tijd voor een fiets

De laatste tijd is er weinig aan berichten op mijn blog bijgekomen. Er zijn een paar redenen voor, we zijn weggeweest, mijn laptop heeft een lamme toets en dat maakt typen niet echt prettig (en er is iets mis met het fotos uploaden voor blogspot maar ik weet niet wat), maar ook voel ik me niet helemaal als een vis in het water momenteel, en dan is het lastig leuke stukjes schrijven. Of het nou Lancaster is of het feit dat in een jaar tijd mijn hele leven zo enorm veranderd is, dat Aoife een flinke handdenbinder is, of ik mijn werk mis of Nederland, of dat ik gewoon (?) een beetje eenzaam ben, ik weet het niet, maar het helpt niet voor mijn blog. Elke keer als ik terugkom van Nederland schrik ik weer van het feit dat ik me daar zoveel meer mens voel, dat ik makkelijker van hot naar her kan gaan (met de fiets, met openbaar vervoer), me makkelijker kan uitdrukken natuurlijk en dat ik er ook iemand ben naast Aoife's moeder en Padraic's vrouw en natuurlijk is het ook veel makkelijker om familie daar dichtbij te hebben die met liefde even op Aoife passen, ook als dat voor een uurtje is.
Omdat er zoveel dingen tegelijk veranderd zijn is het helaas des te moeilijker om aan te wijzen wat er moet veranderen, maar we proberen nu het volgende: 1. Aoife gaat nu af en toe naar de creche en dat bevalt haar (en ons) ditmaal goed (ze heeft er zelfs geslapen, donderdag!), 2. ik ga hopelijk lesgeven bij psychologie na de zomer, al is dat nog niet zeker. 3. ik moet toch maar eens een fiets gaan aanschaffen, zodat ik wat mobieler ben (andere goede redenen: dan kan ik Aoife al fietsend naar de creche brengen in de middag en ben ik niet afhankelijk van de bus de hele tijd)...
Dus nu zit ik te twijfelen over deze drie:

a. de goedkoopste is de Probike vintage Ladies 2011, 7 versnellingen maar vreemd hoge bagagedrager (wel mooi, maar past het fietszitje dan nog?) 240 pond, dan kan er nog wel een mandje vanaf *.

b. de allerprachtigste is de Trek Allant WSD 2011, aluminium frame, 21 versnellingen, geen mandje (ja mandjes zijn belangrijk in mijn universum, zeker zonder bagagedrager, ik moet toch ergens die fantastische luiertas in kwijt) en om te kwijlen zo mooi (die kleur!!!), maar lange levertijd en het is nú droog!, geen jasbeschermers... en flink wat prijziger dan de probike, 450 pond.

c. de compleetste is de ADAC safety city, 7 versnellingen, aluminium frame, lichtjes, spaten jas beschermers, en met terugtraprem (wel zo veilig want dat is mijn geconditioneerde reflex en in een linksrijdend land zijn alle ingebouwde automatismen welkom, en een mandje (maar niet dat dat nou 200 pond meer waard is, want hij kost ook ongeveer 450 pond en hij is iets minder mooi, maar maakt wel de veiligste indruk (of zou dat puur en alleen de naam zijn?)).

wat vinden jullie?

* en daarnaast ook een bijdrage in het onvermijdelijke nieuwe laptopfonds