Audiëntie in Amsterdam!

Ik ben alweer een week in Amsterdam. Het eerste dat ik deed op schiphol was karnemelk kopen. Het is goed om hier te zijn, het is prettig werken met collegas, en ook de stad is fijn om te zijn, alles makkelijk bereikbaar met tram of fiets, en ik weet waar ik wat kan vinden als ik iets nodig heb.
Vandaag kwam iedereen op audientie bij mij en mijn buik in het Tropenmuseum. Dankjewel allemaal en dankjewel Bernhard voor de mooie foto's! (o, en mama voor nog meer foto's!).

Manchester

Gisteren ben ik met Karen naar Manchester geweest om de stad te zien en te winkelen. Zoals altijd is het meer rondkijken dan daadwerkelijk geld uitgeven (ik vind het heel moeilijk om in een keer te beslissen, vooral omdat ik het liefst zo min mogelijk dingen zou hebben, maar dan wel precies de perfecte dingen,die alle andere versies overbodig maken). Maar: wat een opluchting! Engeland is wèl bekend met de rest van de wereld, en dan bedoel ik niet dat Manchester (itt Lancaster) een H&M heeft (hoewel ik toegeef dat dat wel leuk was, vooral de nu eens niet alleen maar roze en blauwe babykleertjes kijken), maar dat ik in de zijstraatjes in de kleine winkeltjes dingen tegenkwam die ik alleen nog maar in blogland had gezien. Veel kaarten en notitieboeken van darlingclementine bijvoorbeeld, zoals deze hierboven (bij het cafeetje/lunchroom Oklahoma, dat me een beetje aan Latei op de Zeedijk doet denken, door de combinatie van verantwoorde gerechten op een mengelmoes van kringloopservies, geserveerd temidden van een hoop vintage en andere zooi (in de beste zin des woords)).

(foto via Flickruser fotofacade)

We misten de trein en het is een uur reizen, dus ueindelijk waren we laat thuis (waar Padraic op me wachtte met zelfgemaakte curries, hoera!) allebei een kleurige jurk rijker. Maar ik ga zeker nog een keer naar Manchester, al was het maar om de banden met de buitenwereld ietsjes aan te halen.

Werk

Padraic en ik begeleiden samen een student in Amsterdam bij zijn scriptie-experiment. De testbatterij lag al klaar, en vorige week kon de student eindelijk gaan testen in het lab van psychologie. Maar het viel de eerste proefpersoon op dat er iets mis was met het experiment. P en ik hebben utieindelijk bijna vier dagen zitten sleutelen aan het programma om alles werkend te krijgen. Het bleek om een naar samenspel te gaan van de versies van e-prime (de software), de windowsversies, de respectievelijke geluidskaarten hier en in Amsterdam en ons programma. En steeds maar weer die arme student van ons inlichten en de nieuwste update laten testen... complimenten voor zijn volhardendheid en grondige bèta-testing. Hoe dan ook, alles doet het nu, laat de geweldige resultaten maar komen!

Ook met mijn project heb ik van de week een kleine doorbraak bereikt. Hopelijk moet ik die niet herzien. Wordt vervolgd.

Nooit genoeg stoelen om je kleren overheen te hangen

Ik begin geloof ik een kleine obsessie te ontwikkelen voor spijltjesstoelen. Ze doen me zo skandinavisch aan. Stijlgewijs doet Engeland nog vooral erg aan rustiek en farmhouse en grenen, dus alles wat riekt naar Deens en Zweeds design (m.a.w. klare lijnen) is welkom. Mijn oude teakhouten sideboard, dat ik uiteindelijk toch maar heb verkocht toen ik ging verhuizen (aan Niels, een zeer dankbare student die hem uiteindelijk naar oudhollandsch studentengebruik met een bakfiets kwam ophalen) wordt zeer gemist, ook al zou het nooit in dit huis gepast hebben.

Skandinavische binnenkijkblogs zijn dan ook favoriet nu: de plaatjes hierboven komen van Dosfamily visits bijvoorbeeld. Hoe krijgen ze het daar zo licht? Daar kunnen we hier wat van leren.

