Partijtje

Aoife's grote vriendin Frances wordt morgen twee. Dus gingen we naar haar partijtje. En Aoife maakte van de gelegenheid gebruik om voor het eerst vooruit te kruipen. Gisteren goed van Eric afgekeken dus!

eric en aoife staan

Holly en Eric kwamen op visite bij ons vandaag. Eric kan al kruipen en trekt zich echt overal aan op, dus hard werk voor Holly en een goed voorbeeld voor Aoife!

boer zoekt vrouw

arme Johannes!
Padraic en ik kijken hier op zondagavond Boer zoekt Vrouw via uitzending gemist. Ik had het programma nog nooit eerder gevolgd, (wel veel over gehoord van Sible en van Marlies), maar nu gaan we er wekelijks voor zitten. Goed voor het nederlandgevoel, en goed voor het Nederlands (als de ondertiteling teminste werkt, want op het gehoor alleen is ook voor moedertaalsprekers soms best lastig met die boeren...). Helaas is het maar één uurtje per week... hoewel... we zijn er net achter gekomen dat ook de afgelopen jaren nog online staan! Hoera!
(maar goed, iets minder hoera voor Johannes dus, die er door Annemarie deze week zonder goede reden eigenlijk uit was gestuurd... Maar wellicht maar des te beter voor hem, ik kreeg de indruk dat er onder die nuchtere friesheid toch een hele knusse boer zat die iets meer behoefte had aan warmte dan dat Annemarie in ieder geval in dit flitsbezoek heeft kunnen geven).

Grote stappen

Ze gaat zelf staan! Na twee keer aarzelend staat ze nu in een seconde op in de box. Onder groot applaus van alle aanwezigen (Karen en Manuel die op visite waren en natuurlijk van papa en mama).
Ze heeft speelgoedfavorieten: Aoife heeft van Karen en Manuel een koala gekregen uit Australie en was er meteen dol op. Maar niet zo dol als op haar mannetje. Een happyland kok. Ze had er een bij Frances thuis gespot en was daar zo lief mee gaan spelen dat ik er ook maar een voor haar heb gekocht bij het Early Learning Centre. En ze neemt hem overal mee naartoe, is het niet in haar mond dan wel als een baby op haar arm.

wedmin

We gaan in juni trouwen, de dag na hemelvaart. dat is voor ons nog ver weg maar alle mensen die we erover spreken en  die 'erover gaan' (je weet wel van die mensen die jurken 'doen', bloemen, eten...) vragen allemaal verbaasd: je zoekt (vul item naar kwestie in) voor juni dít jaar??
We beginnen dus zo onderhand maar eens een en ander te regelen. Alle (twijfelachtige) voorkennis ik die heb van trouwen in Engeland komt van het TV-programma Don't tell the bride: de BBC geeft een koppel 12.000 pond om een bruiloft te regelen en filmt dat dan. De catch is: 1. het moet in drie weken gebeuren en 2. mevrouw moet zich er buiten houden, alles wordt geregeld door meneer. Natuurlijk wordt zij wel gevolgd door de BBC terwijl ze zich loopt op te vreten over welk landhuis ("ik wil me een prinses voelen")/colour scheme ("als het maar niet de kleuren van zijn voetbalclub zijn") en natuurlijk welke jurk hij gaat kiezen. Voor de fun gaat zij toch ook nog even  met moeder en bruidsmeisjes op stap om te passen. "Dit is mijn droomjurk", hoor je elke aflevering wel een keer zeggen, "en als hij met iets anders aankomt dan is mijn hele dag verpest". En dan op de voorlaatste dag mag ze eindelijk de jurk gaan passen die hij heeft uitgezocht. En of zij dat nou ook vindt of niet, voor mij lijken ze eerlijk waar allemaal op elkaar. En dat komt niet door  mijn gebrek aan onderscheidend vermogen (dit keer), maar puur omdat er maar één soort trouwjurk hier te krijgen is: Strapless satijn. Serieus, als je iets anders wilt heb je een groot probleem, variaties zitten hem hier in glitters of geen glitters en wel of geen ruches om de gevoelige buikzone enigszins te verhullen. Gelukkig willen de bruiden van Don't tell the bride nou net precies dat. Strapless is een enorme hit en draagt vermoedelijk erg toe bij het prinsessegevoel waar het toch allemaal om gaat (ik hoop dat u hier de ironie kunt waarnemen).
Nou dacht ik in mijn onschuld dat dat programma een uitvergroting was van de werkelijkheid, een fractie maar van hoe het echt is en wat echt de mogelijkheden zijn. Hahaha, dat had ik gedroomd!
Alle locaties waar we hebben geinformeerd beweren zeer persoonlijk te zijn en ruimte te laten voor je eigen invulling. Lees: je colour scheme, en dat is het dan. Dan kunnen ze fijn een bijpassende strik om de obligate witte stoelhoes heen knopen. Bloemen zijn allemaal even stijf en formeel en wie geen haarextensies/ manicures en spabehandelingen in gedachten had is toch eigelijk niet helemaal fris.
Maar wie hard probeert kan daar best iets op verzinnen. We hebben gekozen voor een locatie die nul komma nul voor ons regelt, dus we zullen echt alles zelf moeten doen en hopelijk precies zoals wij het willen. Nu maar hopen dat de detailhandel daaraan mee wil werken. Tot nu toe is het steeds zo geweest dat wat we ook willen laten doen (aan het huis, aan kledingreparaties, schoenen etc), men verandert je wensen altijd naar eigen inzicht (nooit ten goede, helaas. Voorbeeld: bronzen rits in de leren reistas laten vervangen, speciaal nog gezegd: zelfde soort rits graag (want de andere 3 zichtbare ritsen zijn ook bronskleurig), jajaja, dat doen we. En wat blijkt als je de tas dan gaat ophalen: toch maar een zilveren rits erin geknald. Zelfde verhaal met de schoenzolen: die waren naturelkleurig, maar dat had de schoenmaker even niet, dus zonder te vragen heeft hij de hele zool en hak maar even zwart geverfd, want een zwarte zool had-ie wel... en zo kan ik nog wel even doorgaan). ik ben dus een beetje sceptisch aangaande het zelf organiseren van een bruiloft, maar... we doen ons best. Watch this space.

lunchdate

Ik probeer elke dag maar iets af te spreken om onder de mensen te zijn, dus gingen we vandaag naar the Old Bell cafe om te lunchen met Holly en Eric. Holly komt oorspronkelijk uit Barbados en was daar met man en kind dan ook net drie weken heen geweest voor kerst en oud en nieuw. Toen Aoife en ik aankwamen had de landlord al twee kinderstoelen neergezet en plek geregeld voor de kinderwagens: Come in! Your friend's here already and I put two high chairs at the table. Heel aardig. De baby's hadden veel bekijks maar zelf (eventjes) alleen maar oog voor elkaar... Ahh...

iets beter

We kunnen weer lachen.

We hebben geen koorts meer en we zijn bijna niet meer ziek, op wat luid hoesten na.

Longontsteking

... Het enige positieve dat erover te zeggen valt is dat ik het heb, en niet Aoife.
Ze is iets beter maar wordt s nachts elk uur schreeuwend niet echt huilend wakker. Ik hoop maar dat dat toch met haar griep samenhangt en niet een patroon is. We zijn doodop.

bye bye

De ontwikkeling staat niet stil. Ondanks koorts en griep, ondanks de korte nachten en het slechte eten breidt Aoife haar trukendoos nog steeds uit: ze kan nu zwaaien! In twee talen!

Een goed begin?

Wat een miserabele start van het nieuwe jaar. Ik ziek, aoife ziek en dag na dag de halve nacht wakker. Wat te doen? Troosten en oppakken of uit laten huilen? Ook als dat meer dan drie uur duurt? En hoe word ikzelf dan weer ooit fit?
Ik voel me wel ver weg van huis nu hoor... deze donkere dagen na kerst.