stand van zaken met het nieuwe huis

We waren van de week in de Sainsbury's toen we opeens iemand herhaaldelijk Patrick Patrick hoorden roepen. Wij heten zo niet, dus we reageerden niet, maar de iemand in kwestie liet het daar niet bij, want hij bedoelde wel degelijk onze aandacht te trekken, en manouvreerde zijn gestalte met hoog soortelijk gewicht voorzien van dito winkelwagen in ons pad. Het duurde even voordat ik het doorhad, maar het was de huidige bewoner van het huis waarop wij al in december (november?) een bod hebben gedaan, en dat de verkopers ook hebben geaccepteerd (om daarna rijkelijk laat te zeggen dat ze er helaas-helaas niet voor eind februari uitkonden omdat ze nog niet iets nieuws hadden gevonden. Waarop wij dan weer moesten zeggen: wij kunnen in maart tot en met mei niet stand-by staan in verband met de baby, en we moeten nu ons huurcontract verlengen, dus laten we de boel uitstellen tot juli... affijn:). Steve vertelde ons dat ze een huis hadden gevonden, een bod hadden uitgebracht en dat dat bod geaccepteerd was, oftewel, ze gaan als alles goed gaat eind juni verhuizen, zodat wij inderdaad in juli het nieuwe huis in kunnen.
Wij moeten nu op korte termijn (wéér) de hypotheek rondbreien, wat ditmaal iets lastiger is omdat de verkoop van het Yorkhuis van Padraic ook is afgeketst (en dat na een luttele 5 maanden sinds we het bod hadden geaccepteerd... Ik heb geen ervaring met het kopen/verkopen van huizen in Nederland, maar dit soort dingen komt daar toch niet voor, toch? Toch?) Kortom, voor de deposit (een 100% hypotheek daar doen ze niet aan hier, je moet minstens 5 à 10% van de koopsom direct op tafel kunnen leggen) zitten we door die York-affaire nu iets minder ruim in de slappe was en hoeveel je contant kunt betalen beinvloedt uiteraard hoeveel je verder per maand kwijt zult zijn. het is dus nog even spannend of dat allemaal wordt goedgekeurd door de bank, maar het lijkt erop dat we inderdaad in de zomer kunnen gaan verhuizen.

Binnenkort volgen fotos van het huis, nu eerst maar even wat (knusse) inspiratie uit Nederland : collected by Tas-ka.

Ga ik weer verder aan mijn paper...

zware bevalling

Je zou van de berichten in mijn blog bijna gaan denken dat ik alleen maar babies in mijn hoofd heb, maar niets is minder waar. Ik ben heel hard bezig een flink ei te leggen in de vorm van het eerste artikel binnen ons luistervaardigheidsproject. Ik heb beloofd dat het eind februari af zou zijn, althans de eerste complete versie met kop en staart dus je snapt dat ik best nog wel wat te doen heb. Vooral aangezien ik vorige week nog een praatje hierover heb gegeven wat in het kort neerkwam op: kijk hoeveel andere mensen al hebben gedaan en hoe kunnen onze data daar nog iets aan toevoegen? Maar sinds gisteren begint het meer en meer vorm te krijgen, de opbouw van mijn argument, dus nu is het even aanpezen en hopen dat ik dit nog voor elkaar ga krijgen op tijd... de ene zware bevalling na de andere staat op het menu dus.

buik update

voor de liefhebber...

goede voornemens...

Naar eeuwenoude traditie ga ik als jonge (bijna) moeder ook vol enthousiasme en goede bedoelingen aan een babyalbum beginnen. Ik hoor altijd dat de boeken van latere kinderen er meestal bij inschieten, maar dat is geen reden om niet een poging te wagen bij nummer 1, toch? Ik had dit boek hier in de stad bij Arteria gezien, en heb het vandaag gewoon gekocht. Ik heb er ook een los schriftje bij aangeschaft waarin ik zelf van nu af aan maar eens eea ga opschrijven "voor later"... leuk voor boontje en misschien ook wel goed voor mij, want ik kan natuurlijk niet te negatief zijn op schrift voor het nageslacht...

nog maar 6,5 week!

Ik was vandaag licht gaan happen in de middag. De zon scheen dus ik kon niet binnen blijven zitten. In de tussentijd ging ik meteen wat boodschappen doen voor het eten. De kassière vroeg me bij het afrekenen hoe lang ik nog te gaan heb. Zeven weken, zes-en-half zei ik. Ik hoorde het mezelf zeggen en opeens dacht ik: dat is erg kort.
De wieg moet nog naar beneden, het logeerbed nog naar boven, we hebben nog geen badje, geen 'birth plan', nog geen cursus gedaan (wel soort van gevonden inmiddels), we moeten nog alles wassen, we hebben nauwelijks lakentjes, hoeslakentjes, geen aankleedkussen, ik heb nog geen voedingsbhs, ik werk nog aan mijn paper, ik moet nog een abstract schrijven, ik loop de heuvel nog op en af, kortom, ik ben gruwelijk gestresst! Geen wonder dat je al met 6 weken met verlof mag. P zegt dat er zat tijd is, maar ik zie dat niet zo.
Nou ja, Three men and a baby is op Film4 vanavond, en die waren nou ook niet bepaald voorbereid zie ik...

Ik vind deze aap leuk trouwens.

Verschillen in alcoholadviezen

Zondag is mijn verjaardag, dus ik heb maar wat mensen uitgenodigd om langs te komen voor een ontbijtje en taart, waarom zou ik dat 's avonds doen als ik toch niet mag drinken? Overigens: 1. ik heb nauwelijks behoefte aan alcohol (nooit echt veel gehad) en 2. in Engeland is de regel als volgt: hooguit een à twee keer per week mag je een à twee units alcohol tijdens je zwangerschap... en in Nederland mag je niets! Wie heeft er gelijk? Volgens Scott is het de alcohollobby die teveel te zeggen heeft hier en het feit dat het land meer geld zou verliezen als men minder zou drinken (doordat de lobby dan de fondsen intrekt), dan dat het de gezondheidszorg kost om met de gevolgen van alcohol om te gaan. Hij onderzocht alcoholgebruik voor de NHS, dus het zal wel...
Zondag houden we het bij thee en taart. Ziehier de (gerecyclede van vorig jaar, die taart bedekt mijn buik zullen we maar zeggen) uitnodiging...

En dit maakt me dan weer aan het lachen...*

Als zwangere heb je nogal eens last van brandend maagzuur. Schijnt normaal te zijn. Cue de rennies. Ik kon vandaag in de stad alleen maar de Rennie Ice Pocket Pack vinden ("handig voor onderweg!"). Ahum, dus maar, net had ik er een nodig, ik trek aan het foliedingetje (doordrukstrip) bij het uitgestanste halve maantje, et voila, aan beide kanten komt er een strip uit! In een beweging! Zonder los te laten, zelfs de bijsluiter blijft keurig op zijn plek!
Blijkt een innovatief nieuw verpakkingsontwerp te zijn (you read it here first!). En een leuk speeltje!

(Ja ik realiseer me dat dit nu net een advertentie lijkt, maar ik zweer je dat ik hier echt hardop om moest lachen. En na mijn vorige klaagzang mag dat ook wel in de krant...)

* voor wie nog meer bewijs nodig had van mijn hormonale instabililteit!

Steeds maar weer wennen

Elke keer als ik op en neer ben geweest naar Nederland moet ik weer wennen hier. Ik weet dat het deels de vermoeidheid is van het reizen, deels de hormonen van het zwanger zijn, maar er is ook een groot deel echte cultuurshock over het engelse systeem en unheimlichheit (letterlijk). Ben nooit een groot Holland-fan geweest, maar je weet pas wat je hebt als je het moet missen. En verandering was nooit echt mijn sterke kant... Zeker nu er al zoveel vreemd is omdat ik zwanger ben, zou het fijn zijn als al het andere even stabiel was. In plaats daarvan is alles anders. Ik voel me wat minder humaan hier dan wanneer ik in Amsterdam ben.

Moest ik even kwijt.

terug in zonnig Lancaster

Scott en ik zijn gisteren van Amsterdam naar Lancaster gereisd. Mijn voorlopig laatste keer... raar hoor. Om mijn niet-zo-heel-erg-mobiliteit te vieren heb ik een taxi naar het vliegveld genomen voor mij en mijn 110 liter check-in bagage. De taxichauffeur was zelfs zo lief om mijn tas de vier etages naar beneden te dragen (voor de rest van de reis had ik Scott als sherpa).

Bij aankomst stond mijn verjaarscadeau aan Padraic al in de woonkamer te pronken, jawel een van mijn eerdere dromen is nu zowaar werkelijkheid geworden: we hebben een paar weken terug in Kendal een Ercol Pebble nest uit de jaren '60 weten te scoren (moest van Padraic tot zijn verjaardag in de kelder wachten):

Het zijn er drie, de grootste (veel groter dan ik had gedacht) draagt nu de TV. Een miniset, wie had dat ooit gedacht?!

oh zou het niet leuk zijn...

