Ambleside vakantie deel 2 deel 2

Er was ook een prachtige leefkeuken in het huis in Ambleside, echt een plezier om daar lekker te gaan koken voor de hele meute.

 Aoife dekte de tafel op haar manier

 En o ze zag er zo engelachtig uit, maar intussen. We hebben aardig wat met haar te stellen gehad van de week. Maar ja we waren dan ook een paar dagen weggeweest én madame was ziek geweest, dus een beetje dwarsigheid was wel te verwachten van deze dame.

 In de tuin van Beatrix' Potter's house had Aoife letters gespeurd terwijl we wachtten dat de deur opens zou gaan. Ze probeerde ze zelfs zelf over te schrijven!

 Granny en Grandad kwamen ook nog langs en tussen de buien door gingen we ook met hen wandelen. O wat prachtig was het daar, overal bramen en een schitterend uitzicht.

Aoife bij een victoriaanse brievenbus, die zit daar dus al 150 jaar!

En een minstens zo oud hekje

hap. Fergus moest het helaas niet zo hebben van 'andere mensen'. Ik kon wel even de kamer uit, maar vroeger of later kreeg hij toch door dat mama weg was en dan was het ontroostbaar huilen. Jammer  en zwaar, juist in deze week met zoveel potentiele hulp bij de hand!

Maar kijk toch eens wat een grote jongen al!

We zijn met het bootje naar Brockholes geweest om te spelen en gewoon om op een bootje te zijn geweest op Lake Winderemere

 Opa en Fergus in de verte

 Een dagje naar Keswick.

 Voeden in de auto, maar natuurlijk

 En op de laatste dag, nadat we het huis schoon en leeg achter hadden gelaten zijn we op deze sprookjesachtige plek nog een laatste koffie gaan drinken. Of warme chocomel dan voor Aoife.

 en Fergus maar knarsetanden met die vijf tandjes van hem

bye bye Windermere, we komen zeker nog een keertje terug in Lakefield house!

met opa en oma naar Ambleside, vakantie deel 2 deel 1

Poeh, dat was even een hoop wassen en drogen en opnieuw inpakken toen we terugkwamen uit Barcelona, en niet te vergeten veel knuffels voor mijn arme meisje, dat niet alleen een oorontsteking had maar ook nog eens heel zielig was omdat ze daardoor een kinderfeestje had gemist! Maar we speelden het klaar en wisten tijdig min of meer in colonne naar Ambleside te rijden.
Alwaar bleek dat Padraic een fantastisch huis had geboekt voor onze week in het lake district!

met een zo mogelijk nog fantastischer uitzicht over Lake Windermere

En prachtig weer, al was dat meer geluk dan zijn boeking. En dus gingen we 's middags met zijn allen meteen maar eens wandelen in de omgeving. Kleine wandelingetjes zijn het maar, om de oudsten en jongsten niet teveel te belasten (mijn ouders vinden ons huis in Lancaster al op een heuvel liggen!!)

met Fergus in de sling op mijn rug!

 En een heel dapper meisje!

 Opa, Aoife en Padraic op de brug

 Springbalsemien! de zaadzakjes ontploffen zodra je ze aanraakt, en dat kan heel spectaculair zijn!

En geloof het of niet, een heus familieportret! (Mijn buik is niet echt zo dik hoor, dat is een combinatie van een wijde top, borstvoedingsborsten en vooroverstaan in verband met die sling, voordat u zometeen nog gaat informeren; o wanneer komt nummer drie (als nummer twee beter slaapt is het antwoord))

met opa en oma naar Ambleside, vakantie deel 2

kwakkelen en vakantie deel 1

De voordelen van een wetenschappelijke carriere: Padraic werd uitgenodigd door de psychologen in Barcelona om een praatje te geven. Niet alleen dat, ze zorgen voor drie dagen in een hotel om hem te lokken, en ik mocht mee. En omdat ik meeging, moest Fergus ook mee, want met dat flesweigeren en huilen als ik ook maar uit zicht verdwijn is dat voor iedereen wel zo makkelijk. Opa en oma kwamen in ons huis op Aoife passen.

