of mee op stap, naar de bibliotheek, naar de dokter, het park, de stad...
als het zo eens voorkomt dat hij wel langer slaapt dan zij dan gaan Aoife en ik samen bakken of knutselen. Of verven. Of andere leuke dingen doen voor grote meisjes.
's Avonds eten we nog steeds elke dag stipt om zes uur. Aoife mag televisie kijken terwijl ik kook, en na het eten gaat Padraic met Fergus naar boven voor een badje terwijl Aoife en ik meidentijd hebben. daarna gaat ook zijnaar boven, ruim ik af en krijgt Fergus zijn melk in bed.Borstvoeden gebeurt helaas nog steeds dag en nacht. Over het algemeen krijgt Fergus om om 11 uur een voeding en dan tegen 3 uur weer, om dan pas weer om 7 uur ofzo wakker te worden, maar soms is hij pozen lang vooral 's nachts behoorlijk onrustig. Hij wil dan niet in slaap vallen in zijn bedje, en huilt veel, in de vooravond en in de nacht.
Uit laten huilen? Of zou er toch iets zijn? Moeten we heb bij ons in bed nemen, we moeten immers toch slapen? of toch maar doorzetten en hem 'leren slapen'. Gelukkig gaan deze periodes steeds ook weer voorbij, en nu ik ook Fergus na zijn voedingen even wakker schud en dan pas na een rondje :" welterusten Parijs, welterusten vogels, welterusten Aoife, welterusten kleine mama, welterusten papa's berg" etc (de prints aan de muur in onze slaapkamer) in bed leg gaat ook het weer in slaap vallen in de nacht een stuk beter.
Ik vind het maar moeilijk. Er is altijd wel wat, een tijd lang lukte het om hem een beetje beter in zijn bedje te laten settelen, en toen kreeg hij koorts, en wat doe je dan? Tandjes, verkouden, keel en of oorpijn, het maakt niet uit, alles gooit het schema in de war. Ik vind het zelf het makkelijkste om maar met de stroom mee te gaan en niet teveel verwachtingen of doelen te hebben, maar ja ik wil hem ook geen verkeerde patronen aanleren nu hij langzaamaan zelf steeds beter weet wat hij wil en hoe hij dat kan krijgen (in zijn geval: veel knuffels van mama en liefst niet alleen in bed).
moeilijk hoor.
Gelukkig is zin humeur overdag, slaap of geen slaap, dutje of geen dutje over het algemeen een stuk robuuster dan Aoife's dat was. Zij moest echt dutten, anders was er geen land mee te bezeilen.
De laatste paar weken heeft Aoife en tophumeur. Alleen de paar dagen na haar antigriep neusspray waren een beetje chagrijnig (en dat wil zeggen veel dwarsigheid en veel schreeuwen en driftbuien).
Maar ze is echt een grote meid nu die steeds meer begrijpt en steeds beter helpt. Ik ben hartstikke trots op haar. Ze kan heel lief zelf spelen (vooral tekenen, dat doet ze het liefst de hele dag) en is ook erg lief voor haar broertje.
Laatst zei ze: 'we're so lucky to have a baby, aren't we mummy?'. ja dat zijn we ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten