quality time met granny

Eerst was het plan dat Aoife en ik gisteren met de trein naar granny en granddad zouden gaan. Want die zijn verhuisd naar een sprookjeshuis uit de middeleeuwen, in de bossen, met kippen naast de deur en een stroompje in de achtertuin, een witte spookpoes die maar niet vies wordt en tempeliergeschiedenis, maar ja. Twee keer anderhalf uur in de trein op een dag, met een grote kleine dame van twee-en-een-beetje en een bootreis in het zeer binnenkorte verschiet... toch maar niet.
Dus toen zei granny, weet je wat? Ik kom wel naar jullie, ik ben er om 10:10.
Totdat er een wisselstoring was.
En een omleiding per dwaalbus.
Waarop ook nog eens een uur gewacht moest worden.
En het dus ruim één uur was voordat granny eindelijk aankwam. Aoife had de lunch al op, en haar jurk uitgetrokken (waarom?) en was al bijna op weg naar haar bed, maar kon nog net eventjes met granny spelen. En toen, terwijl Aoife nog niet eens wakker was van haar slaapje, toen moest granny alweer terug met de trein.
Wat een reis voor zo weinig tijd! Maar dat is dan wat je noemt wel quality time.

derde julivisite

neef Joris en tante Lokke! En weer mooi weer!
Dus dat was wederom naar Fairfield:

en naar de markt (zie de nogal typische kraam op de achtergrond, kanten kinderwagenverfraaiingen en poefjurken voor babies)

ijsjes eten

samen in bad

naar Morecambe

en heel veel Nederlands spreken.

potato famine

Het is maar goed dat wij het niet van onze eigen oogst moeten hebben. Padraic heeft vandaag de aardappelen gerooid van de piepers die hij geplant had na de potato day, maar van de zes planten die er groeien is dit het magere resultaat:

60p per aardappel.

nog meer toortskoorts

uit de Lancaster university newsletter!

pasta pesto met tomaat, wortel en meloen

nee, geen recept, Aoife's uitvinding in haar keukentje. Ik had een stuk haakwerk uitgehaald laatst, en die cremekleurige sliertjes konden mooi dienst doen als pasta in het keukentje. Aoife deed lief mee en ging pasta pesto maken (haar lievelingsgerecht) en maakte er een saus bij van tomaat en wortel en meloen, drie van de houten etenswaren die ze in stukken kan snijden omdat ze met klittenband aan elkaar hangen. Ze kwam het mij brengen met een vorkje, en daarna ook de poppen.
En toen was de pasta opeens melk in kopjes voor thee. Milk first, aardje naar haar vaartje (al is dat een zeer discutable gewoonte hier in Engeland, wat eerst in je kopje moet: de melk of de thee. En zoals alles zegt dat uiteraard ook nog iets over uit welke klasse je afkomstig bent...)

bourbon biscuits

Engelse koekjes, er zijn er nog al wat. Opa wilde shortbread, maar mijn favoriet zijn deze bedrieglijk simpele bourbon biscuits. Een basic zoals kaakjes in Nederland, waarmee ik bedoel dat elke supermarkt zijn eigen pak heeft, allemaal met exact dezelfde inhoud:

Ook al ben ik niet echt een chocoholic (ik vind het lekker maar kan prima zonder), dit zijn niet te zoete, smalle chocoladekoekjes met stevige chocoladevulling en je eet ze dus met echte happen, niet door de lagen van elkaar af te peuteren (dan breekt het koekje). Vooral lekker met jasmijnthee of bitter lemon. Ik zou dat op de zwangerschap kunnen gooien, maar eerlijk is eerlijk, ik vind dit altijd lekker.

domino

cadeautje uit San Sebastian: domino. Hier doet Aoife het spel voor de eerste keer.

domino, lotto, memory, allemaal aangeboren kwaliteiten bij kleine kindjes lijkt het wel (die verloren gaan als ze eenmaal leren lezen en niet meer zo visueel denken - mijn theorie.. geen idee of dat waar is).

tweede julivisite deel 2

Nog maar wat random fotos van de afgelopen dagen toen Padraic op congres naar San Sebastian was (arme hij) en opa hier:

olympische toorts deel 2

Na the queen's jubilee zijn nu ook de olympische spelen doorgedrongen tot de creche. Aoife's foto in de hal toont haar als de Nederlandse afgevaardigde (kijk op zo'n universtiaire creche heb je nogal wat nationaliteiten!), en een van de fakkeldragers kwam zijn /haar fakkel aan de kinderen laten zien: ze hebben er allemaal achteraan mogen rennen en konden toen ook ermee op de foto. Ook deze is tentoongeteld in de hal van de nursery en ik heb daar deze foto van gemaakt. Niet zo'n beste kwaliteit, maar dat hoeft ook niet echt als het om geschiedschrijving gaat he?

positierok

ik heb dus een heel leuke kokerrok van Zara (al zeg ik het zelf, en trouwens, niet alleen ik vind dat, maar de makers van the bridge (een zweeds/deense misdaadserie die hier eerder in het jaar op de BBC was) vonden dat blijkbaar ook, want de vrouw van de hoofdpersoon droeg dezelfde rok. Ik heb die rok al een paar jaar, en hij staat heel leuk, en past nog steeds, ook al ben ik nu twintig weken zwanger. Hij is iets hoger van voren en dat past dan net zo mooi even over de buik.
Maar... hij is van tweed. Leuk in de winter, maar in het relatief lekkere zomerweertje van nu (ik bedoel: het is droog, maar we moeten nog wel onze maillots aan) toch een beetje too much.
Eentje kopen? Er zijn alleen maar zwarte te koop en ten eerste zijn die leuk maar soms wil je toch eens iets anders, en ten tweede kan ik aan zwarte plaatjes op mijn computer niet zien of er niet stiekem een of ander "zwangerschapspaneel" zoals dat dan heet in verstopt zit, met andere woorden waardoor ik hem niet met goed fatsoen over dingen heen kan dragen... waar een mens al niet bij stil moet staan bij internetshoppen...

Dus wat doet een zichzelf respecterende zwangere dan?

Op Pinterest kijken natuurlijk, et voila: deze mevrouw had een patroon zomaar voor noppes op haar blog gezet. En niet in het zwart, én met mijn favoriete combinatie sinds tijden: geel met grijs nog wel. Nu zult u wel zeggen: maar Nomi daar moet jij als doorgewinterde naaister (ahum) toch wel doorheen kunnen kijken, je neemt toch lekker een stofje naar keuze? Jahaaa... tuurlijk kan ik dat wel, maar dit is Pinterest weet je nog, en dat betekent dat ik de dingen die ik 'pin' (op mijn virtuele prikborden plaats) ook mooi moet vinden, visueel dan, anders verstoren ze toch een beetje het totaalbeeld (neurotisch? ik? hahaha, dat is toch geen verrassing!)
Maar goed, zoals vaak met dit soort tutorials online, je moest dan wel een goed passende rok al hebben die je kon natekenen.
Gelukkig was dat dus geen probleem.

Vanmorgen met opa een deal gesloten dat hij Aoife zou meenemen naar de bibliotheek, zodat ik met mijn op ebay op goed geluk gescoorde grijze stofje snel even een rok kon naaien. Was nog wel vergeten om ook grijs draad te kopen, dus ik heb me met vier verschillende restjes (flut)grijs moeten behelpen, en menig gebroken draad (door dat flut) maar het lukte precies voor de lunch. Zonder patroon en met toevoeging van een split aan den achterkant, want hallo, ik moet wel nog normaal kunnen lopen en zo moeilijk kan zo'n split maken toch niet zijn.

En dus presenteer ik u nu met trots:

De grap is dat de dame van het patroon nota bene nog schreef: het enige dat ik achteraf anders had willen doen is de tailleband wat strakker maken. Een gewaarschuwd mens telt voor twee natuurlijk, dus had ik die keurig wat krapper geknipt dan zij had aangeraden, maar -hoe het gebeurd is weet ik ook niet- toen ik naar boven liep om de band keurig even dubbel te strijken moet ik de verkeerde strook hebben gepakt (what are the chances dat ik nu net een ongeveer gelijkende rechthoekige strook heb liggen! minimaal toch?) want bij het opruimen kwam ik mijn bedoelde strook tegen. Affijn om een toch al veel te lang verhaal kort te maken: ook mijn tailleband had wel wat nauwer gemogen, maar toch mag dat de pret niet drukken.

En om te bewijzen dat ik inderdaad ook een zij en een achterkant (met split!) heb dit triptiek, met dank aan opa dus, en excuses voor de bewogen foto, de vreemde dubbele buik (dat krijg je dus met panties als je die niet geheel over de buik optrekt) en niet zo netjes gestreken achternaad...

tweede julivisite

een verschoven jetstream, dagenlange regenvoorspellingen die zelfs hier ongewoon aandoen, en dan toch dag in dag uit goed weer, wat een bof! vandaag met visite nummer twee (opa) naar Morecambe (ook maar weer), lopen op de boulevard en dan spelen in een van de speeltuinen, en lunchen in het West End (niet de beste buurt maar wel een goed cafe).
Maar eerst in de ochtend:

Bumba kijken bij mama in bed
en dan:

opa laten zien hoe je moet puzzelen
waarna we met de trein naar zee gingen, en daar de hele tijd zon hadden.

jaja.
wij wel!

breiwerk

het komt... het is nu al zo lang dat ik echt heel warme benen heb als ik aan het breien ben

in het kader van het wennen

ik ben er speciaal extra damesachtig voor gaan zitten. voelt raar, maar staat op een foto eigenlijk best netjes!

adem happen

Zo gaat dat dan. Er komt visite en ik ga nog even het huis verven en reorganiseren en schoonmaken natuurlijk en alles inhalen waar ik verder nooit aan toe kom, zoals een zandbak timmeren en mijn paper afschrijven. En dan is de visite er en dan rennen we de hele stad en strand en platteland af, en ja. ondanks de koffiepauzes en de lange busritten en de gezelligheid, dan ben ik toch na afloop weer erg moe.

(volgens Padraic is dit nogal typerend voor mij. hm... ik denk eerder dat het een familiekwaaltje is...).

Maar... dus geen fotos van de officiele fairfield fun day van zaterdag, want ik ben niet geweest. Deze zijn van daarvoor nog, toen Daan en Iris er nog waren. Padraic en Aoife zijn wel geweest op de fun day, en ze zeiden dat het inderdaad heeeel erg fun was. Met muziek en kraampjes en eten en wedstrijden voor kinderen voor de de leukste minituin en de lelijkste groente... Nou ja, alleen al de wetenschap dat er zoiets leuks wordt georganiseerd bij ons park (dat behalve een speeltuin ook een boomgaard en sinds vorig jaar ook allemaal velden met dieren omvat, dat grenst aan de volkstuinen waar we al een paar jaar op de wachtlijst staan, maar waar we nog wel even op moeten blijven wachten) - dat alleen al geeft de burger weer moed.
Soms begin ik toch zomaar een beetje te wennen aan Lancaster!

eerste julivisite

Iris en Daan kwamen. Leuk hoor om Iris weer eens hier te zien en wat leuk om nou eens een grote jongen over de vloer te hebben! Groot genoeg om een oogje in het zeil te houden en mee te praten, en klein genoeg om nog echt met Aoife te spelen. Ze moest wel aan hem wennen maar vond het daarna geweldig!

Naar Morecambe op woensdag voor elk wat wils: koffie (en ijs) bij Brucciani's, winkelen in Dotty's vintage emporium en stenen gooien op het strand. Het verschil tussen het retro hippe gestylde Nederland en gewoon-nog-echt-af-en-toe-charmante-vergane-glorie kan niet duidelijker zijn dan in Morecambe! (Case in point: de breiwinkel hieronder en de ijssalon die echt nog zo eruit ziet, sinds 1939 - niks retro styling: gewoon blijven gebruiken wat je al hebt!)

Dit weten ze bij de BBC kennelijk ook, want momenteel is er op maandagavond dinsdagavond de serie: Turn back time: the family, waarin drie gezinnen achtereenvolgens een week lang in een van de decennia van de twintigste eeuw leven. Ze wonen in huizen en met de (on)gemakken van toen en het geheel is opgenomen in drie victoriaanse huizen (zoals het onze- leuk om te zien hoe dat er ooit moet hebben uitgezien!) in Morecambe.

Mij deed het dagje Morecambe soms aan de film Brighton Rock denken, de kleuren op het strand, onze kleding en de blauwe papieren tassen die we bij Dotty kregen...

En ondanks die donkere luchten hadden we de hele dag mooi droog weer!

kleine meisjes

heel soms neemt aoife even een rustmomentje. Na de mis (hiya father stewart! - my koalabeer - koek!) zelf besloten dat het wel zo handig is om erbij te gaan zitten als je wilt bijkomen met limonade en een cakeje. Of althans de versiering van het cakeje, want de cake zelf vond ik later terug met maar een hap eruit, en het is niet eens zeker of die wel door Aoife is genomen.

En dan in de middag visite van een heuse baby. Mairi, die inmiddels ook al negen maanden is...

aaah... misschien komt het toch wel goed straks met een broertje of zusje!

nest

wat een fijn weekend: De zandbak, begonnen met de keuken(muren) wit te verven (eindelijk! dit stond al op het menu toen we hier naartoe verhuisden, maar nooit tijd voor gehad, en nu -zal het de nesteldrang al zijn, nee toch? - dacht ik: nu kan het nog! dalijk heb ik weer bijna twee jaar nergens tijd voor... Ik weet wel dat ik niet hoor te verven eigenlijk, maar als het maar korte poosjes zijn, met de deur en het raam open is het vast niet zo heel erg. Hoop ik maar. De aandrang is wel erg groot namelijk. (Andere mensen hebben er moeite mee om de alcohol te laten staan, ik kan de verfkwast niet wegleggen...)).
Zoveel ideeen en plannen: we willen de woonkamer ook nog verven (ook wit, de kleur die we nu hebben is heel mooi, maar heeft op regenachtige dagen wel erg veel weg van regen in huis...), nieuwe gordijnen maken voor de woonkamer (ik dacht aan thermale voering op zichzelf, die is hier namelijk bij de stoffenoutlet voor weinig aan de (brede! scheelt weer) rol te koop, en is gewoon creme, en toch een beetje warm in de winter! De oude woonkamergordijnen naar onze slaapkamer (zelfde ramen en daar kunnen we juist wel wat verduistering gebruiken!). Eindelijk eens het een ander boven de bank hangen als compositie. Kleertjes voor Aoife, voor mijn winkeltje, voor de pop. Een rokje voor Roos nog steeds eens een keer, en natuurlijk dekentjes en mutsjes breien en haken voor de nieuwe baby...

Ok, misschien is het toch nesteldrang.
update:
ziehier avast een resultaat.

naar bed naar bed

het slapen op de creche wil nog steeds niet echt lukken. De juffen zitten soms wel een uur met Aoife in de snuggle den (stapel kussens, matrassen en dekentjes waarin de kinderen zelf hun plekje mogen vinden (veel te veel stimulatie dus voor Aoife - die slaapt het liefst in een rustig kamertje in haar eigen bed)), maar indutten ho maar. De juffen hebben dan de gewoonte om de buik van de kindjes te wrijven en te kloppen. Of ze dat bij Aoife ook doen weet ik niet, maar zij heeft in ieder geval wel goed opgelet want als de poppen tegenwoordig naar bed gaan doet zij precies zo: dekentje erop en wrijven maar, een beetje kloppen en ssh sssssh zeggen... (wij leggen haar thuis gewoon in bed en lopen dan weg, dus van ons zal ze het niet hebben).