de rest van de week

Rondom het luiers naaien voor de pop, breien aan mijn sjaal (wat moeten die dingen toch lang zijn) en het temmen van Aoife (bij tijd en wijlen dan, momenteel is ze heel lief. We vertelden haar dat Iris en Daan binnenkort komen en ze raakte een beetje van slag. Vroeg of wij dan soms weggingen. Ik denk dat de vorige zondag met Charlotte weliswaar leuk was maar ook een grote schrik dat wij opeens foetsie waren de hele dag. Gelukkig is dat nu opgeklaard. Iris komt en wij blijven ook hier), hebben we deze week verder ook niet stilgezeten.

Het nieuwe bed is gekomen en in elkaar gezet. We moeten nog wel erg wennen aan het stevigere matras, maar de extra ruimte is zeer welkom! Padraic en ik zijn op een avond Moonrise Kingdom gaan kijken in de bioscoop (wederom dankzij Charlotte, maar dan toen Aoife al op bed lag). En Aoife zit bij de lunch op haar nieuwe hoge stoel (van ikea), niet meer in de kinderstoel. Ze bleef die stoel maar aanwijzen en Olaug zeggen. We zijn al twee maanden niet meer bij Olaug geweest, want die is aan het verbouwen, en ik wist eerlijk gezegd niet wat ze bedoelde, maar vandaag gingen we even langs en wat bleek: Olaug heeft echt deze stoelen staan, maar dan in de grote mensenversie! 

De schoorsteen is geveegd, ik ben ziek geweest, Aoife heeft een tand gekregen en we hebben een zandbak besteld en ontvangen die ik vandaag in elkaar heb gezet terwijl Aoife en Padraic zand gingen halen. We hebben muffins en koekjes gebakken, met Molly gespeeld en heel hard gewerkt, bij taalkunde en thuis ook een beetje om

mijn 

working memory paper

nu dan toch

ein

de

lijk

af te schrijven.

wat ook gelukt is.

Ik denk dat je wel kunt stellen dat ik weer de oude ben.

peuterlogica en poppenluiers

Aoife heeft het woord wakker ontdekt. Maar ze snapt niet dat het tegenovergestelde van wakker niet moe is, maar slapen. Zelfs als ze de hele ochtend gaapt en duidelijk doodop is, wil ze niet slapen, ze is namelijk niet moe, want ze is wakker. Als ze dan vervolgens toch in bed wordt gelegd gooit ze alles eruit, trekt haar slaapzak uit en na verloop van tijd (toch een beetje rust voor mama) roept ze dan hiya! mama! uit! hoe dat ooit moet als ze een gewoon bed heeft en niet een ledikantje weet ik niet hoor. ze wordt oververmoeid en dan is echt het hek van de dam... hopelijk is dit ook weer een fase!

Intussen heb ik van de week in de morgen (zelfs waar Aoife bij was) nog wel kans gezien om twee poppenluiers te naaien, gewoon even goed gekeken naar dit voorbeeld van probablyactually en dit patroon van skiptomylou en dan op het oog een beetje kleiner geknipt. De luiers passen zowel meispop (klein) als babypop (kleiner) - handig want binnenkort voorzie ik dat meispop waarschijnlijk ook op het potje zal moeten gaan. Ze zijn gemaakt van een restantje wolkjesgordijn dat ik ooit bij de charity shop kocht, klittenband en een afgeschreven zogenaamde hydrofiele luier (een muslin cloth noemen ze dat hier - niet dat de mijne hier gekocht zijn, alle baby simplisticana (spuugdoekjes, rompers, hydrofiele doeken) komt van de hema vandaan). Met die blauwe random figuurtjes is het toch net echt zo?

soms

soms heb je gewoon twee verschillende kinderen op een dag. Een uitgeruste lieve kletskous, die met de poppen speelt en ze dan spontaan uit het raam laat kijken en dingen gaat aanwijzen, en een die zo moe is dat ze het al niet kan verdragen als iemand anders misschien op haar stoel gaat zitten, en in een minuut van gierend lachen naar hysterisch huilen omslaat en dan weer terug. Die te moe is zelfs om in een keer te gaan slapen en dan tegen beter weten in een paar keer haar slaapzak zelf openmaakt en eruit stapt.
Nu ligt ze dan toch te slapen, Molly en Maja waren te lunch en ik voel me een beetje schuldig naar die arme Molly, die ook niet wist wat haar overkwam: My slabber, my stoel... Maar die toen toch ook weer ging huilen zodra Aoife naar bed ging (wat haar weer wakker maakte): I want my Aoife... Wat hebben kleine kindjes het toch zwaar soms.

de vrije zondag

wij naar ikea, en een babysitter voor Aoife. We hebben een nieuw bed gekocht en een tuinsetje en een stoel voor Aoife. Omdat we weten dat naar Ikea gaan met Aoife behoorlijk stressvol kan zijn kwam Charlotte oppassen. En ze bleef eten ook, omdat ze daarna doorging naar nog een oppaskindje! Handig hoor, zo'n extra paar handen, misschien toch maar de oude badkamer zo verbouwen dat het een ministudio wordt voor een nanny?

de olympische vlam!

de natste dag in mijn Lancasterbestaan en juist vandaag komt de Olympische vlam bij ons om de hoek langs. Letterlijk om de hoek, hieronder een screen print van waar de vlam nu is (dat gele dingetje) - gaat naar het zuiden toe nu, maar ik keek op Penny street bridge, de y-splitsing net boven het infirmary (en wij wonen dan weer net iets daar linksboven... dus als ik zeg om de hoek, dan bedoel ik ook om de hoek!)

Uit alle hoeken en gaten kwamen mensen gekropen met regenjassen en paraplus om snel even in de bocht op de brug te gaan staan en te juichen wanneer er ook maar iets langskwam.

de buurman kwam toevallig tegelijk met mij het huis uit, dus ik kon mooi schuilen onder zijn plu

de olympische bus

"Molly" riepen de meisjes naast ons: Molly Newton O'Brien, een meisje van hun school droeg de fakkel door de stad, en kijk het vuur is nog gewoon aan!

... en dan iedereen meteen weer naar huis. Je dacht toch niet dat we in deze regen street parties gingen houden he?

Gelukkig was de voorspelde timing verrassend accuraat, maar ik ben toch doornat geworden, zelfs in mijn regenjas!!

meiden

Aoife vindt Molly nog steeds geweldig, maar in de loop der maanden is wel duidelijk geworden hoe verschillend de meisjes zijn. Molly stil en afwachtend, niet geneigd om veel risico te nemen, en Aoife een half jaar jonger, maar onbesuisd en zeer pittig. Als Aoife moe is neemt dat alleen nog maar toe, en kan ze flink fel uit de hoek komen: al No! my speen! roepen als iemand naar haar speentje kijkt bijvoorbeeld. Maar aan de andere kant zorgt ze er ook voor dat Molly meer durft door Aoife als voorbeeld te nemen, alleen van de glijbaan gaan bijvoorbeeld, en zelfs op haar buik naar beneden!

Gisteren gingen we voor de lunch naar Molly, ook al was Aoife best moe. Maar het ging over het geheel genomen goed en op een gegeven moment was Molly opeens weer een rolmodel voor Aoife: samen geiten in Molly's bedje:

Eerst stilstaan en dan liet Molly zich gierend van het lachen vallen, waarna Aoife snel volgde!
... en daarna zoet weer samen aan tafel zitten op een stoel.

zieken

op de familiedag moest opa verstek laten gaan wegens buikgriep, en vorige week was het Aoife die drie dagen nauwelijks wilde eten en toen opeens tijdens een dutje haar bed onderspuugde (en mij riep, allereerst om haar speentje te pakken dat aan de 'overkant' van het braaksel lag waar ze dus niet bij kon en daarna om me te vertellen dat het allemaal uit haar mond was gekomen).

Eergisteren was het mijn beurt (een fijne catch 22, met maagpijn en overgeven als ik at en misselijkheid van de zwangerschap als ik niet at) en gisteren tenslotte ook Padraic.

Dit is nou het nadeel van samenwonen in dichte nabijheid mensen, vroeger had ik hier nooit last van! 

Maar goed, gisteren dus een rustige dag gehouden van bijkomen en vooral niet al te druk doen (op mijn eigen zieke dag had ik de pech dat vlak na mijn ochtendovergeven Aoife me vol in de buik een keihard knietje gaf waarvan de midwife aan de telefoon dacht dat een bezoekje aan de drop-in clinic (bovenop en dan nog een heel stuk op onze oude heuvel) toch echt het beste was... dus ik te voet de heuvelop en weer af: te veel inspanning op de zieke maag kan ik je verzekeren!). En dus kon ik zonder wroeging toen Aoife -gelukkig heel lang- sliep in de middag in het zonnetje aan mijn laatste project werken. Ik ben namelijk weer iets aan het maken, en dit keer voor mijzelf: een honderd procent eco-wollen sjaal in grijsgroen met kantmotief, gebaseerd op dit patroon van de wedding shawl van purl bee (maar dan niet met 153 steken maar met 83). Mooi! en Zacht!!!

Objectmanipulatie

op mijn aller- allereerste congres, de computertaalkundeworkshop in de zomer van 1997 op het NIAS landgoed hoorde ik eens een praatje over kinderen en zinsbouw (dat ik door pure opwinding dat ik überhaupt op een congres was gecombineerd met het feit dat luisteren naar wetenschappelijke praatjes echt een vak apart is waar ik (dus) nog niet veel ervaring mee had maar half meekreeg en ik kan je ook niet meer zeggen wie het gaf). Het kwam er ongeveer op neer dat als kinderen in staat zijn om fysieke objecten te manipuleren, ze ook klaar zijn om dat in het abstracte te doen en dus zinnen te maken. Doosjes in doosjes, dingen op elkaar enzo. Geen idee of die theorie ooit is aangeslagen, maar goed, nu dan de foto want je wilt toch eens af en toe iets leuks zeggen dat ook nog zijdelings op je vakgebied slaat en dat aan je huidige leven koppelen.

Want opeens is dit weer interessant: Duplo. En qua taal: Aoife kan tegenwoordig vervoegen (meervouden) en verbuigen: als in haar Charlie en Lola dvd de scene voorbij komt met alle groene dieren (in Groenland namelijk, waar de groene druppels (erwtjes) vandaan komen die Lola moet eten) zegt zij: groene koe, groene vlinder, groen schaap! De Nederlandse de en het woorden komen wel goed dus* Ze probeert hele zinnen te bouwen, maar komt nog niet veel verder dan vier woorden, waarvan er toch vaak een kwalitatief is (gevaarlijk; leuk (of vaker nog niet leuk); wakker, nat, koud (koud is goed in haar boek, ze heeft liever koude dan warme melk en vind ook koude benen fijner dan warme)) en zoals ik ooit in mijn psychologieboeken las is nu echt één keer een woord horen al genoeg om het te leren (wondje vanmorgen)

* Al stoort het mij mateloos om - hoe leuk Knofje ook is - in het begin van de aflevering te horen: Er was eens een meisje en DIE woonde in een heel groot huis (en ik ben toch heus een voorstander van taalevolutie en spontane taalverandering en niet van purisme, je zult mij niet vaak mensen hun taal horen verbeteren, tenzij het mijn studenten zijn dan, van hen verwacht ik dat ze zich aan de geldende regels houden: iets dat de studenten communicatiewetenschap in Amsterdam en de psychologen in Rotterdam nogal lastig bleken te vinden, de film dat ik gezien heb; het meisje die...) laten we hopen dat Aoife niet ook dat weg ingaat.

tuiningeving

het komt niet vaak voor, maar vandaag had ik opeens een tuiningeving! We moeten stokrozen!
Onze tuin is dan best klein en erg murig (maar mooie muren hoor, prachtige oude begroeide natuursteen, het uitzicht is volledig groen (dank aan de vorige bewoners die met kennis een gloenblijvende struikenweelde hebben neergezet), zomer en winter) en en ligt op het noorden, maar ook dat noorden is echt zo erg niet als je wel zou denken, want we wonen hier dan weer zo noordelijk dat de zon hier heus wel de tuin indraait tegen het einde van de dag en daarvoor al via het westen de boel opfleurt.
okee, en nu dacht ik dus opeens dat we achter de muur van onze tuin, tegen de andere muur van de girls grammar school (ook alweer zo mooi, voor zover het blinde muren betreft) - dus op het zuiden en net een stukje zonniger dan ons tuintje, en welk pad naar verluid ook van ons is we daar best eens een heleboel stokrozen konden neerzetten, die dan in de zomer zo boven die muur komen uitpiepen. goed idee he? Helemaal omdat dat pad in kwestie net even iets hoger ligt dan onze tuin, en onze tuinmuur dan weer aan de lage kant is. kun je het je voorstellen?
nee natuurlijk, zo abstract en dan ook nog zoveel haakjes...
kijk zo dan: dit is ons uitzicht uit het achterraam:

kan erger, toch?
en dit de tuin het plaatsje:

en dan achter die muur links van het midden, dacht ik dus: leuk die stokrozen!
nu nog uitvoeren, en lang wachten , want stokrozen, die zijn tweejarig en dus moet je erg geduldig zijn (en lang op een plek blijven wonen).

update: je kunt blijkbaar ook zogenaamde plug plants kopen: minuscule hollyhocks in de kiem, en daar heb ik er nu 12 van besteld in de hoop dat we zoniet dit jaar dan toch zeker wel volgend jaar een mooie boerse muur achter ons huis hebben. En laat het zaad daarna zelf verder het werk maar doen.

meish

Aoife zegt haar naam (en toenaam) en ook de onze: papa patrick monhan, mama nomi othoon en zijzelf is aoife meish monhan. Meish, zoals wij papa en mama zijn. En nu kun je dat nog aan haar zien ook, want, Knofje heeft een staartje, dus Aoife ook een staartje. En verrassing: zelfs met dat weinige haar van haar, kan dat best. Aaah...

knofje

we hebben uit Nederland een zappelin compilatiedvd meegebracht, met daarop allerlei nederlandse kindertelevisieprogramma's: Nijntje, een nederlandse gesproken Charlie en Lola, wat dingen die ik niet ken en ook... Knofje.
Ik had Knofje nog nooit gezien, maar verschillende mensen hadden me al verteld dat het heel leuk is. En dat is het ook! Precies de juiste toon, en precies de juiste mate van retro tijdloosheid zoals we dat gewend zijn van de betere nederlandse kindertelevisie.

In onze (eenzame) aflevering zit Knofje in het begin stiekem te duimen in het veld, tot mama komt en haar zegt dat grote meisjes van vier niet meer duimen! Ons kleine meisje van twee duimt ook niet, maar heeft wel een speentje en zij vond Knofje maar wat interessant!
Vandaag gingen we naar het museum in de stad (regen, je moet toch wat) en begon Aoife spontaan te duimen. Het zal wel met die Knofje te maken hebben!

