Er was ook een prachtige leefkeuken in het huis in Ambleside, echt een plezier om daar lekker te gaan koken voor de hele meute.
Aoife dekte de tafel op haar manier
En o ze zag er zo engelachtig uit, maar intussen. We hebben aardig wat met haar te stellen gehad van de week. Maar ja we waren dan ook een paar dagen weggeweest én madame was ziek geweest, dus een beetje dwarsigheid was wel te verwachten van deze dame.
In de tuin van Beatrix' Potter's house had Aoife letters gespeurd terwijl we wachtten dat de deur opens zou gaan. Ze probeerde ze zelfs zelf over te schrijven!
Granny en Grandad kwamen ook nog langs en tussen de buien door gingen we ook met hen wandelen. O wat prachtig was het daar, overal bramen en een schitterend uitzicht.
Aoife bij een victoriaanse brievenbus, die zit daar dus al 150 jaar!
En een minstens zo oud hekje
hap. Fergus moest het helaas niet zo hebben van 'andere mensen'. Ik kon wel even de kamer uit, maar vroeger of later kreeg hij toch door dat mama weg was en dan was het ontroostbaar huilen. Jammer en zwaar, juist in deze week met zoveel potentiele hulp bij de hand!
Maar kijk toch eens wat een grote jongen al!
We zijn met het bootje naar Brockholes geweest om te spelen en gewoon om op een bootje te zijn geweest op Lake Winderemere
Opa en Fergus in de verte
Een dagje naar Keswick.
Voeden in de auto, maar natuurlijk
En op de laatste dag, nadat we het huis schoon en leeg achter hadden gelaten zijn we op deze sprookjesachtige plek nog een laatste koffie gaan drinken. Of warme chocomel dan voor Aoife.
en Fergus maar knarsetanden met die vijf tandjes van hem
bye bye Windermere, we komen zeker nog een keertje terug in Lakefield house!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten