toen we terugkwamen van de vakantie was het meteen appeldag in de community Orchard. De fairfield stichting heeft geld gekregen van de national lottery en genoeg geld ingezameld om extra velden te kopen, en dat moest gevierd worden. Dus waren er een grote tent en gratis eten, activiteiten en muziek.
Fergus houdt heel erg van muziek dus die was bij de band niet weg te slaan
En na enig koppelen bleek dat Aoife en Leo allebei liever samen wilden dansen dus dat was toen snel bekeken. (tussen haakjes, dat hoofd van Aoife, creepy! het is haar hoofd niet namelijk, maar goed. zo is de foto nou eenmaal)
We hadden met de overburen een pact gesloten dat we de kids tegelijkertijd bij de muziek weg zouden sleuren, in verband met bedtijd, en het werkte! Meestal is het een groot drama namelijk maar nu Leo en Aoife allebei weggingen (en de kleintjes, Alex en Fergus ook natuurlijk) was er gerechtigheid in de ogen van de peuters, en konden we zonder gemor op tijd via de velden van F`auna fairfield de terugtocht naar bed aanvaarden.
Geweldig dat dit soort dingen wordt georganiseerd hier, het heeft er alle schijn van dat we in een klein dorp wonen (maar misschien voelt het altijd wel zo als je eenmaal een gezin hebt, om dat de gemeenschap waarin je je beweegt vast altijd een stuk kleiner wordt), maar Lancaster heeft voor mij langzamerhand wel steeds meer dat knusse. Zul je het geloven maar Lancaster is onlangs utigeroepen als een van de tien meest
vibrant inner cities van het land! Een van de criteria was een goed gemeenschapsgevoel, blijkbaar is dat er echt. En ik heb zelf het idee dat er inderdaad meer en meer gebeurt in Lancaster. Nadat we het na de dood van de bakker een poos lang zonder ambachtelijke bakker hebben moeten doen is er nu weer een geopend om de hoek. Eerst was het nog even uitproberen voor de nieuwe eigenaresse die eigenlijk maar bar weinig ervaring had met bakken op grote schaal, en kwam ik weleens de zaak binnen terwijl zij met een vinger langs het recept lezende een deeg aan het bereiden was, maar het brood wordt steeds constanter van kwaliteit zonder daarbij aan huisgemaaktheid in te leveren: bingo! We zijn er erg blij mee, en ik moet bekennen dat ik de hele week uitkijk naar de zaterdag, wanneer ze kaneelbollen verkopen om je vingers bij af te likken! (Schattig he, dat niet alles de hele week door verkrijgbaar is, maar dat je collectief op zaterdag je traktaties mag komen kopen?)
Zal ik nog even doorgaan met loftuitingen aan Lancaster, of althans met demonstreren hoe vreselijk levendig het hier is? Vorige week is hier de
Silverdale Viking hoard tentoongesteld. Nog tot het einde van het jaar kun je in het city museum (op het marktplein: het is denk ik het oude stadhuis, zo ziet het er uit in iedere geval: piepklein en erg prototypisch) de armbanden en hakzilveren schat zien die twee jaar geleden in Silverdale (net aan de overkant van Morecambe bay) met een metaaldetector is gevonden is gevonden in een veld. We gingen er meteen op de eerste zaterdag naartoe met Aoife en Fergus: Aoife zag de schat maar wilde ook weten wanneer en waar ze nou zelf 'could dig up her treasure?' Er waren heuse vikings die munten sloegen en verhalen vertelden en Aoife de schrik om het lijf joegen met hun grote mes, maar het was leuk om naartoe te gaan en te zien.
Klein maar fijn dus. Lancaster.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten