mama maakt

een trui voor Fergus

en die muts die al eerder voorbij kwam.
 Next up is een muts voor Aoife. Roze, zonder fratsen (maar met een subtiele streep, die in de wol zit, en een pompom). En een nieuwe jurk voor haar, en nog meer rosetten.

O had ik dat nog niet verteld?

Naar aanleiding van een foto die ik op instagram had gezet van Aoife's verjaardagsjurk met een roset erop werd ik benaderd door Molly-Meg, een online designshop voor kinderen. Zij had die roset gezien en vroeg of ik zin had om er een hele reeks te maken voor haar winkel. Zo gezegd zo gedaan en nu de eerste lichting inmiddels bijna uitverkocht is ben ik momenteel hard bezig met de tweede ronde. Ditmaal ook met blauwe linten.

En toen was er een andere dame ook geinteresseerd voor haar online shop en zo ben ik in de avonden lekker bezig, als mijn vilt tenminste niet op is, en we op oma's bezoek moeten wachten. Gelukkig komt oma vrijdag, dus dan kan ik weer verder met mijn bestelling.

gek he, hoe je zomaar in dingen kunt rollen?

halloween

Niemand had het ons echt duidelij kgezegd maar op halloween mochten Aoife verkleed naar de preschool. Gelukkig wist ik het wel een dag van tevoren, dus met een zieke Fergus op schoot (en de rattenvanger in de kelder, want zoals elke winter hebben we ook dit jaar weer geschuifel en gekrabbel onder de eetkamer) was het snel even een pak in elkaar draaien. Omdat ik vanwege mijn zieke mannetje het huis niet uit wilde moest ik het doen met de stofjes en lapjes die hier al lagen, en omdat ik weiger mee te doen aan de 'halloween moet eng zijn' traditie hier (in tegenstelling tot in Amerika is het hier echt de bedoeling dat je je creepy verkleedt op halloween. Niks geen princessen of wolkjes, nee, zwarte katten en heksen en skeletten!) maar er ook geen misverstand over wilde laten bestaan werd het een uilenkostuum voor Aoife. Want uilen zin toch best halloweenerig, nietwaar? Haar pompoenenpak paste ze natuurlijk niet meer. Ik had niet echt en plan, en nog minder tijd dus werd het een gouwe ouwe: de standaard overgooier maar dan van bruin fleece, met vilten veren erop, tadaa!

Er miste alleen nog wat.
In eerste instantie was ik van plan om in de avond nog even een muts of haarband of masker ofzo te maken voor de ogen, maar opeens zag ik dat daar nog prima plek voor was op de jurk zelf dus met een beetje handwerk werd het uiteindelijk tussen neus en lippen door dit:

Het had niet anders moeten zijn!
Aoife was verguld! Op de creche heeft ze de hele dag getoewittoewoet (geoehoed), en iedereen trots haar uilenjurk laten zien.

En Fergus was de volgende dag (een stuk minder ziekjes) ook erg in zijn nopjes met de warme pompoenfleece uit 2010. Iedereen blij en op de foto!

orde van de dag

tweeeneenhalve dag per week is Aoife op preschool

Fergus gaat niet naar de creche, die is bij mij.

De rest van de tijd zijn ze samen thuis.

of mee op stap, naar de bibliotheek, naar de dokter, het park, de stad...

Over het algemeen slaapt hij twee keer per dag bij ons op de kamer in zijn ledikantje, maar meestal minder lang dan Aoife dat deed. Aoife gaat na de lunch als ze thuis is naar haar kamer voor ofwel 'quiet time' (met boeken en speentje in bed zitten, ofwel een dutje, dat van 40-180 minuten kan duren.

als het zo eens voorkomt dat hij wel langer slaapt dan zij dan gaan Aoife en ik samen bakken of knutselen. Of verven. Of andere leuke dingen doen voor grote meisjes.

's Avonds eten we nog steeds elke dag stipt om zes uur. Aoife mag televisie kijken terwijl ik kook, en na het eten gaat Padraic met Fergus naar boven voor een badje terwijl Aoife en ik meidentijd hebben. daarna gaat ook zijnaar boven, ruim ik af en krijgt Fergus zijn melk in bed.
Borstvoeden gebeurt helaas nog steeds dag en nacht. Over het algemeen krijgt Fergus om om 11 uur een voeding en dan tegen 3 uur weer, om dan pas weer om 7 uur ofzo wakker te worden, maar soms is hij pozen lang vooral 's nachts behoorlijk onrustig. Hij wil dan niet in slaap vallen in zijn bedje, en huilt veel, in de vooravond en in de nacht.

Wat te doen?
Uit laten huilen? Of zou er toch iets zijn? Moeten we heb bij ons in bed nemen, we moeten immers toch slapen? of toch maar doorzetten en hem 'leren slapen'. Gelukkig gaan deze periodes steeds ook weer voorbij, en nu ik ook Fergus na zijn voedingen even wakker schud en dan pas na een rondje :" welterusten Parijs, welterusten vogels, welterusten Aoife, welterusten kleine mama, welterusten papa's berg" etc (de prints aan de muur in onze slaapkamer) in bed leg gaat ook het weer in slaap vallen in de nacht een stuk beter.

Ik vind het maar moeilijk. Er is altijd wel wat, een tijd lang lukte het om hem een beetje beter in zijn bedje te laten settelen, en toen kreeg hij koorts, en wat doe je dan? Tandjes, verkouden, keel en of oorpijn, het maakt niet uit, alles gooit het schema in de war. Ik vind het zelf het makkelijkste om maar met de stroom mee te gaan en niet teveel verwachtingen of doelen te hebben, maar ja ik wil hem ook geen verkeerde patronen aanleren nu hij langzaamaan zelf steeds beter weet wat hij wil en hoe hij dat kan krijgen (in zijn geval: veel knuffels van mama en liefst niet alleen in bed).

moeilijk hoor.
Gelukkig is zin humeur overdag, slaap of geen slaap, dutje of geen dutje over het algemeen een stuk robuuster dan Aoife's dat was. Zij moest echt dutten, anders was er geen land mee te bezeilen.
De laatste paar weken heeft Aoife en tophumeur. Alleen de paar dagen na haar antigriep neusspray waren een beetje chagrijnig (en dat wil zeggen veel dwarsigheid en veel schreeuwen en driftbuien).

Maar ze is echt een grote meid nu die steeds meer begrijpt en steeds beter helpt. Ik ben hartstikke trots op haar. Ze kan heel lief zelf spelen (vooral tekenen, dat doet ze het liefst de hele dag) en is ook erg lief voor haar broertje.

Laatst zei ze: 'we're so lucky to have a baby, aren't we mummy?'. ja dat zijn we ook.

ee oo ei ef ie

Michael was er met de jongens, een week of twee geleden. Een bliksembezoek van zondagavond tot maandagochtend, op weg naar Londen.

Het was geweldig om een vol huis te hebben en Aoife vond de grote jongens (4 en 6) maar wat interessant. Op maandagmorgen kleedde ze zich zelfs helemaal spontaan helemaal alleen aan.

Maar de grootste verrassing kwam aan tafel, toen Michael vroeg of Aoife ook een tweede naam had?
'ee oo ei ef ie' zei ze
ok, het was wel geen antwoord op zijn vraag maar we stonden versteld dat ze haar naam had gespeld, we wisten helemaal niet dat ze dat kon! Het moet een truuk van de nursery preschool zijn geweest, want als we thuis al eens iets aan letters doen doen we dat keurig volgens instructies gekregen op de phonics avond (van de preschool nota bene) in fonemen 'ah' 'oh' 'ih' 'fuh' 'uh', en dit waren 'hoofdletters'.

in andere letternieuws wilde ze laatst ook letters overtrekken (ik zag haar letters natekenen in een boek dus heb maar wat gestippelde woorden voor haar gemaakt), ze vraagt ook geregeld hoe spel je dat? en dan moeten we woorden spellen. Deze dame is langzaamaan echt klaar om naar school te gaan. Dat mag ook wel want (o help) met vier jaar gebeurt het hier al. Padraic en ik zijn scholen aan het bezoeken en aan het nadenken wat een goede keus zal zijn. Ik ben naar een voorlichtingsavond op preschool geweest om erachter te komen hoe het systeem werkt. Het systeem, dames en heren, werkt zeer mysterieus. Je moet een lijst maken  van je drie keuzes en dan gaat de gemeente besluiten welke school het beste is voor jou en je kind. Okee... Echt blij word ik er niet van, alle scholen in Lancaster zijn 'good' of 'outstanding' dus daar ligt het niet aan, maar hoe groot wil je dat de school is? Een of twee klassen per jaar? Hoe ver weg? Religieus of niet? Vriendjes in de buurt? Veel groene speelvelden? We wonen zowat in een goede community school, maar dat is er wel eentje met dubbele klassen. Pluspunt: goed, dichtbij, vriendjes dichtbij en je kunt spelenderwijs al geregeld aanwijzen: kijk hier is de school. Nadeel: een beetje een inner city gevoel, geen velden maar een groot betegeld speelplein en tralies voor de kelderramen. Een gebouw gedeeld met een middelbare school (sort of), maar dan wel weer goede resulaten om in de grammar schools binnen te komen (ja, daar moet je nu al bij stil staan, blijkbaar - mag ik even for the record: be-lach-e-lijk!!!), de kleine groenere school dichtbij heeft van dit laatste dan weer totaal geen kaas gegeten en heeft (naar men zegt) ook een wat minder publiek (...), de katholieke school van onze keuze is klein en groen en goed, maar niet dicthbij en zo denkt men nog wat na. Maar goed Aoife wil graag en dat is het belangrijkste (al valt haar instroom wel samen met Padraic's ingeplande sabbatical volgend jaar, dus wie weet stellen we de hele procedure nog een paar maanden uit om weer een ander buitenlands avontuur aan te gaan) - u hoort het al: wordt vervolgd.

vibrant Lancaster

toen we terugkwamen van de vakantie was het meteen appeldag in de community Orchard. De fairfield stichting heeft geld gekregen van de national lottery en genoeg geld ingezameld om extra velden te kopen, en dat moest gevierd worden. Dus waren er een grote tent en gratis eten, activiteiten en muziek.

 Fergus houdt heel erg van muziek dus die was bij de band niet weg te slaan

 En na enig koppelen bleek dat Aoife en Leo allebei liever samen wilden dansen dus dat was toen snel bekeken. (tussen haakjes, dat hoofd van Aoife, creepy! het is haar hoofd niet namelijk, maar goed. zo is de foto nou eenmaal)

We hadden met de overburen een pact gesloten dat we de kids tegelijkertijd bij de muziek weg zouden sleuren, in verband met bedtijd, en het werkte! Meestal is het een groot drama namelijk maar nu Leo en Aoife allebei weggingen (en de kleintjes, Alex en Fergus ook natuurlijk) was er gerechtigheid in de ogen van de peuters, en konden we zonder gemor op tijd via de velden van F`auna fairfield de terugtocht naar bed aanvaarden.

Geweldig dat dit soort dingen wordt georganiseerd hier, het heeft er alle schijn van dat we in een klein dorp wonen (maar misschien voelt het altijd wel zo als je eenmaal een gezin hebt, om dat de gemeenschap waarin je je beweegt vast altijd een stuk kleiner wordt), maar Lancaster heeft voor mij langzamerhand wel steeds meer dat knusse. Zul je het geloven maar Lancaster is onlangs utigeroepen als een van de tien meest vibrant inner cities van het land! Een van de criteria was een goed gemeenschapsgevoel, blijkbaar is dat er echt. En ik heb zelf het idee dat er inderdaad meer en meer gebeurt in Lancaster. Nadat we het na de dood van de bakker een poos lang zonder ambachtelijke bakker hebben moeten doen is er nu weer een geopend om de hoek. Eerst was het nog even uitproberen voor de nieuwe eigenaresse die eigenlijk maar bar weinig ervaring had met bakken op grote schaal, en kwam ik weleens de zaak binnen terwijl zij met een vinger langs het recept lezende een deeg aan het bereiden was, maar het brood wordt steeds constanter van kwaliteit zonder daarbij aan huisgemaaktheid in te leveren: bingo! We zijn er erg blij mee, en ik moet bekennen dat ik de hele week uitkijk naar de zaterdag, wanneer ze kaneelbollen verkopen om je vingers bij af te likken! (Schattig he, dat niet alles de hele week door verkrijgbaar is, maar dat je collectief op zaterdag je traktaties mag komen kopen?)

Zal ik nog even doorgaan met loftuitingen aan Lancaster, of althans met demonstreren hoe vreselijk levendig het hier is? Vorige week is hier de Silverdale Viking hoard tentoongesteld. Nog tot het einde van het jaar kun je in het city museum (op het marktplein: het is denk ik het oude stadhuis, zo ziet het er uit in iedere geval: piepklein en erg prototypisch) de armbanden en hakzilveren schat zien die twee jaar geleden in Silverdale (net aan de overkant van Morecambe bay) met een metaaldetector is gevonden is gevonden in een veld. We gingen er meteen op de eerste zaterdag naartoe met Aoife en Fergus: Aoife zag de schat maar wilde ook weten wanneer en waar ze nou zelf 'could dig up her treasure?' Er waren heuse vikings die munten sloegen en verhalen vertelden en Aoife de schrik om het lijf joegen met hun grote mes, maar het was leuk om naartoe te gaan en te zien.

Klein maar fijn dus. Lancaster.