... om zo'n speeldoosje in een fles te hebben? Ik zag er twee op design*sponge en ben gaan zoeken op internet. Wat blijkt, het gaat om een Bols likeur, gemaakt tussen 1957 en eind jaren '80. Vooral de bruidstranen, likeur met goudvlokjes erin om het speeldoosje heen spreekt tot de verbeelding... Allemaal je ogen openhouden op rommelmarkten graag, mijn verjaardag komt eraan ;) ! (leeg of vol maakt niet uit!)

foto links via flickruser AndreasC, uiterst rechts via kraamzorg op supergoof

Dekentjes

Na de wieg (weet nog niet welke... we wachten even de foto's van de oude rieten wieg van de Monaghans af -- en het olfactorisch oordeel van Josie bij wie hij in de garage staat...) denken we nu aan dekentjes. In Nederland word je geadviseerd om katoen of wol te kiezen. Ik ben er niet achter wat hier de tips zijn, maar wat je veel ziet is fleece.

Hier zijn de mogelijkheden, in oplopende snoezigheid:

Als ik ergens een mooie oude grote deken kan vinden die niet al te stijf en kriebelig is dan is het een optie om die in stukken te knippen, festonsteek klaar. Het idee is goed, maar vind er maar eens een. Ik vind deze wel wat (op Marktplaats, samen voor 12,50 + verzendkosten):

Een andere optie is een van de lieve gebreide wollen dekentjes van Donna Wilson (tussen 47 en 65 pond):

de Klippan dekens zijn super maar een beetje aan de hippe kant (en ook zo rond de 50 euro) (vooral de groene met de minimonsters is leuk, maar die staat niet op de foto):

En dan vond ik nog ergens een nieuw vintage babydekentje van wol (ook in blauw en roze, bij Les Filles, voor ca 25 euro):

Wat denken jullie?

Politiek in fictie en verleden

We kijken tegenwoordig (na the Sopranos, the Wire en Blackadder) de geleende boxset met dvd's van The West Wing. Raar om daarna dan 's avonds mijn boek (Man Booker prize winnaar van 2009, Hilary Mantel's) Wolf Hall weer op te pikken: intriges en politiek in heden en verleden. De West Wing gaat over de ficitieve democratische Amerikaanse president Josiah Bartlet en zijn adviseurs; Wolf Hall beschrijft de hoveling Thomas Cromwell en zijn bemoeienissen met het leven van Henry VIII. Fascinerend, maar helaas bijna uit. Gelukkig hebben we van de West Wing nog 6,5 seizoen van ca 22 afleveringen, ieder van bijna een uur, dus iets van 140 uur te gaan.

Wiegeliedjes

Tot mijn eigen verbazing doe ik mezelf soms denken aan Nicolien, getrouwd met Maarten de hoofdpersoon in Het Bureau van J.J. Voskuil. Terwijl hij carrière maakt en ze een behoorlijk comfortabel leven kunnen leiden, voelt zij zich bezwaard: waarom zij wel en anderen niet? Hier geldt een beetje hetzelfde, maar dan mbt het milieu en bezittingen, zonder nou direct eco-warriors te zijn.We hebben nog een hoop dingen nodig voor de baby. We willen het liefst niet al te veel spullen hebben, we kunnen nauwelijks iets kwijt, en we willen ook dat we liefst zoveel mogelijk dingen hergebruiken en zo min mogelijk toevoegen aan de zooi op deze wereld... Maar we houden ook van mooi...

Een wiegje voor in onze slaapkamer (ledikantje van Lokke gaat denk ik niet passen daar), voor de eerste paar maanden staat nog op het lijstje. De keus hier is: een houten wieg die niet veel kleiner is dan het ledikantje dat al op zolder staat te wachten, een moses-basket (er is er een in Padraic's familie, maar ik heb het nog niet gezien)-- over het algemeen erg fluffy en romantisch en met ruches versierd, een lange zoektocht naar een leuk vintage exemplaar (in Nederland weet ik wel wat ik zoek en leuk vind en waar ik dat kan vinden, maar hier in Engeland is vintage voornamelijk nog shabby chic knusheid) en dan deze kartonnen variant, de eco-cradle van Green Lullaby (ongeveer 75 pond incl matras):

Volledig veiligheidsgoedgekeurd, waterproof en vuurvast en gemaakt van gerecycled karton, zelf ook weer te recyclen. En mooi, vind ik. Er staat er een te koop op Marktplaats voor 40 euro, incl matrasje, maar ja hoe krijg ik dat van Haarlem naar Amsterdam en dan naar Schiphol en vandaar naar Lancaster? (Hoewel, dat laatste stuk is waarschijnlijk nog het haalbaarst, aangezien ik terugvlieg met KLM (= gratis incheckbagage), samen met Scott, die op visite komt (= gratis sjouwer)... hmmm... iemand met auto zin om me te helpen tussen 11 en 19 februari?)

Kendal niet alleen voor mint cake

In de mist van gisteren zijn we 's middags naar Kendal gereden, om alvast Padraic's verjaarscadeautje op te halen, dat ik gewonnen had in ebay (meer daarover als hij jarig is). Mooi daar, de zon scheen en de stad is oud en schattig.

Op de terugweg hebben we een bezoek gebracht aan de Helme Chase maternity ward. Een soort bevalhotel, waar verloskundigen je helpen met de geboorte. Het is niet medisch ondersteund, dus als er iets mis is moet je alsnog naar Lancaster terug in een ambulance, naar het ziekenhuis (hoewel het allemaal wel stukken medischer aandoet allemaal dan de verloskundigen in Nederland... om te beginnen dragen ze allemaal een blauwe verpleegstersjurk, en zelfs deze afdeling, waar ik veel goede dingen over heb gehoord heeft iets zeer klinisch over zich... zet je wel aan het denken over de andere opties... In het kader van alle opties onderzoeken (thuis, daar en ziekenhuis)).

Het uitzicht vandaag

We werden wakker met een morning chorus zoals dat heet, van een heleboel spreeuwen die voor even in de mist de boom hier beneden hadden uitgekozen om in te zitten.

Mijn persoonlijk uitzicht is vandaag het volgende:

Ben nog steeds heel blij met mijn nieuwe laarzen, met precies de juiste helling!

Life imitates art I mean work.

Vandaag werd ik geinterviewd door een duitse onderzoekster hier in Lancaster, die geïnteresseerd is in hoe hoog-opgeleide vrouwen in hun zwangerschap omgaan met informatie omtrent zwanger zijn en bevallen. Ze werkt bij Taalkunde hier aan de universiteit en legde in het interview precies de vinger op de zere plek. Hoewel ze mij vragen stelde, was ik denk ik degene die het meeste aan het interview had! Eindelijk een lotgenoot die snapte dat het hele systeem af en toe behoorlijk 'baffling' is! Natuurlijk kan ik makkelijk achterhalen met behulp van internet, of voorkennis of boeken wat er met mijn lichaam gebeurt, maar wat ik van het systeem kan verwachten, wie mij wanneer waarmee moet of kan ondersteunen wordt ook impliciet gehouden, en blijkbaar is dat de ervaring van meer hoogopgeleide (en buitenlandse, dus met Engels als tweede taal) vrouwen. Hoe dan ook ik ben een stuk wijzer geworden en misschien wel een vriendin rijker (hopelijk). Wat ze met mijn ervaringen gaat doen is me minder duidelijk, het is in ieder geval niet een vergelijkend danwel evaluerend onderzoek zoals ik me dat zou voorstellen, maar daarvoor ben ik dan ook een psycholoog, geen taalkundige. In ieder geval ben ik blij dat er gekozen was voor een open interview/dialoog als onderzoeksmethode!

This is... Sasek!

Ik was vanmiddag even in de boekwinkel om een cadeautje te kopen voor Manuel die jarig is, toen mijn oog viel op dit kinderboek:

In 1961 geschreven door de Praagse schrijver Miroslav Sasek en nog steeds prachtig! Behalve This is Edinburgh bestaan ook This is London, this is New York, This is Venice, This is Paris, noem maar op, en zelfs This is the way to the moon! Jammer genoeg niet This is Amsterdam... en dat zal ook wel niet meer komen, want Sasek is al in 1980 overleden.

Hier nog een typisch Engelse afbeelding (uit This is London):

Taal en muizen

Als het goed is kan de baby al horen in de buik. Welke taal de baby dalijk gaat spreken is afhankelijk van welke taal de baby hoort. Engels is hier de voertaal (ik ben terug in Lancaster), ook voor mij, maar uiteindelijk wil ik graag dat de baby straks ook Nederlands kan spreken en dat is hier natuurlijk veel minder vaak in de omgeving te horen. Het schijnt ook zo te zijn dat omdat de baby al kan horen, je nu alvast liedjes kunt gaan zingen, die de baby dan herkent na de geboorte.
Dus spelen we nu elke dag deze liedjes af: hetzelfde melodietje in het Nederlands en het Engels, dus papa en mama kunnen ze allebei zingen! Zou de baby dan ook zo'n mooi ouderwets accent krijgen?



en de engelse: