Objectmanipulatie

op mijn aller- allereerste congres, de computertaalkundeworkshop in de zomer van 1997 op het NIAS landgoed hoorde ik eens een praatje over kinderen en zinsbouw (dat ik door pure opwinding dat ik überhaupt op een congres was gecombineerd met het feit dat luisteren naar wetenschappelijke praatjes echt een vak apart is waar ik (dus) nog niet veel ervaring mee had maar half meekreeg en ik kan je ook niet meer zeggen wie het gaf). Het kwam er ongeveer op neer dat als kinderen in staat zijn om fysieke objecten te manipuleren, ze ook klaar zijn om dat in het abstracte te doen en dus zinnen te maken. Doosjes in doosjes, dingen op elkaar enzo. Geen idee of die theorie ooit is aangeslagen, maar goed, nu dan de foto want je wilt toch eens af en toe iets leuks zeggen dat ook nog zijdelings op je vakgebied slaat en dat aan je huidige leven koppelen.

Want opeens is dit weer interessant: Duplo. En qua taal: Aoife kan tegenwoordig vervoegen (meervouden) en verbuigen: als in haar Charlie en Lola dvd de scene voorbij komt met alle groene dieren (in Groenland namelijk, waar de groene druppels (erwtjes) vandaan komen die Lola moet eten) zegt zij: groene koe, groene vlinder, groen schaap! De Nederlandse de en het woorden komen wel goed dus* Ze probeert hele zinnen te bouwen, maar komt nog niet veel verder dan vier woorden, waarvan er toch vaak een kwalitatief is (gevaarlijk; leuk (of vaker nog niet leuk); wakker, nat, koud (koud is goed in haar boek, ze heeft liever koude dan warme melk en vind ook koude benen fijner dan warme)) en zoals ik ooit in mijn psychologieboeken las is nu echt één keer een woord horen al genoeg om het te leren (wondje vanmorgen)

* Al stoort het mij mateloos om - hoe leuk Knofje ook is - in het begin van de aflevering te horen: Er was eens een meisje en DIE woonde in een heel groot huis (en ik ben toch heus een voorstander van taalevolutie en spontane taalverandering en niet van purisme, je zult mij niet vaak mensen hun taal horen verbeteren, tenzij het mijn studenten zijn dan, van hen verwacht ik dat ze zich aan de geldende regels houden: iets dat de studenten communicatiewetenschap in Amsterdam en de psychologen in Rotterdam nogal lastig bleken te vinden, de film dat ik gezien heb; het meisje die...) laten we hopen dat Aoife niet ook dat weg ingaat.