ik moet bekennen dat de kleine baby van twee weken geleden die van meer dan tweeduizend jaar geleden een beetje overschaduwt dit jaar. Omdat we verder nergens heengaan kwamen granny en grandad op kerstavond hier, en dus was dat ons kerstdiner. De nachtmis schoot er ook bij in, omdat die hier echt om middernacht is, dus in plaats van een kerstontbijt zoals wij traditioneel in de familie doen was het een vier gangen vismenu (zoals de polen schijnen te doen op kerstavond, maar dan met twaalf gangen en karper als hoofdgerecht).
Wij hadden garnalensalade, oesters, slibtong met flagoletbonen en pavlova, en voor het gemak voor de komende dagen een koelkast voor M&S eten, dat we met wat bonnen die we als huwelijkscadeau hadden gekregen maar nooit gebruikt hebben ingeslagen. Het motto dit jaar is het onszelf gemakkelijk maken, en dat is maar goed ook, want met een al die kerstgekte, een enorme verkoudheid, een 'lastige leeftijd' en en klein broertje dat opeens veel aandacht vraagt heeft ons gewoontediertje Aoife het niet bepaald makkelijk dit jaar. De afgelopen dagen kwam ze 's avonds weer heel veel haar bed uit, had ze opeens allemaal pukkeltjes in haar gezicht, een continu stromende neus, en driftbuien aplenty...
Maar op kerstochtend was ze de geduldigheid zelve en bleef ze wachten totdat wij het startsein gaven om cadeautjes open te maken, de schat.
ze nam zelfs de tijd om haar nieuwe kerstengelen van uncle Aelred en familie te decoreren met 'sneeuw'.
en was ontzettend blij met haar nieuwe grote roze poppenwagen (ons ooit gegeven door Heather en Ben, en al die tijd op zolder bewaard tot een goed moment, aangezien Aoife immers al een gele wandelwagen had.. maar in het kader van nu of nooit - ze speelt immers zo veel met haar poppen en organiseert nu bijna dagelijks een uitgebreide picknick voor ze dachten we dat dit wel een goed moment was...)
met zestien schroeven op kerstavond door mama zelf in elkaar gezet.
Fergus intussen showde de slabber met de koekenman die zijn auntie Josie hem had gegeven
zijn kerstpak had zelfs een eland op de buik, jaja.
na de cadeautjes was het tijd voor Aoife's kleren. Als altijd momenteel niet echt een feest, maar gelukkig maakte de belofte van haar eveneens roze feestjurk het wat gemakkelijker om haar aan te kleden.
en nog deels voor het goede doel ook, van h&m for unicef, net als haar nieuwe speelhuisje:
ook van father christmas gekregen.
Wat een hoop spullen!
Voor Padraic was er een tarte tatin pan en voor mij nieuwe kaplaarzen. Een maat te groot zodat ik ze met Iris' sinterklaassokken aankan, en ook met dikke zwangervoeten (ok, die heb ik nu niet, maar mijn hemel wat heb ik verlangd naar een paar te grote schoenen aan het einde van mijn zwangerschap - en wie weet... als we er ooit in slagen succesvol met deze twee kleintjes tegelijkertijd om te gaan komt er misschien ooit nog wel een... deo volente, zoals ik ooit in een begin twintigste eeuws dagboek heb gelezen).
Affijn, die nieuwe regenlaarzen moesten natuurlijk worden uitgetest, dus togen wij -ook bij wijze van christmas treat voor Aoife in de geest van Peppa pig- naar De Andere Kant Van Het Kanaal (de straat uit en de brug over) om eens even goed te gaan springen in modderplassen:
daaraan is nooit een gebrek!
Een zalig kerstfeest allemaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten