wedmin

We gaan in juni trouwen, de dag na hemelvaart. dat is voor ons nog ver weg maar alle mensen die we erover spreken en  die 'erover gaan' (je weet wel van die mensen die jurken 'doen', bloemen, eten...) vragen allemaal verbaasd: je zoekt (vul item naar kwestie in) voor juni dít jaar??
We beginnen dus zo onderhand maar eens een en ander te regelen. Alle (twijfelachtige) voorkennis ik die heb van trouwen in Engeland komt van het TV-programma Don't tell the bride: de BBC geeft een koppel 12.000 pond om een bruiloft te regelen en filmt dat dan. De catch is: 1. het moet in drie weken gebeuren en 2. mevrouw moet zich er buiten houden, alles wordt geregeld door meneer. Natuurlijk wordt zij wel gevolgd door de BBC terwijl ze zich loopt op te vreten over welk landhuis ("ik wil me een prinses voelen")/colour scheme ("als het maar niet de kleuren van zijn voetbalclub zijn") en natuurlijk welke jurk hij gaat kiezen. Voor de fun gaat zij toch ook nog even  met moeder en bruidsmeisjes op stap om te passen. "Dit is mijn droomjurk", hoor je elke aflevering wel een keer zeggen, "en als hij met iets anders aankomt dan is mijn hele dag verpest". En dan op de voorlaatste dag mag ze eindelijk de jurk gaan passen die hij heeft uitgezocht. En of zij dat nou ook vindt of niet, voor mij lijken ze eerlijk waar allemaal op elkaar. En dat komt niet door  mijn gebrek aan onderscheidend vermogen (dit keer), maar puur omdat er maar één soort trouwjurk hier te krijgen is: Strapless satijn. Serieus, als je iets anders wilt heb je een groot probleem, variaties zitten hem hier in glitters of geen glitters en wel of geen ruches om de gevoelige buikzone enigszins te verhullen. Gelukkig willen de bruiden van Don't tell the bride nou net precies dat. Strapless is een enorme hit en draagt vermoedelijk erg toe bij het prinsessegevoel waar het toch allemaal om gaat (ik hoop dat u hier de ironie kunt waarnemen).
Nou dacht ik in mijn onschuld dat dat programma een uitvergroting was van de werkelijkheid, een fractie maar van hoe het echt is en wat echt de mogelijkheden zijn. Hahaha, dat had ik gedroomd!
Alle locaties waar we hebben geinformeerd beweren zeer persoonlijk te zijn en ruimte te laten voor je eigen invulling. Lees: je colour scheme, en dat is het dan. Dan kunnen ze fijn een bijpassende strik om de obligate witte stoelhoes heen knopen. Bloemen zijn allemaal even stijf en formeel en wie geen haarextensies/ manicures en spabehandelingen in gedachten had is toch eigelijk niet helemaal fris.
Maar wie hard probeert kan daar best iets op verzinnen. We hebben gekozen voor een locatie die nul komma nul voor ons regelt, dus we zullen echt alles zelf moeten doen en hopelijk precies zoals wij het willen. Nu maar hopen dat de detailhandel daaraan mee wil werken. Tot nu toe is het steeds zo geweest dat wat we ook willen laten doen (aan het huis, aan kledingreparaties, schoenen etc), men verandert je wensen altijd naar eigen inzicht (nooit ten goede, helaas. Voorbeeld: bronzen rits in de leren reistas laten vervangen, speciaal nog gezegd: zelfde soort rits graag (want de andere 3 zichtbare ritsen zijn ook bronskleurig), jajaja, dat doen we. En wat blijkt als je de tas dan gaat ophalen: toch maar een zilveren rits erin geknald. Zelfde verhaal met de schoenzolen: die waren naturelkleurig, maar dat had de schoenmaker even niet, dus zonder te vragen heeft hij de hele zool en hak maar even zwart geverfd, want een zwarte zool had-ie wel... en zo kan ik nog wel even doorgaan). ik ben dus een beetje sceptisch aangaande het zelf organiseren van een bruiloft, maar... we doen ons best. Watch this space.