quality time met granny

Eerst was het plan dat Aoife en ik gisteren met de trein naar granny en granddad zouden gaan. Want die zijn verhuisd naar een sprookjeshuis uit de middeleeuwen, in de bossen, met kippen naast de deur en een stroompje in de achtertuin, een witte spookpoes die maar niet vies wordt en tempeliergeschiedenis, maar ja. Twee keer anderhalf uur in de trein op een dag, met een grote kleine dame van twee-en-een-beetje en een bootreis in het zeer binnenkorte verschiet... toch maar niet.
Dus toen zei granny, weet je wat? Ik kom wel naar jullie, ik ben er om 10:10.
Totdat er een wisselstoring was.
En een omleiding per dwaalbus.
Waarop ook nog eens een uur gewacht moest worden.
En het dus ruim één uur was voordat granny eindelijk aankwam. Aoife had de lunch al op, en haar jurk uitgetrokken (waarom?) en was al bijna op weg naar haar bed, maar kon nog net eventjes met granny spelen. En toen, terwijl Aoife nog niet eens wakker was van haar slaapje, toen moest granny alweer terug met de trein.
Wat een reis voor zo weinig tijd! Maar dat is dan wat je noemt wel quality time.