fairfield orchard

hier vlakbij is een community orchard, ons wijkpark is dus een boomgaard voor algemeen gebruik. Het is de tijd van het jaar dus maandag (bank holiday) gingen we met Karen en Manuel kijken of we wat konden plukken, (of ter plekke opeten, in het geval van Aoife). We vonden pruimen, appels, peren, bramen en crabapples. En hebben die laatsten geoogst door flink aan de boom te schudden met mijn sjaal eronder om er thuis crabapple jelly van te maken.

souvenirs

Padraic had me toen ik in China was dagelijkse updates gestuurd maar natuurlijk waren die fotos en verslagjes niet hetzelfde als hem en Aoife weer in het echt zien. Ze kwamen me ophalen van het vliegveld. Aoife keek me niet aan, maar ze wilde wel liever bij mij op schoot dan in de kinderstoel. Toen ik even later wegliep om naar de wc te gaan was ze wel even van slag, maar al snel ook weer gelaten. Ach jee.
Ze is gegroeid en veranderd en heeft een ongelooflijke verkoudheid (lang leve de creche). Snot en hoesten.
Ik had ene zijden piama voor haar meegebracht en chinese vingerpoppetjes. Volgens mij zijn het opa, oma, kleinzoon, kleindochter en hun pet pandabeer en een uitwisselingsstudent. Maar Padraic denkt dat het opa, oma, papa, mama, pet panda en hun blonde baby zijn (een-kindsbeleid...). Hoe dan ook, Aoife heeft ze allemaal bestudeerd en met ze gebabbeld, en herkende zelfs de nijntje op de jurk van mama/kleindochter: Nijntje!

mina in china

ik ben weer terug. Het internet vanuit China bleek toch niet zo goed als de eerste dag het geval leek, dus nu maar even een korte update achteraf. Mijn praatje ging goed, de taalkundigen waren zeer hartelijk en het eten was heerlijk. Veel communicatieproblemen wel, met taxichauffeurs of in restaurants, maar daarom des te leuker om te zine hoever je kunt komen zonder taal! Zo had op een gegeven moment mijn taxichauffeur geen wisselgeld, wist hij me met gebaren duidelijk te maken, en was ik een keer vergeten mijn bonnetje mee te nemen uit een restaurant. Ook dat kon ik met handen en voeten overbrengen, waarna de afruimdame me meenam naar de kassa en aangaf dat ik het bedrag moest opschrijven en dat werd dan opnieuw in de kassa ingevoerd en het resulterende bonnetje kreeg voor de zekerheid nog even twee stempels et voila.

Ik ben naar de verboden stad geweest en naar het plein van de hemelse vrede. Helaas geen tijdom de chinese muur te zien, maar wel weer een heel aantal praatjes op het congres. Wat eigenlijk ook een welkome afwisseling was van mijn dagelijks leven tegenwoordig!
(ps. hipstamatic was echt perfect voor deze sfeerbeelden, vind je ook niet?)

in beijing!

Hoe doet onze lieve chineef dat toch? Ik ben nu in Beijing, en ik krijg met de seconde meer achting voor Gerard. Als een hedendaagse Marco Polo naar den vreemde reizen en daar dan maar even gaan wonen. Wow! Het koste me drie taxichaufeurs en bemiddeling door een Engels sprekende luchthavenbeambte om de locatie van mijn hotel duidelijk te maken. Gelukkig stond de naam (maar niet het adres) ervan in Engels en Chinees op een bevestigingsfax, want mijn handgeschreven aantekeningen over het adres konden ze niet lezen, zelfs de postcode niet. Behalve een taxichauffeur die mij terwijl ik al aan het instappen was bij iemand anders bijna de auto uitsleurde en me naar zijn taxistandplaats veel verderop wilde meenemen onder luid geroep van I know I know where! Misschien was het bona fide, maar in mijn carriere als wereldreiziger ben ik toch meermalen in reisgidsen gewaarschuwd voor pushy en onbetrouwbare onofficiele taxibedrijven op vliegvelden, dus antwoordde ik maar in de universele taal van nee schudden en no! no! zeggen. Hij droop af, zichtbaar teleurgesteld dat hij mij, die reuzin niet naar zijn auto had kunnen lokken. En hij had nog wel een gelamineerd visitekaartje met de naam van zijn bedrijf erop.

Mijn gmail doet het gewoon (tegen alle verwachting in) en kijk, met enig tweaken lukt het me ook om mijn blog bij te werken over de Great Firewal heen. Voor de thuisblijvers, want als dit geen vermelding waard is dan weet ik het niet meer. Tot nu toe ben ik al een keer flink verdwaald toen ik op zoek wilde gaan naar de congreslocatie, een halve mijl (ja met 800m kan zelfs ik het niet laten om imperial te denken) van het hotel vandaan, maar voor ik het wist zat ik echt middenin dagdagelijks Beijing, met was hangend tussen de bomen, kleine meisjes met bizarre hoofdtooien en straatvenders met potten en pannen. Ik heb ook de perziken zo groot als meloenen gespot. Toepasselijk want gedurende mijn vlucht speelde James and the Giant Peach en heb ik naar een voorgelezen biografie van Roald Dahl geluisterd. Dit had ik natuurlijk moeten vastleggen op de gevoelige plaat maar daar was ik nog een beetje te bleu voor, als verreweg de enige niet chinees in de omtrek.

Naast het Roald Dahl vermaak (had ik al gezegd dat er ook nog een documentaire over zijn familieleden te zien was in het vliegtuig?) waren er ook mijn medereizigers die mijn aandacht trokken. Met name de man aan de overkant van het pad, die zodra we opstegen zich van schoenen en sokken ontdeed en gedachteloos stukken droog vel van zijn voet begon te plukken - en die dan nonchalant op het gangpad deponeerde. Dit alles terwijl hij een chinees boek las. Ieuw!

Enfin, toen mijn zoektocht naar het congres me onverrichterzake weer naar het hotel had geleid was er gelukkig een andere congresganger die op het punt stond om vanaf mijn hotel te vertrekken naar de campus zo aardig om mij in zijn taxi mee te nemen (weer twee geprobeerd voordat de chauffeur wist waarheen we moesten... of wellicht wilde hij ons dat kipeeindje niet meenemen, terecht natuurlijk, maar mijn reddende engel 'had het heet en wilde niet meer op en neer lopen, ook al wist hij de weg'), en hier ben ik dan, op de Beijing Foreign Studies University in de koffiehoek druk mijn programma aan het bestuderen en aan het acclimatiseren. Ik ken niemand echt, het voelt wel veilig hier zo in mijn hoekje, maar ik wil mijn tijd in Beijing toch ook niet helemaal verdoen met veilig in hoekjes zitten, dus zometeen ga ik maar eens op pad. wordt vervolgd!

bijna weg

morgen ga ik naar China, naar Beijing voor ene conferentie, mijn laatste namens de UvA. Wat een avontuur! Het verre oosten... en ver van Padraic en Aoife, voor het eerst. We weten niet hoe de internetvoorzieningen zullen zijn, kan ik mijn mail gewoon gebruiken? Kunnen we contact houden? Maar ik zal mijn best doen.
Als aandenken nog even wat foto's van vandaag:
rondjes draaien in de stoel

baby Ella van de overkant eens even goed bestuderen (bee.bie)

zelf de snackbox openmaken

aoife fills her word hoard

het grote benoemen is begonnen. elke dag komen er woordjes bij, ze wijst met haar vingertje en zegt
bloef (bloem)
boe (boek)
doos
bamaa (banaan)
baabe (baby)
me (mes)
mek (melk)
maa (tomaat)
pop
televisie (ongeveer dan)

en ook (niet zo aanwijsbaar)
hap
dicht
no en nee
ja
tikke der (tickle under there! als we het rijmpje round and round the garden zingen).

update: voor het gemak is ze dat maar Ber (beer) gaan noemen (round and round the garden like a teddybear...)

update 2: en het is nu bee. bie. voor baby (twee woorden maar wel heel vaak!)

bionic man

vandaag gaat mijn vader het ziekenhuis in voor weer een nieuwe knie. Sterkte en beterschap papa!

ps. De voetbalpose hierboven doet me denken aan de vriendschappelijke wedstrijd Engeland-Nederland die is afgelast vandaag vanwege de rellen in (was het nog maar alleen) Londen. Mijn hemel, wat is er mis met dit land, als ze nou nog een goede reden hadden... En dan te bedenken dat er elders in de UK mensen naar de tv keken naar de rellen in Londen en dachten, hee, dat is een goed idee! Dat gaan wij ook doen! Ongelooflijk...

van proberen moet je het leren

Meer lakens naar kleding, van een heus patroon ditmaal (hoewel ik zelf de piping heb toegevoegd). Was wel even een uitgevogel overigens, want de instructies kwamen mij nogal obscuur over, in zeventien ofwel open deur (1. stitch and press seams open) ofwel onbegrijpelijke stappen (, maar geen een die iets zei over de volgorde waarin ik bepaalde dingen moest doen of op welke onderdelen de beschrijvingen betrekking hadden. Maar goed, het is gelukt, met wat kunst en vliegwerk (met de hand de binnenkant van de tailleband vastgeregen, die creatieve piping van mij zat met de machine dat doen ietwat in de weg).
Nog zo iets: omzomen van een wijder iets naar een iets smaller iets??? Zijn daar nog officiële manieren voor? On the upside, de rits zit er recht in.

Met Aoife en Edna naar het park geweest. Ik vraag me af of ze doorhad dat ik in een oud M&S laken rondliep.
Vandaag de laatste zon, en meteen een weather warning voor gruwelijke regenstormen voor morgen. Ik kan het me haast niet voorstellen, het is zo'n lekker weer nu! Ging dan ook maar even lekker fietsen nu het nog kan, meteen een lekke band.

samen op een bankje oud worden

Vandaag is eindelijk de lading huwelijkscadeaus gearriveerd die we via de huwelijkslijst hebben gekregen! Ik heb expres de dozen nog niet open gemaakt, want dat wil ik samen met mijn man doen vanavond, maar een ding was moeilijk te missen, namelijk de tuinbank die we van de Duitsers hebben gekregen. Hij staat al in de voortuin bij het raam, waar precies de meeste zon valt (als er zon is dan) (zelden). Ketting erom voor het knusse Nederlandgevoel, ahum. Dus nu kunnen we samen op een bankje oud worden. Als Aoife ons erop laat tenminste.

een klein beetje hollands glorie en veel buikgriep (ongerelateerd)

dus... wat een week van verwennerijen was dat! een nieuwe laptop een nieuwe fiets en dan ook nog tijd voor mezelf, en Aoife naar de crèche (klinkt een beetje wreed, maar na een maand of 15 begint men daar toch wel naar te verlangen, non?). Daar ontbrak natuurlijk maar een ding aan en dat was een kink in de kabel. Buikgriep! (Fijn die crèches!) Eerst Aoife een nachtlang spugen en daarna waren Padraic en ik allebei niet fit. In het weekend hebben we dan ook maar alle afspraken afgezegd en bij toerbeurt gebabysit en gerust. Aoife krijgt ook weer een paar tanden en als je het mij vraagt staat ze ook op een drempel van een sprongetje, dus ze was best een handvol, of twee. Maar tussen de bedrijven door was er wel tijd voor een fietstochtje. En (nog meer hollandse troost) boerenkool met worst (de ouders van Padraic hadden vorig weekend kale uit de moestuin meegenomen en Padraic had bij Sainsbury's een heuse rookworst gescoord!)

Ik had in mijn rustuurtjes zondag de laatste twee afleveringen van het schaap met de vijf poten (dat ik van papa en mama had geleend) gekeken, en op aanraden van Sible zijn we gisteravond begonnen met A'dam en e.v.a., nog te zien op uitzending gemist (om het nederlandgevoel nog wat aan te sterken), een goede tip!

nieuwe laptop

nog een keer reizen met extra belasting, als ik de UvA laptop de eerstvolgende keer dat ik naar Nederland ga ga teruggeven, maar verder is het licht als een veertje want ik ben sinds gisteren de trotse bezitster van een nieuwe 11 inch macbook air. Klein! 20x30cm (x tussen de .3 cm en de 1.7 cm) en licht! (1.03kg). wat een verschil! hij past zelfs in mijn handtas. Ik moet wel een beetje wennen aan het feit dat het nu een mac is, maar dat begint al aardig te komen. Een advies voor wie dit ook ooit wil gaan doen: ga bij de setup niet in zee met de automatische wireless migration assistent, wat foto's en bestanden overzetten gaat iets van 15 uur duren als je geluk hebt, maar mocht je toch die fout maken, weet dan dat je ongestraft de boel kunt onderbreken (mac sluiten onderbreekt het proces, cmd Q sluit de computer af, dan ook nog even bevestigen op de pc) en opnieuw beginnen. De setup assistent begint dan gewoon overnieuw en ik heb niet de indruk dat ik allerlei halve bestanden op mijn nieuwe (flash!) harde schijf heb staan.

what's on a girl's mind?

ja hoor, Aoife gaat naar de creche nu, twee middagen per week deze maand en vanaf september drie. Na het wennen vorige week was gisteren de eerste echte dag, en het ging goed. Ze heeft er zelfs drie kwartier geslapen in het bedje! Onze hoop is dat ze op den duur de andere kids zich in de snuggle den (hoop kussens) ziet terugtrekken en in slaap vallen en dat dan ook gaat doen maar so far so good. De creche room is heel leuk, stukken minder hysterisch vol en stimulerend dan de baby room en er zijn wat oude bekenden onder de andere kindjes, waaronder Simon, het zoontje van de vlaamse luistercollega die ook een presentatie gaat geven in Beijing (jaja ik ga naar Beijing, eind van de maand, nog een klein staartje van mijn UvA postdoc). Ik had dan ook gisteren meteen maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om met haar over het symposium te overleggen. Ze had in haar studie nog wat rare dingetjes over werkgeheugen en ik kreeg meteen weer zin om het nog zwevende paper nog eens goed aan te pakken. Speaking of papers: eindelijk is er iets van mijn proefschrift in druk (bijna dan, nu op  de website van Language and Cognitive Processes) verschenen, voor de liefhebber hier de eerste pagina (mochten er mensen zijn die graag het hele paper willen lezen, dan hoor ik het wel, ik stuur het met liefde op):

Verder (zie mijn etsy favorieten) ben ik hard op zoek naar een goed veelzijdig vintage (duh) patroon voor jurken voor dames en meisjes, zoveel mensen hebben al gezegd dat ik mijn creaties moet gaan verkopen in een etsy winkeltje, dat ik serieus aan het onderzoeken ben of dat haalbaar is. Van baby tot kleuter heb ik al een patroon, maar nu nog iets voor de tussenmaat jongedame en voor mevrouwen. Wordt hopelijk vervolgd.