afgelopen zondag, op 26 mei 2013 was het een kleine hoogtijdag voor ons manneke. Fergus werd gedoopt in de kathedraal hier en alle familie was overgekomen om dat met hem te vieren. Peetouders zijn Aidan en Ailsa, en Iris.
Natuurlijk paste de doopjurk nog. Kijk dat is dan weer het voordeel van zo'n kleintje, ook al is hij al ruim vijf maanden (en ook dankzij de grote joekels van een ooms en tantes bij geboorte... ik vraag me af of die grote tienponders (en meer) ook allemaal zo'n dipje hebben gehad na de geboorte, net als onze reus Fergus...). Hoe oud de jurk precies is weten we niet, maar we vermoeden wel zo'n honderd jaar aangezien er vier generaties in zijn gedoopt: Aoife en Fergus, Lokke en ik en een aantal van mijn neven en nichten, mijn moeder en haar broers en zussen, en daarvoor is de jurk via een tante (?) van mijn opa van moeders kant bij hen terecht gekomen...
het weer was helaas niet zo heel goed, maar toch een stuk beter dan bij Aoife's doopsel, waar het enorm regende, dus gingen we met zijn allen lopend langs het kanaal naar de kathedraal. We hadden ervoor gekozen dit keer niet het doopsel in de zondagmis te laten plaatsvinden, maar in een aparte sessie na afloop, omdat het met al die kleintjes erbij al lastig genoeg is!
Gwenda was zo lief om muziek te spelen op haar viool, en op de valreep had Padraic ook nog een pamflet weten uit te printen met wat informatie over St. Fergus en het lied
Be thou my vision. We hebben dat lied ook tijdens ons trouwen gezongen, en niet alleen is het een mooie en toepasselijke tekst (voor zowel een doopsel als bruiloft), maar ook heeft het een prachtige
folky melodie, precies de sfeer die we wilden uitdragen voor Fergus.
Aoife wilde graag zitten bij haar 'best friend Ellen', Andrea en haar moeder Bernadette. Ellen's oma was samen met Andrea de eerste die Aoife in het ziekenhuis was komen opzoeken, en sindsdien hoort zij ook een beetje bij de familie. Ook toen Fergus net was geboren en we hem voor het eerst meenamen op een excursie was dat naar John en Andrea, waar Bernie toen ook was. Ze was in de stad vanwege Ellen's verjaardag (vandaag! happy birthday Ellen!) maar wilde er graag bij zijn.
Father Stewart die ons getrouwd heeft voerde ook het doopsel uit. Al kon Aoife de verleiding niet weerstaan om als allereerste een plens water over Fergus' koppie te gooien... ('maar dat telt niet, zei de pater snel).
Aoife's kaars werd eerst aangestoken door Aidan van de paaskaars, en daarna Fergus' kaars aan die van haar, zo was Aoife ook nog een beetje deel van het spektakel.
Father Stewart gaf zijn eigen draai aan het deel van de ceremonie waarin wordt gesproken over het uitdrijven van het kwaad, door te benadrukken dat het niet om het kwaad van Fergus gaat, maar dat we hiermee hopen dat hij beschermd is tegen welk kwaad in de wereld dan ook. Toen Fergus eenmaal gedoopt was mochten we hem in een witte doek wikkelen om aan te geven dat hij nu helemaal onschuldig was.
en dan allemaal naar buiten en even blauwbekken voor een groepsfoto:
ps. alle fotos behalve de eerste (het statieportret) en de liggende foto van Fegrus in doopjurk zijn gemaakt door onze favoriete hoffotograaf Bernhard Slaap
Geen opmerkingen:
Een reactie posten