muck

we zijn terug van een kort weekje Muck, en als altijd was de planning dusdanig dat we direct erna door moesten naar een ander onontkomelijk event, in dit geval de bruiloft van Josie (vandaar die jurken) (en de radiostilte). We besloten in twee etappes heen te gaan, eerst naar Killin in Schotland en dan door naar Mallaig en met de Caledonian MacBrayne ferry naar Muck. We dachten slim te zijn en te gaan rijden na het avondeten, zodat Aoife dan lekker in de auto alvast kon gaan slapen.
Huh!
On the plus side: ze sliep als een blok toen we er eenmaal waren, reisledikantje, hotel, maakte allemaal niets uit, maar in de auto vertikte ze het. Ze was wel in een goede bui, dus op zich was het niet zo heel erg dat ze op bleef, alleen een beetje vermoeiend. Tot ze om tien uur haar complete avondeten er plotseling uitgooide. Oef! We hadden pasta gegeten en ons nog verbaasd over het feit dat ze de penne zonder kauwen doorslikte. Nou, ik kon ze natellen...

Etappe twee verliep zonder problemen en ook de boot was alleen maar leuk (rondjes rennen, trappen op en af). Het weer op Muck was in eerste instantie minder, maar gelukkig was dat naar goed Schots gebruik elke dag een keer of tien weer anders, dus ook dat viel mee. We sliepen in the New House dit keer, en het was volle boel, maar Aoife sliep prima en vermaakte zich goed met de drie jongetjes van 2, 3 en 4 jaar, en hun lego. Ze is naar het strand geweest (en was als het aan haar alg zo meermalen de zee in gelopen, kaplaarzen of geen kaplaarzen), en heeft honden geknuffeld en paarden opgejaagd en kippen verbaasd en koeien geaaid. Ze heeft bergen beklommen en scheppen ketchup gegeten, twee grotten verkend en voor het eerst in plassen gestampt. Het was een groot succes, behalve dan dat ze toen ze meenmaal gewend was aan het drukke leven daar opeens niet meer doorsliep maar midden in de nacht bij mama in bed wilde en nergens anders in slaap wilde vallen. En een beetje laten uithuilen kan ook niet natuurlijk als je zelfs het gesnurk van je medebewoners boven en naast je kunt horen, dus dat deden we dan maar. Wat een bof dat ik nog niet volledig gestopt ben met voeden!