de aanloop en de curves

Hier word je als je baby overtijd is na twaalf dagen ingeleid. Maar op de twaalfde dag was er geen plaats in de herberg, en daarom werd ik afgelopen maandag (dag 10) al verwacht in het ziekenhuis. Granny was er al om voor Aoife te zorgen en de avond ervoor was het tijd voor het last supper, een feestelijke laatste craving:

hollandse garnalencocktail.

In de morgen van maandag namen Padraic en ik afscheid van Aoife en gingen we te voet naar het ziekenhuis.

een laatste buikfoto (voor de literair analysten, curvereferentie 1):

en dan de hormoontabletten en een dag lang rondhangen in het ziekenhuis.
we spraken het kerstmenu door.

In tegenstelling tot toen ik werd ingeleid bij Aoife waren de effecten van de hormonen ditmaal allesbehalve direct, dus tegen de avond kreeg ik een tweede tablet, en om 21:00 moest Padraic naar huis. De nachtverloskundige was om het zacht uit te drukken nogal van het briske soort, dus toen om half vier 's nachts de weeën begonnen, en ik na anderhalf uur in mijn eentje in mijn kamertje had geprobeerd de boel op te vangen ben ik toch maar naar de balie gelopen om de haar te waarschuwen.
Ik mocht meteen naar de delivery suite en ook Padraic mocht komen.

Toen Fergus eenmaal geboren was wisten we niet wat we zagen. Hij was enorm en hoe had hij in hemelsnaam in mijn buik gezeten? De midwife had nooit tegen me gezegd dat ze een grote baby verwachtte en ook de voorspellingen gegeven de echo en mijn maten in mijn green notes lieten niets bijzonders zien:

de kruisjes zijn mijn buikomvang (groot in het begin, gemiddeld later - net als bij Aoife), de drie stijgende lijnen zijn het gemiddelde (in het midden), het 10e percentiel (daaronder valt de kleinste 10%, in mijn geval 3500g en lager (Aoife was 3250, het 9e percentiel) en het 90e percentiel, daarboven valt de grootste 10% (4500g en meer) (kun je merken dat ik statistiekles heb gegeven?), en dan het omcirkelde kruisje is Fergus' geboortegewicht...

well done, me!