Alleen Aoife kreeg een gruwelijke oorontsteking, precies toen wij er niet waren. O wat een arm meisje! En het was niet zoals in het verleden: hup doorbreken en dan over, nee deze werd voorafgegaan door een paar dagen koorts, en toen de ontsteking eenmaal brak (de morgen dat wij thuiskwamen) bleef haar oortje maar stromen. En omdat we de volgende dag (ja lekker druk schema) met zijn zessen een weekje naar het Lake disctrict zouden gaan hebben we Aoife toch maar even meegenomen naar de weekendarts voor een antibioticakuurtje. Dit is haar vierde oorontsteking (minstens) en de eerste keer dat ze antibiotica nodig heeft gehad. Ik ben er geen voorstander van, maar nood breekt voorkeur en zul je net zien, nu ik dit aan het typen ben ben ik ook net begonnen met een antibioticakuur, omdat ik een ongelooflijke pijnlijke borstontsteking heb, hoera hoera, die (ook anders dan anders voor mij) nu eens niet wegging met hete compressen en masseren en extra vaak uit laten drinken, én gepaard gaat met koorts. Ik werd vanmorgen wakker en heb twee uur liggen klappertanden zo naar voelde ik me.

en over tandjes gesproken: fergus heeft er nu vijf, nu hij bijna tien maanden is, en zijn grote hobby is om ermee te knarsen (zo moeder zo zoon...)

maar dan nu Barcelona:

Het was er nog volop zomer

Het hotel was vlakbij het strand

We hebben niet slaafs alle bezienswaardighden afgelopen

maar wel veel te veel rondgelopen waardoor we heel moe waren

En veel tapas gegeten!

lunch in het vliegtuig

 wereldreiziger, dit was Fergus' elfde en twaalfde vlucht, zijn zesde reis...

Meteen even de wifi instellen in het hotel (as you do)

 We kwamen puur toevallig terecht in deze gloednieuwe overdekte markt. Het plafond was een gouden spiegel en in hoeken gebouwd, als facetten van een diamant. Erg spectaculair!

 En met mooie prullen!

 Een lange wandeling langs het strand op dag twee, en dan een kop koffie met uitzicht op een grote -ja wat is het eigenlijk? Fergus was uiterst gefascineerd. En dat vind ik dan weer zo schattig dat ook ik het niet eens zo storend vind. Het leven met een jongetje is zo anders!

 Even op exploratie...

 We gingen op zoek naar de Sa Paolo da campo kerk waar ik vier jaar terug met Katja naartoe was geweest. Het is zo'n mooie rustieke oude eenvoudige kerk, en een oase van rust in de drukke stad maar helaas was hij niet open!

Van de velden (campo) eromheen is niet veel meer over dan deze boomgaard, maar die was dan wel weer erg mooi en lommerrijk.

 Een baby entertainen terwijl je op het eten wacht.

 Op dag drie moest Padraic zijn praatje geven en hoewel we met alle collegas gingen eten voor de lunch, waren Fergus en ik de rest van de dag alleen. Tijd om de enige ramblas voor locals een beetje verder te verkennen

 Deze universiteit heeft alle oude fabrieksgebouwen opgenomen in de architectuur (en prijzen gewonnen daarvoor)

 Een beetje kruipen bij de ingang van de faculteit terwijl we op Padraic en de psychologen wachtten. Wat was Fergus VIES daarna

En in het vliegtuig op de terugweg...

We wilden snel naar Aoife toen we geland waren, naturlijk, maar Padraic had de lichten aangelaten in de auto, dus moesten wel op het vliegveld wachten op de wegenwacht om ons in de auto te laten en hem opnieuw op te starten. Twee uur vertraging totdat:

slapen in mama's armen. Het mag wel in de krant voor deze dame!