mijn grote meisje heeft het een beetje moeilijk gehad de laatste tijd. Veel schreeuwen, protesteren, aandacht vragen, jaloerse buien... we werden er horendol van. Bedtijd was een drama en de time outs op de trap werden frequenter en frequenter, en of ze nou hielpen? Vooral als Padraic en ik beiden thuis waren was het raak, dus de weekenden zijn de laatste tijd niet echt een pretje geweest... Het lijkt erop dat deze grote meid door heeft dat wij net even anders reageren en dat het altijd te proberen is om het bij de ander te proberen als de een 'nee' heeft gezegd. Daarbij is de aandacht als papa er is natuurlijk nog dunner gespreid, want ik wil ook weleens een volwassen gesprek, dus nog meer reden om ons uit te dagen (alle aandacht is welkom, of dat nou negatief of positief is). We probeerden hard om dit te doorbreken, maar toen Fergus ook nog eens stopte met slapen in de vooravond en ontroostbaar was werd het wel erg lastig.
Een achteloos gesprekje met de health visitor bracht me echter op een idee. Die noemde te lage verwachtingen als ook een mogelijke reden van verzet en rebellie. Ja ze heeft nog een luier. Ja misschien voelt ze zich daardoor wel een baby en gedraagt ze zich daarom ook zo... Hoewel Aoife geregeld (dagelijks) op het potje ging hadden we nog nooit echt de stap gezet om haar echt zindelijk te krijgen. Als we vroegen wil je geen luier zei ze nee, en wij hadden nou ook niet bepaald veel energie om dat door te zetten. Maar vorige week kwam ze woensdagmiddag thuis en na haar dutje zat ze op de pot en vertelde ze over Ellen en op het potje plassen en opeens dacht ik: we gaan ervoor: 'zullen we een mooie onderboek aandoen in plaats van een luier?' Ja dat wilde ze wel (we hadden speciaal peppa pig onderbroeken achter dehand voor deze gelegenheid). Elke 30 minuten haar eraan herinneren et voila, mevrouw was in drie dagen zo goed als 'droog'. de eerste dag had ze twee ongelukjes terwijl ze met water aan het spelen was maar over het algemeen geeft ze zelf aan dat ze moet plassen. Ook als we het huis uitgaan is het zonder luier, alleen in de nacht heeft ze nog een 'pull up' aan.
Dus, toen granny vorige week vrijdag op bezoek was, mocht Aoife zelf haar schone onderbroeken dragen in een nieuwe rugzak toen we haar gingen halen van de trein en wat was ze trots!!
Met deze nieuwe verantwoordelijkheid is Aoife opeens een stuk beter verteerdbaar. Ik wilde haar niet het idee geven dat ze vervangen was door Fegrus en dat zij nu niet meer mijn kleine meisje was omdat we een baby hadden, maar blijkbaar was ze er zelf ook aan toen om een grote meid te zijn.
next: weg met het speentje. Maar nu nog niet. Een ding tegelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten