vakantiedingen

we zijn bij onze oude buren op visite geweest. Ben en Heather zijn inmiddels ook verhuisd, naar een huis in Morecambe met een prachtige tuin. Heel leuk voor Aoife en Constance dus om in rond te rennen en te spelen.

De overburen hebben hun derde kindje gekregen, een meisje, tijd dus voor een nieuwe jurk. Na het succes van de bruidsmeisjesjurk en de jurk voor Aoife ben ik oud linnengoed aan het verzamelen geslagen, liefst met flinke bloemen erop (wie dus nog eea in de kast heeft liggen uit de jaren 60/70.. ik hou me aanbevolen!). Kussenslopen zijn groot zat voor babyjurken, dus krijgt het nieuwe, nog naamloze buurmeisje:

omkeerbaar natuurlijk, en piepklein!

PS. het is de probike geworden, ik vond hem ergens voor nog 50 pond minder en met het oog op die nieuwe laptop kon ik die deal niet weerstaan!

tijd voor een fiets

De laatste tijd is er weinig aan berichten op mijn blog bijgekomen. Er zijn een paar redenen voor, we zijn weggeweest, mijn laptop heeft een lamme toets en dat maakt typen niet echt prettig (en er is iets mis met het fotos uploaden voor blogspot maar ik weet niet wat), maar ook voel ik me niet helemaal als een vis in het water momenteel, en dan is het lastig leuke stukjes schrijven. Of het nou Lancaster is of het feit dat in een jaar tijd mijn hele leven zo enorm veranderd is, dat Aoife een flinke handdenbinder is, of ik mijn werk mis of Nederland, of dat ik gewoon (?) een beetje eenzaam ben, ik weet het niet, maar het helpt niet voor mijn blog. Elke keer als ik terugkom van Nederland schrik ik weer van het feit dat ik me daar zoveel meer mens voel, dat ik makkelijker van hot naar her kan gaan (met de fiets, met openbaar vervoer), me makkelijker kan uitdrukken natuurlijk en dat ik er ook iemand ben naast Aoife's moeder en Padraic's vrouw en natuurlijk is het ook veel makkelijker om familie daar dichtbij te hebben die met liefde even op Aoife passen, ook als dat voor een uurtje is.
Omdat er zoveel dingen tegelijk veranderd zijn is het helaas des te moeilijker om aan te wijzen wat er moet veranderen, maar we proberen nu het volgende: 1. Aoife gaat nu af en toe naar de creche en dat bevalt haar (en ons) ditmaal goed (ze heeft er zelfs geslapen, donderdag!), 2. ik ga hopelijk lesgeven bij psychologie na de zomer, al is dat nog niet zeker. 3. ik moet toch maar eens een fiets gaan aanschaffen, zodat ik wat mobieler ben (andere goede redenen: dan kan ik Aoife al fietsend naar de creche brengen in de middag en ben ik niet afhankelijk van de bus de hele tijd)...
Dus nu zit ik te twijfelen over deze drie:

a. de goedkoopste is de Probike vintage Ladies 2011, 7 versnellingen maar vreemd hoge bagagedrager (wel mooi, maar past het fietszitje dan nog?) 240 pond, dan kan er nog wel een mandje vanaf *.

b. de allerprachtigste is de Trek Allant WSD 2011, aluminium frame, 21 versnellingen, geen mandje (ja mandjes zijn belangrijk in mijn universum, zeker zonder bagagedrager, ik moet toch ergens die fantastische luiertas in kwijt) en om te kwijlen zo mooi (die kleur!!!), maar lange levertijd en het is nú droog!, geen jasbeschermers... en flink wat prijziger dan de probike, 450 pond.

c. de compleetste is de ADAC safety city, 7 versnellingen, aluminium frame, lichtjes, spaten jas beschermers, en met terugtraprem (wel zo veilig want dat is mijn geconditioneerde reflex en in een linksrijdend land zijn alle ingebouwde automatismen welkom, en een mandje (maar niet dat dat nou 200 pond meer waard is, want hij kost ook ongeveer 450 pond en hij is iets minder mooi, maar maakt wel de veiligste indruk (of zou dat puur en alleen de naam zijn?)).

wat vinden jullie?

* en daarnaast ook een bijdrage in het onvermijdelijke nieuwe laptopfonds

water

We zijn op vakantie in Nederland en de rode draad is water, oftewel ba, want zo noemt Aoife dat tegenwoordig (ze heeft ook maa (tomaat) en mà (Max, de poes van Lokke waar we nu logeren) en baa voor het geluid van schapen, maar dit terzijde. Het heeft al veel geregend. Donderdag zelfs zoveel dat we in tien minuten buiten compleet maar dan ook compleet doorweekt waren (ik zeg we, maar ik ben binnen gebleven, Padraic en Aoife moesten zich echter omkleden na hun lucht happen). De hele dag heeft het gegoten, ik heb nog nooit zoiets gezien!

Maar de dag erna was het weer even stralend mooi en hadden we afgesproken om bij Iris en Bernhard en de kinderen in Zeeland op visite te gaan in hun huisje. Ik ken Iris al 19 jaar, en al die tijd gaat ze elke zomer naar Zeeland voor de rust (langer zelfs, zij komt er al 31 jaar schijnt) en het was dan ook een hele eer dat we zomaar mochten komen. Het was een vakantie in één dag: zeeuwse bolussen in de zon, picknicken, lekker bij het zwembad zitten, pannekoeken voor avondeten en naar de strand. En net als op Muck rende Aoife à la minute de zee in. Geen angst meer, zoals op Kreta, ze vindt het geweldig! (wat heel gek is trouwens is dat ze nu haar badje niet leuk meer vindt en weigert te gaan zitten...hmm)

ps ik krijg het niet voor elkaar om plaatjes te publiceren, die houden jullie dus tegoed.

gelukt!

