hij komt, hij komt

visite van Eric om zijn ouders en babybroertje even een paar uurtjes lucht te  geven. Ik dacht dat het wel leuk zou zijn om wat sinterklaasknutselen* te doen, dus had ik gisteravond een prototype klaas gemaakt en twee lege hoofden met mijter en mantel, klaar om te worden beplakt met een kruis, twee ogen, watjes voor een baard en sterrenstickers voor de lucht door de tweejarigen. Peuterschool nomi, aangenaam.
Een groot, wel tien-minuten durend succes was het, dat geheel zonder problemen verliep (toen Aoife eenmaal de roze lijmstift had), met dank aan granny en grandad die er toevallig vandaag ook zijn. Fantastich om te zien dat ze echt al snappen hoe ze een kruis moeten maken, dat we voor de ogen de blauwe, niet de gouden kant van de folie voor willen, en waar ze moeten en hoe een baard op logische wijze aan een hoofd te hechten! Wat gaat dat toch snel met die kleintjes!

en daarna was het 45 minuten lief spelen en kruidnootjes eten, gevolgd door hun inmiddels traditionele speeltjes-van-elkaar-afpakken-en-stoeien-totdat-eentje-het-zat-is-en-een-grote-driftbui-krijgt (helaas altijd Aoife). Dit is een traditie die erom vraagt om doorbroken te worden, maar waar moederlief momenteel even niet echt de energie voor heeft. Ik vond zelf voor negen uur het avondeten al klaar hebben voor vandaag, de knutsels voorbereid op de kast hebben liggen en de loodgieters in huis van koffie voorzien hebben al wel weer welletjes zo met mijn 38 weken buik.

* Eric die half italiaans is en half barbadiaans doet dan wel niet aan sinterklaas maar zijn ouders vinden het prima om de father christmas/ santa traditie een wat meer religieus tintje te geven door tenminste te verwijzen naar de bisschoppelijke achtergrond van de goedheiligman. Katechismus nomi dus ook, aangenaam...