twelve days of christmas

nemen ze erg letterlijk hier. Met andere woorden, het is nog niet te laat om een plaatje van deze kaart van Rifle Paper Co te posten...

 

gelukkig kerstmis allemaal, en dat het komend jaar maar heel gezond, liefdevol, licht en kleurrijk mag zijn!

grote meisjes

verven bij het ontbijt

en wie kwam er ook?

in de kathedraal, wat een toeval toch dat het kindje Jezus ("jeesj") zomaar in Lancaster neer is gestreken!

kerstmis

en ja hoor father christmas kwam, en hoe!
met een bezemset

een bedje voor de pop

veel boekjes en een tekenbord!

wat een bofferd is die Aoife toch. 

En voor papa de beste verzekering tegen sneeuw dit jaar...

christmas eve

tot verbazing van alle niet engelstaligen in ons huis is christmas eve is niet alleen vanavond, maar de hele dag.
de boom staat,

de christmas cake is klaar,

de boodschappen zijn gedaan en de stockings liggen klaar voor morgenochtend (sssttt...)

het zijn er maar vier want ik had niet meer stof, dus padraic en ik delen er een (die volle).

de kaarten hangen, 

en we hebben een tree of life op het schoolbord...

Nu luisteren we naar de Nine Lessons and Carols op radio4, het traditionele begin van de kersfeestelijkheden. Het begint met een koorknaapje dat de eerste regels van Once in Royal David's City zingt, in de kapel van King's College in Cambridge, en dan valt de rest in. Geen nachtmis dit jaar, hij is in de kathedraal echt om middernacht en dat wordt toch wel een beetje laat, dus we gaan morgenochtend.

En dan nu maar wachten tot father Christmas inderdaad gaat komen vannacht om alle pakjes onder de boom te leggen. 

leuk hoor zo'n eerste Kerstmis in ons eigen huis...

santa claus is coming to town

We hebben het bezoek van father Christmas aan de creche gemist, vorige week, maar gelukkig kwamen we hem gisteren ook in de stad tegen! Hij komt vanavond, zei hij, maar dan moet je wel lief gaan slapen. Als je wakker bent werkt het niet.

schemer

nieuw: nu ook plaatjes in het schemerdonker van de midwinter!
(met andere woorden, hehe, mijn nieuwe telefoon is er... na ruim een maand wachten!)

nee he...

weer
een
stuk
vulling
uit
weer
een
andere
tand
gevallen...
dus morgen wéér voor een noodgeval naar de tandarts (12e keer dit jaar)

wat is er aan de hand?

tralalalalalalalalaaa

deck the halls with boughs and holly!
na het houtwerk (ik), de muren boven de lambrisering (Padraic) nu ook het prachtige terracotta* dat onder de lambrisering zat overgeverfd met wit...
Met dank aan Rosemary, die gisteren niet alleen op visite kwam maar me ook spontaan bijstond met het verven!

* dat terracotta (en het perzikkleurtje erboven) kun je op deze foto niet zo goed zien, want om het wit iets meer uit te laten komen heb ik daar met de belichting geknutseld, maar je moet maar geloven dat het effect was alsof we de afgelopen anderhalf jaar een gang hadden die qua kleur nog het meest weghad van een ongelukkige poel braaskel bij de bushalte van iemand die de avond ervoor pasta bolognaise had gegeten - (geeft een geheel nieuwe betekenis aan mediterraan oranje, nietwaar?)

en er was licht

in onze aanhoudende pogingen om het huis en lichter en warmer te maken deze winter, ziehier (ha het houtwerk in de gang) nummer twee: een dik warm wit wollen kleed. Ja niet al te praktisch met een peuter (en een houtkachel) maar daarom ook maar niet voor een duur kleed gekozen.

prototype

we proberen maar wat...
eerste variant van hand in-het-rond- gebreide ipod/iphonehoesjes met driehoekpatroon voor de winkel (binnenkort geopend), naar eigen ontwerp!

zoet

er is weer rust. Aoife slaapt beter, eet beter, is over het algeheel een stuk gezelliger, en speelt heel lief met haar eeuwige favoriet: het theeserviesje. Theevisites met poppen, aap en beer (en die zet ze zelf zo neer in het raam) in de kerstversierde kamer.

En daarna naar buiten met papa boodschappen doen alvast voor de kerst (ik kan echt niet geloven hoe georganiseerd we zijn dit jaar!!!)

Zeppelin in de sneeuw

gisteren was mijn voorlopig laatste tandartsbezoek, ik zal niet garanderen dat het nu gedaan is met mijn tandenpech (ene noodvulling geval na het andere...) want de assistente heeft het even voor me nageteld en jawel, ik ben dit jaar 11 keer naar de tandarts geweest. Het lijkt er wel op dat ik daar zelf werk,  en dat Irina en Rachel (de tandarts en de assistente) mijn collegas zijn, zo vaak heb ik ze gezien! ben ook volledig op de hoogte van hun belevenissen... Ze zijn aardig maar nu hou ik het wel even voor gezien, hopelijk.
Ander nieuws: eindelijk begint het te sneeuwen. Na de afgelopen twee jaar is een witte kerst niet meer perse iets waar we naar uitkijken, zeker niet nu opa en oma volgende week met de huurauto hier naartoe rijden vanaf het vliegtuig, maar het begon toch een beetje laat te worden voor mijn gevoel. Heb nog net op tijd een sneeuwpak voor Aoife weten te bestellen (net als vorig jaar was alleen haar maat de hele tijd uitverkocht overal... dezelfde ouders dus die er bovenop zitten. Allemaal getraumatiseerd door dat eerste jaar hevige sneeuw toen we allemaal met onze zwangere buiken over het gladde wegdek gleden (ik kan er echt geen andere verklaring voor bedenken dat alleen die maat jaar in jaar uit op is...)).

We zijn redelijk op schema met de kerstvoorbereidingen. De boom staat, bijna alles cadeautjes voor de neefjes en nichtjes van Padraic zijn de deur uit, de rest ligt zo goed als allemaal ingepakt op de boekenkast (nu Aoife doorheeft wat cadeautjes zijn wil ik ze liever niet onder de boom leggen). Ik ben christmas stockings aan het maken, voor kerstmorgen, en de kaarten zijn klaar om verstuurd te worden. Alleen de hal is nog steeds niet af, misschien dat daar nog wat tijd voor overblijft dit weekend, tussen de snel-nog-even-voordat -iedereen-naar-familie-is vriendenbezoekjes door (wij blijven lekker thuis dit jaar want familie komt hier) (bedacht me laatst trouwens dat van alle babies die we kennen hier, er maar een is die niet twee- of meertalig wordt opgevoed, de rest heeft allemaal minstens een internationale ouder... toch gek, heeft meer iets van een bizar vakantiekamp dan van een woonplaats zo).

ps. de zeppelinreferentie is voor de trouwe lezers, die zouden moeten kunnen weten waar dat op slaat...

peuterpuber

thuis. en bij de thee na het slaapje vanmorgen een dame die niets maar dan ook niets anders wilde dragen dan haar bloemetjesregenjas. binnen. als een ware nozem zat ze aan tafel:

kraag omhoog en wie maakt me wat!

en dit was nog maar het begin vandaag. we gingen namelijk (stom natuurlijk) in de kerstdrukte erop uit om de laatste kerstcadeautjes te kopen, en een boom. Nou mooi niet, wat een gekrijs. was het de laatste week alleen maar als we in een rij stonden, vandaag ging de sirene aan zodra we ook maar een winkel binnenliepen. Alleen rondrennen in de bibliotheek kon haar wat kalmeren. Hopen maar dat dit een korte fase is, want ik word er echt gek van. Ik probeer dan wel niet te reageren, maar dat is toch lastig verdedigen als madame winkel na winkel op stelten zet.

en tot overmaat van ramp viel er vanavond bij mij wéér een stukje vulling uit een tand...

oververmoeiende trap

jaja, dat lesgeven is fijn, maar daar gaat mijn vrijheid van weg-zijn. Met andere woorden, omdat ik gisterochtend moest aantreden ben ik alleen teruggereisd, en heb ik man en kind bij opa en oma gelaten (zodat man nog een promotie kan doen in Groningen). Zij komen morgen terug (als de extreme storm het toestaat tenminste), en wat doe ik intussen?
De trap verven.
Wat. Een. Klus.

update: visueel bewijsmateriaal!

(Alles wat hier wit is was dus allemaal ongeverfd hout. Het is nu al zoveel lichter in de gang!)

meer meer meeer... meer EI!

soms wil je gewoon iets zeggen... en soms heb je dan gewoon aan een woord niet genoeg!
Aoife kende het woordje meer allang en ook ei was een favoriet, maar toen ze laatst met opa en oma en papa aan het eten was, sajoer boontjes met ei, en haar ei was op begon ze te roepen; meer meer, want ze HOUDT van ei, maar zonder succes, en toen uit pure frustratie niet begrepen te worden: meer EI! En het werkte, want natuurlijk konden opa en oma zo'n mooie volzin niet weerstaan!

pakjesavond

de pakjesavond was gisterenmiddag bij opa en oma. Aoife was eerst een beetje van slag maar deed daarna deed lekker mee en kreeg rode slofjes, duplodieren, zachte blokken, een armbandje met houten kralen, een sinterklaasboekje en een chocoladeletter. voor papa en mama waren er ook cadeautjes, wat een feest.

en vandaag kwam kleine piet ook nog eens langs, om te dansen en met de telefoon van oma te spelen.

piet

warning: for non-dutch people, the picture below might cause a slight spell of policitcally correct indignation!

wat gebeurt er als je met opa en oma in het pittoreske delft (zie hier hollands gloren in de achtergrond: opa, fietsen en trapgevels op de markt) gaat wandelen? dan zorgen ze wel dat je voor het eerst een zwarte piet te zien krijgt, en dat die dan ook meteen weet dat jij als kleine peuter in Engeland woont en daarom helemaal nog nooit iets mee hebt gekregen van de sint gekte!

(terzijde: verbeeld ik het me nou of is de sintigheid toegenomen ten op zichte van een paar jaar geleden (het kan ook maar zo lijken dat het me meer opvalt met een kindje natuurlijk).

pakken

we gaan sinterklaas vieren in Nederland. Leuk, maar dan moet er gepakt worden, en dan bedoel ik niet cadeautjes (easy!), nee, dagen vooruit denken wat gaat het weer doen, hoeveel moeten we mee nemen en past het wel bij elkaar? En met die wisselende seizoenen en zere voeten wordt dat nog extra lastig. Ja heus.
Intussen is Aoife flink grimmig, krijsen als ze haar zin niet krijgt, ze is echt een behooorlijk pittige tante, van wie ze dat heeft laat ik maar even in het midden (maar laat ik even vermelden dat padraic vroeger ook een driftkikkertje schijnt te zijn geweest!), daarbij was ze vannacht ook aan het spugen, dus bijna niemand heeft hier een oog dicht gedaan en dat doet de humeuren hier ook weinig goed. pf