Glucose Tolerance Test

Vanmorgen moest ik nuchter naar het ziekenhuis voor een test op zwangerschapssuiker. Het zit in de familie. Kennelijk is het risico dusdanig dat als je gestational diabetes hebt, je suiker niet goed verwerkt, en dat al die energie dus naar de baby gaat, die lustig groeit en groeit (en er ook nog ooit uit moet!). Niet dat grote babies anders niet in de familie zitten bij ons, maar goed. Ik heb bepaald  een sweet tooth momenteel (veel meer trek in chocola bijvoorbeeld, en het fruit, vers en gedroogd is niet aan te slepen!), in vergelijking met normaal, dus wie weet is er echt wel iets aan de hand!
Ik mocht vanmorgen wel zwarte thee drinken, maar dat kwam er net zo hard weer uit. Zo is maar weer eens gedemonstreerd dat die ontbijtjes die Padraic me trouw komt brengen niet voor niets in bed plaatsvinden.
De test bestaat uit een voormeting van bloedsuiker, een glucosedrankje, twee uur wachten in een wachtkamer waarin ook een tienerstel half slapend op de uitslag van de GTT zat te wachten (ja die teen pregnancies zijn echt niet alleen maar in de media in Engeland zo veelvoorkomend!) en een nameting. De midwife, Louise, was zo lief om ook alvast alle andere bloedtests (die voor later deze week gepland stonden) te doen. Èn ze gaf me een heleboel informatie over de mogelijkheden tot thuis en in het ziekenhuis bevallen, wat zeer welkom was, aangezien ik nog steeds niets snap van het systeem hier.
En ze belde net! Alles is goed, ben zelfs geen grensgeval, hoera!
Laat de chocolademelk en het bananenbrood maar weer aanrukken...