, want ditmaal was Aoife totaal niet geinteresseerd in het georganiseerde vermaak, maar wilde ze alleen maar rondjes rijden op de driewieler:

oh, en omdat Fergus natuurlijk niet achter kon blijven, en ik hem toch ook weer niet in zoiets wilde hullen (wat zeg ik, natuurlijk had ik dat wel gewild, maar goed ook al slaapt hij nu 's avonds, zoveel tijd heb ik nou ook weer niet dat ik dat ook nog kon haken...) werd het voor hem een provisorisch piratenkostuum (inderdaad, gestreepte truin, spijkerbroek, lollig mutsje...), maar dan met een papagaai op de schouder (nog even snel gefabriekt van een uilenvingerpop die we toch hadden liggen en een dummy clip):

ahoy me hearties!

goede vrijdag

de zon schijnt
Padraic en Aoife zijn zwemmen en Fergus ligt te slapen in zijn beddie in de keuken.
Ik heb zowaar net mijn administratie kunnen doen, de laatste doorlopende bankdingetjes in Nederland opgezegd en nu is er tijd om iets te schrijven.
Het is goede vrijdag, en hier in Engeland geven veel mensen een luxe op tijdens de vasten (Lent). Ook de niet kerkelijken zien de vastentijd als een periode van reflectie of zelfbeheersing en geven chocola, of koffie of thee of roken op. Ik zou wel suiker willen opgeven, maar als voedingsbron voor Fergus zijnde eet ik beter naar behoefte. Tussen haakjes, dan nog is verdorie nog mijn melk wat mager - van mij zou het borstvoeden best de vetlagen mogen aanspreken hoor, maar nee... blijkbaar gaat het om eiwitten in de melk, mijn halfslachtig vegetarisme (als in: niet zo'n fan van vlees) doet me geen goed, dus ik probeer netjes veel proteinen binnen te krijgen nu, vlees, vis, bonen en noten. Havermout voor ontbijt, dat soort dingen.
Voor Padraic begint en eindigt de vastentijd met een dag met maar éen maaltijd ('s avonds) - een simpele liefst aan het begin en vanuit de familietraditie fish and chips op deze Goede Vrijdag. Toen hij net de deur uitging hadden we het er over, hij is moe van de gebroken nachten en het Fergus sussen in de nacht omdat we hem willen ontmoedigen elke keer wakker te worden om maar een klein beetje te drinken. We eten vandaag dus gewoon (wat zeg ik, wellicht zelfs fish and chips! wie weet, al staat er nog een restje chili in de koelkast).
Want dit jaar hebben wij slaap opgegeven for Lent.

mijn kleine manneke

zo groot als mijn manneke was bij geboorte - in het 98e percentiel- zo klein is hij nu. De health visitor heeft hem vandaag gewogen en zei dat hij zelfs nog niet het 25e percentiel haalt nu. Dit was een grote schok voor mij. Hij groeit wel, maar langzaam. We werden meteen doorverwezen naar de huisarts, om na te gaan of hij verder gezond was. Dat is-ie wel, en ook in proportie, maar toch is hij nu klein.
De oorzaken kunnen zijn dat hij alles verbrandt door heel actief te zijn. Of dat hij de melk niet volledig opneemt, maar dat lijkt niet het geval, omdat hij verder gezond is. Het zou kunnen dat ik niet genoeg melk produceer, maar ook dat is onwaarschijnlijk omdat hij na een voeding wel tevreden is, en dus denkt de dokter dat het waarschijnlijk zo is dat mijn melk niet rijk genoeg is om hem meer te laten groeien dan op het 25e percentiel. Dat zou ook verklaren waarom hij nog zo vaak wil eten: elke twee uur wel zo'n beetje overdag en elke drie uur 's nachts.
De dokter bracht het heel lief, en deed zijn uiterste best om me te sparen, en ik hield me flink, maar toch voel ik me er behoorlijk ontoereikend onder.
Wat kan ik eraan veranderen? Rust en goed eten, weinig stress... haha. Aoife is momenteel thuis van de nursery vanwege de paasvakantie (en dus uit haar vaste ritme wat haar meestal niet ten goede komt), en uitgerekend nu heb ik weer een flinke stapel nakijkwerk gekregen, werkstukken die ieder wel zo'n 30-45 minuten kosten. Een blok tijd vinden om in na te kijken als Aoife op de creche is is al een uitdaging, laat staan als zij thuis is en ik als zij slaapt Fergus aan het voeden ben.
Op aanraden van Andrea heb ik die werkstukken dus maar teruggestuurd en mezelf op zwangerschapsverlof gedaan... Over een week wordt hij weer gewogen, we zullen zien.

koning fergus

leuk hoor zo'n grote zus

de terugkeer van het fantasievolle spel

De health visitor had voorspeld dat het ongeveer drie maanden zou duren totdat Aoife niet anders meer zou weten dan dat ze een broertje heeft. En inderdaad: drie maanden lang wilde Aoife niets anders dan beziggehouden worden.. ze weigerde te spelen, te puzzelen of zelf een boekje te lezen op de dagen dat zij en ik samen met Fergus thuis waren, maar wilde dat ik haar onverdeelde aandacht gaf. Vooral natuurlijk als ik net hem aan het voeden was. Om op zulke dagen niet al te gek te worden waren er drie beproefde middelen: 1. beide kids de dubbeldekkerkinderwagen in en lopen maar. Pluspunten: We komen nog eens ergens waar er afleiding is (de bibliotheek, de speeltuin), Aoife kan een beetje rusten en Fergus valt met een beetje geluk in een diepe slaap (zonder dat zuslief bovenop hem gaat zitten). Methode 2. de middagdut en methode 3: de televisie terwijl ik aan het koken ben.  Beproefde middelen weliswaar maar niet ideaal. Je wilt tenslotte niet de hele dag je kind in een kinderwagen vastsjorren, het weer werkt niet altijd mee, dat dutten is niet altijd gegarandeerd en de televisie of dvds wil ik al helemaal niet teveel toepassen. Speelgoed suggereren of samen spelen haalde nauwelijks iets uit, Aoife wilde gewoon niet meer alleen spelen.

Maar warempel, min of meer op de dag af dat Fergus drie maanden werd werd ik verrast met De Terugkeer Van Het Fantastievolle Spel.
Het zat zo, Padraic had in verband met de nieuwe auto een zogenaamde isofix base besteld via ebay, om de maxicosi mee in de auto vast te zetten en die was de dag ervoor gekomen in een grote doos. En grote dozen vragen erom om te worden veranderd in speelhuisjes! Dus gingen Aoife en ik samen een deur maken en een raam, en dan met weer het roze tape (ja ook aan mij gaat die neontrend die we op pinterest zien niet voorbij) luifels plakken en schapjes maken. Kortom, fun voor de hele familie. Maar ja zo'n huisje maken is nog geen garantie dat er ook mee gespeeld wordt.

Maar tot mijn grote verbazing pakte Aoife haar koffertjes en... nam ze het vliegtuig naar oma en opa!

In het vliegtuig wachtte ze op de snacks die werden rondgebracht door een fictieve stewardess en checkte ze haar camera
as you do

en na de landing werd het vliegtuig een cafe, door het zelfstandig te versieren met wat extra bloemetjes masking tape (dankjewel Lokke!)

waar de koffie altijd bruin is

daarna maakte Aoife nog een prachtige blokkentoren met een brug en haalde ze uit de duplodoos een mannetje om onder de brug door te gaan. En dat alles maakte me toch zo blij.