de grote oversteek

Vorig jaar was de vakantie een nogal natte toestand: we logeerden in Lokke's (waterdichte - daar niet van) huis maar we hadden drie weken regen. En geen auto, dus alles op de fiets tussen de buien en Aoife's twee dutjes door betekende dat we aan weinig toekwamen. Voor het gemak dachten we daarom dit jaar: kom we nemen de auto gewoon mee en gaan met de boot!

Gemak! ha!

De dag voor vertrek ging Padraic nog even naar Preston om een dubbele kinderwagen op te halen die we op ebay gewonnen hadden. En kreeg de auto panne. Het zag ernaar uit dat de reparatie een paar dagen op zich liet wachten, maar dat viel gelukkig mee, de ANWB man (of wat daarvoor doorgaat in Engeland- je kunt wel merken dat ik zelf niet rijd) kon gelukkig het olielek fiksen. Hoera! Dus toch op tijd weg!

Op de ferry was een piraat om de kinderen te entertainen en een soft play area waar Aoife doodleuk van 1.2m hoge trappen afsprong, net als de grote jongens van acht die daar ook waren, en met hen torens bouwde. En ze sliep in een Groot Bed, terwijl wij Richard the Second keken op de laptop, de geweldige BBC bewerking in de Hollow Crown serie. 

Elke aankomst in Nederland is altijd een beetje hectisch: naar opa en oma zien te komen, dutjes doen, en natuurlijk naar de Hema en de hoognodige appeltaart eten bij Kobus Kuch (inplaats van de lunch -kan best voor een keertje toch?), kortom na de eerste dag in het moederland dachten we: dat reizen is toch minder makkelijk dan we dachten en we zijn moe, kom we gaan wel een dagje later naar het huis van Lokke. Alwaar ik vervolgens vier dagen heb bij moeten komen met harde buiken en vermoeidheid! Ik had toen ik zwanger was van Aoife wel gelezen over harde buiken, maar er eigenlijk nooit last van gehad (zelfde met bandenpijn), die hele zwangerschap was een eitje, helemaal nadat de misselijkheid van het eerste trimester over was. Nou dat is nu wel anders, wat een tegenvaller! Zo'n harde buik is flink balen, het voelt of je een gigantische steen hebt in plaats van een middel. Buigen bukken, zitten, fietsen, lopen, tillen, alles is zwaar en lastig. En bandenpijn, ook al zo fijn, ik waggel nu al af en toe, terwijl dat de vorige keer ook pas in de laatste week ofzo kwam, en dan nog niet eens door de pijn. Maar ja het is vakantie en we zijn nu hier en wonder boven wonder is het toch meestal mooi weer en Aoife vermaakt zich en, nou ja ziehier de fotos.