call the midwife

Het was wel een schok toen ik zwanger was van Aoife en met 16wk en 5 dagen hierheen verhuisde ik opeens in een ander verloskundigsysteem terecht kwam. De nederlandse verloskundigen waren jonge hippe meiden (zo leek het mij), zeg maar vrouwen zoals ik! Die je altijd eerst (gemeend of ongemeend) complimenteerden met je buik, en die losjes ter zake kwamen. Hier zijn de midwives struis, in uniform en erg no-nonsense. Voor mij was de cultuurschok maar wat groot, laat staan dan nog het jargon. Nu ben ik daar gelukkig aan gewend en weet ik ook beter wat te verwachten. Om je een idee te geven:
Een paar maanden geleden keken Lokke en ik samen al what's-append Call the Midwife, op zondagavond. Voor wie deze serie ook destijds op de BBC gevolgd heeft (of nu in de herhaling): ik kan je verzekeren dat er nog weinig is veranderd met de verloskunde hier. Vanmorgen kwam de midwife hier thuis de boel inspecteren en mijn paperwork doen, mijn bloed afnemen en naar het hartje luisteren. Ze was hier al met al bijna twee uur (veel paperwork). Okee, ze kwam niet op de fiets (dat zou toch wat zijn), maar met de auto.
Vooruit, en ook hing de was niet buiten, want het is is bij tijd en wijlen echt baggerweer momenteel, er is voor het zuiden (haha! voor de verandering) zelfs het equivalent aan drie maanden regen in drie dagen voorspeld! - ja zo leer je nog eens wat van je midwife... over het weer kan men hier altijd wel een praatje maken).
De volgende keer dat ik haar (of een van haar collega's) zie is trouwens pas over ruim vier weken, of dat in Nederland ook zo schaars is weet ik niet, want zo ver was ik nooit gekomen in het hollandse systeem... En dan moet ik gewoon weer naar de praktijk, niet meer thuis, want dat is inmiddels goedgekeurd.

oh ja, en verder was ook alles goed.