Hollands Glorie

op Schiphol aangekomen staan er twee urgente dingen op het menu:
1. naar de hema
2. karnemelk halen bij de AH ertergenover.

en Aoife vindt het allemaal best.

en de road trip na muck

we wilden graag ook weer in twee etappes terugreizen (of eigenlijk: doorreizen naar Josie's bruiloft), maar op woesdag was er geen boot van Muck naar het vasteland, en dus kon Padraic die dag toch mee op wandeluitstapje naar het volgende eiland: Eigg. We besloten om dan maar op donderdag in een lange zit met een pauze voor het avondeten helemaal naar Lancaster te rijden. het zou zes uur moeten duren, maar het ongeluk wilde dat we 1. de eerste 3 uur voortdurend achter hele trage cacravans reden en 2. Aoife binnen twee uur al twee keer had overgegeven, inclusief de bijbehorende verschoonsessies, dus je kunt wel stellen dat het niet opschoot. Eindelijk vonden we dan om  een uur of 6 een wegrestaurant voor het avondeten, maar we waren begrijpeliljkerwijs een beetje benauwd om Aoife veel te eten te geven en het dan vervolgens weer allemaal terug te krijgen. Wat doe je dan? We besloten wel wat avondeten te geven, maar dat niet aan te lengen in haar buik met een flesje melk, maar daarmee te wachten tot we thuis waren. Aoife was lekker moe, dus het zou wel goed gaan. Dachten wij. Helaas misten we het tankstation, en toen we er eindelijk nog een gevonden hadden werd Aoife compleet wakker en was ze niet meer in slaap te krijgen. Misschien dan toch maar haar flesje geven? Ik diepte het op uit mijn tas en vond een flesje met brokkelige melk. Op Muck wordt namelijk tussen 11 en 5 de electriciteit uitgezet door de Laird (de locale hereboer die het eiland bezit), dus hoewel de melk lang genoeg houdbaar zou  moeten zijn geweest was de levensduur daardoor toch behoorlijk verkort, blijkbaar... Dus... wij weer stoppen bij een wegrestaurant om melk te kopen en flesjes om te spoelen (ik geef nog wel borstvoeding, maar maar een keer per dag en no way dat ik nog genoeg melk heb om haar in slaap te helpen in de avond!). Helaas wilde ze daarna nog steeds niet slapen maar was ze wel flink moe en chagrijnig, dus het was echt een bijzonder gezellige en ontspannen trip. Maar niet heus. Negen uur, waarvan ze er minstens 3 van heeft gehuild en misschien 1 heeft geslapen, en dat terwijl we pas om 23.30 thuis aankwamen. De geneugten van de autovakantie (mij natuurlijk totaal onbekend). Wat hebben wij verzucht dat dit een slecht idee was en ik zwoor dat ik de volgende dag niet nog eens 1,5 uur in de auto zou gaan zitten naar Josie, en Aoife al helemaal niet, dus Padraic moest maar lekker alleen naar de bruiloft.

Maar ja, duty calls en we zijn toch maar wel gegaan...

muck

we zijn terug van een kort weekje Muck, en als altijd was de planning dusdanig dat we direct erna door moesten naar een ander onontkomelijk event, in dit geval de bruiloft van Josie (vandaar die jurken) (en de radiostilte). We besloten in twee etappes heen te gaan, eerst naar Killin in Schotland en dan door naar Mallaig en met de Caledonian MacBrayne ferry naar Muck. We dachten slim te zijn en te gaan rijden na het avondeten, zodat Aoife dan lekker in de auto alvast kon gaan slapen.
Huh!
On the plus side: ze sliep als een blok toen we er eenmaal waren, reisledikantje, hotel, maakte allemaal niets uit, maar in de auto vertikte ze het. Ze was wel in een goede bui, dus op zich was het niet zo heel erg dat ze op bleef, alleen een beetje vermoeiend. Tot ze om tien uur haar complete avondeten er plotseling uitgooide. Oef! We hadden pasta gegeten en ons nog verbaasd over het feit dat ze de penne zonder kauwen doorslikte. Nou, ik kon ze natellen...

Etappe twee verliep zonder problemen en ook de boot was alleen maar leuk (rondjes rennen, trappen op en af). Het weer op Muck was in eerste instantie minder, maar gelukkig was dat naar goed Schots gebruik elke dag een keer of tien weer anders, dus ook dat viel mee. We sliepen in the New House dit keer, en het was volle boel, maar Aoife sliep prima en vermaakte zich goed met de drie jongetjes van 2, 3 en 4 jaar, en hun lego. Ze is naar het strand geweest (en was als het aan haar alg zo meermalen de zee in gelopen, kaplaarzen of geen kaplaarzen), en heeft honden geknuffeld en paarden opgejaagd en kippen verbaasd en koeien geaaid. Ze heeft bergen beklommen en scheppen ketchup gegeten, twee grotten verkend en voor het eerst in plassen gestampt. Het was een groot succes, behalve dan dat ze toen ze meenmaal gewend was aan het drukke leven daar opeens niet meer doorsliep maar midden in de nacht bij mama in bed wilde en nergens anders in slaap wilde vallen. En een beetje laten uithuilen kan ook niet natuurlijk als je zelfs het gesnurk van je medebewoners boven en naast je kunt horen, dus dat deden we dan maar. Wat een bof dat ik nog niet volledig gestopt ben met voeden!

jurken af