Intussen zijn Padraic en ik op zoek naar ideeën voor het nieuwe huis, waar we hopelijk in juli inkunnen. Toch maar allemaal dezelfde stoelen rondom de eettafel (rustiger voor het oog, er is al genoeg drukte..)? Dan lijken me deze van Ikea wel een optie, gezien mijn huidige crush:

(stoel Olle, 29.95 euro, Ikea)

Luchtpost

Na maandag en gisteren mag ik vandaag wéér naar het ziekenhuis. Die afspraken met de verloskundige hier worden lukraak overal in de stad gepland. Soms bij de huisartspraktijk, soms in het ziekenhuis. Je file moet je zelf meenemen, en als je twee keer dezelfde midwife treft, het woord zegt het al, dan tref je het.

Maar goed, een normale controle dus vanmiddag. Ik hoop dat de dokter, of verloskundige wie zal het zeggen, een brief wil ondertekenen dat ik gezond genoeg ben om te vliegen. Ik ga namelijk zondag terug naar Nederland, maar om te mogen vliegen tussen week 28-35 moet je een briefje meenemen voor de luchtvaartmaatschappij, waarin wordt verklaard dat je 'fit to fly' bent. Ik had de vorige keer al zo'n brief aangevraagd (de midwife verwees me door naar een huisarts, die heeft mijn bloeddruk genomen en gezegd dat ik een week later, tegen betaling van 15 pond de brief kon komen ophalen), maar aangezien de dokter ook had gezegd dat het onzin was omdat dergelijk onderzoek maar een momentopname is , denk ik dat mijn oude brief na mijn geannuleerde vluchten van vorige keer nu niet meer geldig is. En om die 15 pond nu maar uit te sparen (en na nagezocht te hebben dat Easyjet echt ook wel brieven van midwives accepteert) heb ik zelf maar even iets op papier gezegd, hoeft alleen nog maar ondertekend te worden. Hopelijk gaat het goed, als ik weer een week moet wachten op een brief (van twee regels) dan heb ik een problem!

UPDATE: het ging goed, ik heb mijn brief. Baby is ook in orde, alleen had ik een lage bloeddruk (90/50) en moest mijn urine (moet je hier standaard meenemen) na de snelle test door na het lab, wellicht een kleine blaasontsteking? Zelf denk ik: te weinig gedronken: dus te geconcentreerd.

hoge hakken

Ooit afgevraagd hoe ze het doet? Victoria Beckham en haar hoge hakken? Misschien heeft ze wat ik blijk te hebben: voeten met een natuurlijke stand waarbij de hiel hoger is dan de teen:
hiel --> --  __   <-- teen.
Zo is mij tenminste gisteren uitgelegd in de foot clinic (eindelijk een afspraak, na 3 maanden wachten). Mijn platte schoenen blijken helemaal niet zo gezond voor mijn voeten. Het beste is een hakje van ca 2,5 cm. Krijg nou wat! Dit verklaart wel waarom mijn houten Toffel  Hasbeens (zo heten ze echt) van afgelopen zomer, geen enkel probleem gaven, maar mijn trouwe Ecco mary janes  wel!

Glucose Tolerance Test

Vanmorgen moest ik nuchter naar het ziekenhuis voor een test op zwangerschapssuiker. Het zit in de familie. Kennelijk is het risico dusdanig dat als je gestational diabetes hebt, je suiker niet goed verwerkt, en dat al die energie dus naar de baby gaat, die lustig groeit en groeit (en er ook nog ooit uit moet!). Niet dat grote babies anders niet in de familie zitten bij ons, maar goed. Ik heb bepaald  een sweet tooth momenteel (veel meer trek in chocola bijvoorbeeld, en het fruit, vers en gedroogd is niet aan te slepen!), in vergelijking met normaal, dus wie weet is er echt wel iets aan de hand!
Ik mocht vanmorgen wel zwarte thee drinken, maar dat kwam er net zo hard weer uit. Zo is maar weer eens gedemonstreerd dat die ontbijtjes die Padraic me trouw komt brengen niet voor niets in bed plaatsvinden.
De test bestaat uit een voormeting van bloedsuiker, een glucosedrankje, twee uur wachten in een wachtkamer waarin ook een tienerstel half slapend op de uitslag van de GTT zat te wachten (ja die teen pregnancies zijn echt niet alleen maar in de media in Engeland zo veelvoorkomend!) en een nameting. De midwife, Louise, was zo lief om ook alvast alle andere bloedtests (die voor later deze week gepland stonden) te doen. Èn ze gaf me een heleboel informatie over de mogelijkheden tot thuis en in het ziekenhuis bevallen, wat zeer welkom was, aangezien ik nog steeds niets snap van het systeem hier.
En ze belde net! Alles is goed, ben zelfs geen grensgeval, hoera!
Laat de chocolademelk en het bananenbrood maar weer aanrukken...

Ik zei toch vandaag zwangerdag...

En nu ik toch aan het surfen was, kwam ik deze luiertas tegen.

Ik ben geen schoenendame, maar wel een tassenvrouw, een mooie luiertas staat hoog op mijn lijstje. Geen sjieke positiekleding voor mij (wie goed op heeft gelet heeft vanmiddag gezien dat ik een jurk aanheb die ik al 3 jaar heb) geen speciale zwangerschaps beautydagen, maar wel een mooie luiertas... dit is mijn cadeau aan mezelf.  (En ik heb hem met een flinke korting kunnen bestellen, ja hallo!). Hopelijk bevalt-ie, de maat is in ieder geval goed, totdat de baby er is (en wanneer de baby de luiers ontgroeid is) kan ik hem als werktas gebruiken hier, want mijn laptop past er makkelijk in! (Als ik nu naar de universiteit ga hier in Lancaster moet ik een van de reistassen meenemen om mijn spullen te vervoeren, want mijn trouwe grijze dagdagelijkse tas is net te klein om mijn laptop in mee te nemen...)

Meer en meer vorm

Ik zag deze giraffe bij iemand in de wandelwagen liggen en ik dacht: wow! Zo retro! Bij toeval vond ik hem (haar) vandaag op internet en ze blijkt nog verantwoord ook... Vulli Sophie Giraffe, 13,95 euro. Staat bij deze alvast op mijn verlanglijstje voor als de baby er is.

Zwangerdag

Vandaag is een zwangerdag in huize uitzicht. We hebben vanmorgen de buik maar eens op de foto gezet voor de liefhebbers thuis.

28 weken

Daarnaast zijn we in de auto de heuvel afgedaald om bij de simply baby een kinderwagen te passen (in de achterbak) en bestellen. Oef! Een paar weken geleden hadden wel al eens een verkenningsmissie uitgevoerd, met als belangrijkste eisen: lichtgewicht, klein op te vouwen (moet wel in de Fiat Punto passen namelijk), maar wel stevig en betrouwbaar en geschikt van nul tot zeg vier jaar, met als het even kan een grote boodschappenzak en een flinke draagwieg (tip van zowel Sible als Margarita). Wist de juffrouw in de winkel van een luchtvaardig exemplaar? Sinds die orientatie zien we overal opeens kinderwagens en wandelwagens. We beginnen ze ook te herkennen van anderen.
Nou we hebben er een besteld hoor vandaag. Met stip op een eindigde de (en hier komt de obligate disclaimer, want I know, I know het is de grachtengordelfavoriet en uitzicht op de Westerkerk vanuit je kantoor is een ding, maar je conformeren aan de smaak van tout ons-soort-mensen met meer geld dan smaak is iets anders, affijn, de kenners weten al waar ik het over heb dus:)

Als winnaar uit de bus gekomen vanwege het miniformaat en -gewicht en de grote draagmand. En, zowel Padraic als ik konden hem in één keer inklappen, en weer uitklappen (iets wat me in trainingssessie 1 met de wagen van Sible's Lieuwe in totaal niet gelukt is). De bugaboo cameleon. Gelukkig heeft hij hier niet zo'n kaknaam (wel een kakprijs overigens, dus met veel dank aan de bijdrage van papa en mama alvast!).

Kerst weg

Gisteren de laatste kerstspullen weggeborgen. Terug naar het licht! De 50s ebay slaapbank beneden zal hoogstwaaarschijnlijk binnenkort wel worden uitgetest, want zoals ik eerder al schreef hebben we een aantal logees in de planning staan, en de logeerkamer zal toch ooit moeten worden omgebouwd tot babykamer!

Plannen en regelen

Het lijkt wel of mijn dagen volledig gevuld worden met plannen: afspraken maken en nalopen met de midwife; voor antenatal classes; een bezoek aan de afdeling verloskunde van het ziekenhuis; de glucose tolerance test; vluchten zoeken/boeken/wijzigen (dit is eindeloos); om restitutie vragen bij de vliegtuigmaatschappij; bezoek aan Nederland en logees in Lancaster inplannen voor januari en februari; een bankrekening openen...

Dat laatste is een berucht probleem: je kunt een bankrekening aanvragen als je een bewijs van adres hebt, maar het hebben van een rekening (en afschriften met daarop je naam en adres) is een van de manieren om je adres te bewijzen. Kennelijk heb ik recht op een zogenaamde 'health in pregnancy'-grant (190 pond om te besteden aan mandarijnen) van de overheid, maar dan moet ik hem wel binnen nu en 14 dagen aanvragen. Zie maar eens een bankrekening te openen in die tijd... (mijn adres kan nu bewezen worden mbv mijn naam op de energierekening, hopelijk krijgen we die snel genoeg binnen...). Tot die tijd besta ik gewoon even niet.

O ja en natuurlijk moet er ook nog worden gewerkt.
Terwijl ik eigenlijk zo onderhand weleens wil gaan nadenken over de babykamer.

Deze print is van Matte Stephens (Matteart op Etsy) en hebben we gekocht om op te hangen in de babykamer: zie je de gelijkenis?

Kamperen

We dachten dat de hele set-up van de kamer in Amsterdam (op de 4e etage in Oost) waar Padraic en ik eens in de maand een week wonen een beetje leek op kamperen (ik ga even niet in detail treden over de sanitaire oplossingen die we daar hebben om het de zwangere midden in de nacht niet al te moeilijk te maken om te toileteren), maar het leven in Lancaster heeft er ook wel iets van weg.
Als enige in de straat hadden wij gisteren geen stromend water. Dat is  nog te doen als je erop gerekend hebt (water in de ketel, een paar emmers voor doorspoelen, paar flessen voor whatever), maar als verrassing toch iets minder. Sneeuw smelten kan natuurlijk, maar water halen en douchen bij de buren is ook een mogelijkheid. Tip van het nutsbedrijf bij bevroren leidingen: leg er een hot water bottle tegen aan (bespeurt iemand anders hier een bootstrapping probleem)? Dus terwijl Padraic in het wilde weg putjes in de straat ging openen en beföhnen, ging ik in alle comfort douchen bij Ben en Heather hiernaast. Een regendouche! Een houtkachel in de kamer (ben nu al bezorgd over de aangekondigde gastekorten in het land)! Dus niet alle Engelsen vinden comfort een luxe! (Dit is een zeer geruststellende gedachte).
Ben en Padraic kregen geen vat op de pijpen, loodgieter gebeld en hij vond de boosdoener in de keuken. Nu hebben we weer warm water, wat een luxe.

Intussen droom ik van

(cathrineholm emaille kommen via Etsy; Hunter original kaplaarzen in zwart (size 6 please); Ercol Pebble Nest tables en een houtkachel)

the Big Freeze

Al sinds een week voor kerstmis, toen Padraic en ik voor het laatst naar Engeland reisden vanuit Nederland, ligt hier sneeuw. Prachtig, maar ook lastig. De temperaturen komen nauwelijks boven nul uit, dus alles is bedekt met een dikke laag ijs en aangekoekte opgevroren sneeuw. Dit is wel te doen op platte stukken, maar Lancaster is best heuvelachtig en wij wonen precies op die heuvel.
Autos kunnen al zeker een week de straat niet meer in of uit. Wie gaat er nou met de auto een glijbaan af? Sommige mensen, en sommige autos, zo bleek van de week, toen er op dinsdag alleen al drie ongelukken zijn gebeurd. Een auto bleef gewoon niet meer staan en begon te glijden.

De premier, Gordon Brown, heeft net gezegd dat de "spirit of the British people to support each other in times of difficulty has emerged across the UK". Dat klopt wel. De vioollerares op Park Road heeft eigenhandig zakken met strooizout gekocht bij de B&Q bouwmarkt en de straat en de stoep ge-"grit", toen ze hoorde dat een van haar (zwangere) leerlingen toch echt van plan was om te komen. De buren in de straat checken allemaal om de beurt of het nog wel goed gaat met Edna, op nummer 14 (naast ons), die ver in de 80 is. Boodschappen worden gedaan (te voet, heuvelaf en heuvelop), hout wordt gehakt voor haar haard (ze gebruikt geen CV), komt ze nog wel buiten? En toen ik woensdag mijn tweede poging waagde om naar Nederland te komen en Park Road nog volledig een glijbaan was en ik met koffer-op-wieltjes naar beneden gleed kwam er toevallig net een jongeman ook naar beneden die me prompt een arm aanbood. Gordon Brown heeft dus wel gelijk. Dit keer dan.