call the midwife

Het was wel een schok toen ik zwanger was van Aoife en met 16wk en 5 dagen hierheen verhuisde ik opeens in een ander verloskundigsysteem terecht kwam. De nederlandse verloskundigen waren jonge hippe meiden (zo leek het mij), zeg maar vrouwen zoals ik! Die je altijd eerst (gemeend of ongemeend) complimenteerden met je buik, en die losjes ter zake kwamen. Hier zijn de midwives struis, in uniform en erg no-nonsense. Voor mij was de cultuurschok maar wat groot, laat staan dan nog het jargon. Nu ben ik daar gelukkig aan gewend en weet ik ook beter wat te verwachten. Om je een idee te geven:
Een paar maanden geleden keken Lokke en ik samen al what's-append Call the Midwife, op zondagavond. Voor wie deze serie ook destijds op de BBC gevolgd heeft (of nu in de herhaling): ik kan je verzekeren dat er nog weinig is veranderd met de verloskunde hier. Vanmorgen kwam de midwife hier thuis de boel inspecteren en mijn paperwork doen, mijn bloed afnemen en naar het hartje luisteren. Ze was hier al met al bijna twee uur (veel paperwork). Okee, ze kwam niet op de fiets (dat zou toch wat zijn), maar met de auto.
Vooruit, en ook hing de was niet buiten, want het is is bij tijd en wijlen echt baggerweer momenteel, er is voor het zuiden (haha! voor de verandering) zelfs het equivalent aan drie maanden regen in drie dagen voorspeld! - ja zo leer je nog eens wat van je midwife... over het weer kan men hier altijd wel een praatje maken).
De volgende keer dat ik haar (of een van haar collega's) zie is trouwens pas over ruim vier weken, of dat in Nederland ook zo schaars is weet ik niet, want zo ver was ik nooit gekomen in het hollandse systeem... En dan moet ik gewoon weer naar de praktijk, niet meer thuis, want dat is inmiddels goedgekeurd.

oh ja, en verder was ook alles goed.

atelier millepied mijlpaaltje

hallo! we zijn in business, ik heb gisteren mijn eerst jurk verkocht via Etsy - aan een volslagen vreemde nog wel! In het hippe Londen!! En vanuit Etsy stuurden ze me een heel hartelijke felicitatie! De jurk was door iemand geselecteerd voor een zogenaamde treasury, misschien dat dat de boel een beetje heeft geholpen (dus nu allemaal treasuries aanmaken met mijn waren erin, mensen!)

verrassende zomerdag

Veel verrassingen vandaag: heerlijk weer, granny kwam over om te helpen, op weg naar de whaletail cafe voor lunch kwamen we Theresa en Karl tegen die zich bij ons aansloten, en in de Whaletail was ook Molly. Wat een feest! Daarna met wie kon naar de speeltuin en ervoor en erna een dutje! Als dat niet onverwacht is!

union aoife

aoife staat in de newsletter van de creche met een paar kindjes van haar groep, omdat ze voor de jubilee zo'n mooie vlag hadden geschilderd!

de juf had heel slim van te voren de eerst de vlag getekend en toen de verschillende delen uigeknipt, en na het vingerverven die pas weer in elkaar geknutseld, vandaar dat de kleuren zo keurig niet door elkaar heen lopen!

hollands glorie op schiphol

voor ons is schiphol de ideale luchthaven. Nog afgezien van het feit dat hij van en naar huis leidt en er van die wandelbanen zijn (groot feest), ze hebben er goed over kinderen nagedacht. Zo is er een kinderslaapgedeelte, met bedjes en rustig licht en kalme muziek en een wand met badjes waar je je kindje zelfs kunt wassen mocht dat nodig zijn, en daarnaast is er een speeltuin met klimhuizen en glijbanen, die zelfs Aoife wel een half uur ofzo bezighoudt. Allemaal vlakbij het holland-gedeelte: waar het Rijksmuseum zit (boven) en de museumwinkel eronder (minstens zo leuk - ik ben al jaren zo in de verleiding om de anne claire petit avercamp schaatspoppen te kopen... maar het is een gebreid avercamp babymutsje geworden gisteren - we krijgen tenslotte een winterbaby) en alvast een hele stapel kerstcadeautjes voor alle petekinderen. Er is een have traditie om adventkalenders te geven, maar natuurlijk zijn we tegen die tijd waarschijnlijk een beetje druk met andere dingen, dus ook maar meteen die aangeschaft... Ik word nog georganiseerd. Hoe dan ook, gisteren sloten we het hollandavontuur af met de klassieker:

poffertjes, gegeten in een grote theekop natuurlijk!
(ps goede jurk he, voor aoife. gevonden bij tk maxx hier in Lancaster, van het hippe skandinavische merk katvig. Gelukkig vindt niemand hier oranje leuk, dus dan komt zoiets moois nog weleens in zo'n outletstore terecht!).

familie

een familiefeest in brabant... eerst logeren in Oeffelt bij (oud)tante Joke en daar rennen in de tuin en de vissen voeren en dan bij boerderij t Staertje in Odiliapeel op het springkussen en in de zandbak en de skelters en friet eten. Nou ja, vooral bestellen dan en niet opeten natuurlijk. Een fantastisch familieweekend in de zon.

en voor de groten, herinneringen ophalen aan vroeger met de oude familiefotoboeken.
kijk:

ik met mijn neefjes en nichtjes (enmijn pippipoppen) bij oma aan tafel...

drie keer raden...

zien we dat nou goed of is dat de schaduw van een flinke lunch?

jawel hoor! Hoera!! We verwachten een tweede kindje, we zijn vijftien weken op weg, alles ziet er tot nu toe goed uit en we zijn heel blij!

Maar goeie grutjes wat ben ik weer misselijk geweest, en moe! De eerste drie maanden waren bij Aoife ook al geen pretje, en dit keer met een peuter was ik des te moeier, maar gelukkig hoefde ik het nu niet in mijn eentje te klaren (vorige keer woonde ik nog in Amsterdam, amechtig proberend alvast zo veel mogelijk af te maken van mijn postdoc). Dit keer was Padraic een hele grote hulp! Hulde aan de papa!

die ja!

in delft

is er ook geen ontsnappen aan. Hier zit de royalty gewoon op de bank!

een jaar getrouwd

kijk er is natuurlijk van alles te vieren dit weekend (diamond jubilee anyone?) maar voor ons is het onze papieren huwelijksdag. Ik had voor Padraic een jam donut en een kaart in de ochtend en hij had granny en granddad geregeld om te komen oppassen, zodat wij naar een voor mij onbekende locatie konden ontsnappen. Met het vieze weer van gisteren zat sight seeing er niet echt in (dus gingen we maar naar the Avengers - ook leuk), maar daarna gingen we naar Cartmel, in Aynsome Manor house logeren en uit eten bij Rogan and Company, van de eigenaar van l'Enclume (bekend van Road Trip, een michelinsterrestaurant, ook in Cartmel, maar helaas al vol - vanwege het bank holiday weekend, en vanwege de Cartmel races die ook dit weekend waren... wisten wij veel). Die Rogan was ook nog eens de Noord West winnaar van Master Chef, en dat menu kon je bij Rogan & Co dan ook integraal bestellen.
Jum, heerlijk eten.
Een prachtige prachtige omgeving.

Een twaalfde eeuwse kerk.

Een in-de-wijde-omtrek-bekende kaaswinkel.
Twee top klasse restaurants.
En schattige kleine winkeltjes en tea shops *

en niet ver van Lancaster (40 minuten rijden - niet  de directe route door de sands (de wadden) dus).
en dan de dag erna (vandaag) ook nog eens schitterend weer.

Waarin we bij thuiskomst werden onthaald door een kleine wilde dame, die eerst papa en daarna mij uitgebreid happy birthday wenste, met zoenen en knuffels en dan nog een keer en dan nog een keer... blijkbaar de meest hartelijke groet die je kunt krijgen in haar beleving...

* (Bernhard, haalt deze lijst je al over om je volgende reis naar Lancashire te boeken?)