lastig geval: sinaasappel en peultjes

Aoife en ik gingen na haar middagslaapje vandaag even naar buiten de zon in om de eendjes te zien in het  kanaal. Onderweg gingen we bij de overbuurvrouw langs, zeggen dat we weer terug zijn. Zij heeft graag een zoete inval, dus vielen we maar in. Er was een druk feestje gaande, Joods Nieuwjaar, met veel kinderen die aan het rennen en spelen waren, en honingcake, sinaasappelpartjes, rauwe peultjes en chips. We waren meteen welkom, maar ik was wel even een beetje verbouwereerd, omdat ik van niets wist en er toch zoveel mensen waren uitgenodigd, ook buren die ik ken. Waren Aoife en ik partycrashers of moeten we het toch zo zien dat de buurvrouw nog niet wist of wij al terug waren? Wat doe je in zo'n geval? We zijn toch maar een poosje gebleven, Aoife vond het geweldig (de chips) (en ook de sinaasappel, na het doorslaand succes van de mandarijn van gisteren kon dat er ook wel bij), vond al snel een grote babypop 'hallo baby' (haar nieuwste truuk) om te knuffelen en rende toen bijna met een skippybal de trap af. Niet dat ze daarmee niet zacht zou vallen, maar ik ging daar toch maar even een stokje voor steken. En toen zijn we weer gegaan. Gelukkig Joods nieuwjaar dus.

naar de dierentuin

they don't call it Blijdorp for nothing...!

a paris

schitterend huwelijksreisweer en zo menselijk van schaal! wat een verschil maakt het toch als je loopt in plaats van de metro neemt.

en natuurlijk een slotje aan de brug geketend...

uit hte hotel, ons balkon.

terwijl papa en mama in parijs zijn

gaat aoife bij oma op de fiets!

voorop, veel leuker dan achterop!

een twee drie vier

ijsco nomi

ik heb nog geen naam, voor mijn winkeltje dan, (suggesties zijn welkom), al vonden de branding people van de overkant mijn voor en achternaam bij elkaar wel sterk (dankjewel papa en mama) 'sometimes you have to play on what you think is your weakness, and actually olsthoorn (/olsten/) looks complicated -and pretty with all the o's-, but is really easy to say' ahum, ik denk dat ze me door de war halen met Haagen Dasz. Voordeel van nomiolsthoorn (met of zonder spatie) is dat ik gewoon mijn bestaande etsy account kan aanhouden, dat dan weer wel*. Label wordt sowieso nomi, tenzij ik opeens een geweldig passend idee krijg.
Maar geen winkel zonder waren, dus heb dit weekend braaf twee snoesjes genaaid, voor net geboren babietjes, ahh. (Waarvan er in maart nog een verschijnt ten huize van Padraic's jongste zus, hoorden we gisteren overigens).

linkerlapje was een cadeautje van hilde, maar bij ontvangst helaas al te klein om nog een passend jurkje voor Aoife van te maken. rechter een oud gordijn dat ik letterlijk minstens vijftien jaar geleden ooit eens van een rommelmarkt heb gehaald en nooit iets mee heb gedaan! (wie wat bewaart die heeft wat)

* nadeel is dat het mijn naam is, ik heb een beetje moeite met me vereenzelvigen met mijn 'zaak', 't is fijn om ook nog een mens  te zijn, en niet alleen een ijsje.

idool

we hebben eigenlijk nauwelijks de tv aan als Aoife op is, ze is het standaarprogramma om kwart voor zes 's avonds (als het mij goed uitkomt) een beetje zat namelijk. Maar wat we wel soms doen is haar programma op de iplayer kijken (de bbc uitzending gemist),  op de ipod in bed in de ochtend na de fles (aan de ipod kan minder stuk dan aan een laptop hebben we tot ons verdriet al gemerkt).  Het is een combinatie van een echte baby en 2D animatie, in korte avonturen, altijd met een dansje en met babygeluiden, met de voiceover van broertje Isaac die uitlegt wat die geluiden betekenen. Aoife kust de ipod als Baby Jake in beeld is, of kijkt heel geduldig wat baby Jake nu weer doet. Kwaliteitstelevisie die er ook nog leuk uitziet en niet al te merchandising gericht lijkt (of het moeten de kussens zijn die in de huiskamer van de familie liggen- voor mama dan, maar die kan ik niet eens vinden als een handig plaatje voor jullie, dus was het maar zo'n feest).
 En zeg nou zelf, het is ook wel een schatje toch?

groeien

In de morgen speelt Aoife vaak wat in de kamer of even in de box. Dat vindt ze niet altijd leuk, maar aangezien ze tegenwoordig lades leeghaalt, sudocrem om naar mond smeert, op stoelen klimt die dan omkiepen, kortom werkelijk alles interessant vindt, is dat het veiligst terwijl ik nog een beetje opsta dingen in huis doe. Ze tekent dan graag wat op haar magic drawing board (soort etch-a-sketch), of speelt met haar kabouterhuis of babylaptop met geluiden. Maar favoriet is dingen uit de box gooien. Of alles en dan niet meer weten wat nu.

Gelukkig doet ze ook af en toe dingen in de box als ze ermee uitgespeeld is in de kamer. Zo heft dat elkaar dan weer een beetje op.

Groot favoriet speelgoed momenteel zijn de duplo, en al haar kookspullen. Ze mag graag even alle rozijnen uit haar doosje halen en dan koken op een bord, roeren met een vork (alle kopjes goed dichtbij gezet), of thee maken met een prop papier. Eten doet ze zelf, ook soep. Deze lepel is de enige die ze goed vasthoudt overigens, de mensen bij oxo weten wel wat ze doen...

Gisteren was het zo zonnig dat we op de fiets heen en weer naar de nursery konden (ik bedoel het is wel 40 minuten fietsen en heuvelop, dus daar moet je niet ook nog eens slecht weer aan toevoegen, zeker niet met die fietsonvriendelijke linksrijdende lui hier). Maar meestal is het bagger (letterlijk), vanwaar dit ruimtepak:

Ja het is een grote idylle.

vossen zijn de nieuwe uilen

geloof mij nou maar, de vos is in opkomst!

mag ik u wat belgen aanbevelen?

stomtoevallig liep ik tegen deze blogs aan, beide vlaams beide vol van inspiratie:
tantehilde en mmezsazsa. wat een verademing om leuke nederlandstalig bloggezwets te lezen, die belgen zijn ook zo hip he, daar kunnen wij nog wat van leren (hoewel, wie 'wij' nu zijn... ik tenminste verkeer in lichte identiteitscrisis als buitengewonende nederlandse, maar dat de mensen in Lancaster er wat van kunnen leren is helaas maar al te duidelijk). En bovengenoemde dames geven ook nog naaitips: gratis en voor niets! Jurken en babybroeken, rokjes in alle soorten en maten.

Ja ik ben zeer geinspireerd nu. Zeer!

Met de buurvrouw van de overkant (de mama van baby Ella, de nieuwste pleinbewoner) heb ik besloten dat die babyjurkenbusiness er echt moet komen. Zij - grafisch ontwerper- gaat me helpen met Etsy als dat zover komt, en intussen probeer ik de craft fair hier in de stad (ik moet nog een 'portfolio'  indienen met fotos van mijn creaties), misschien de tabletop sale in de kathedraal en de 'beter-dan'dit-gaat-het-helaas-niet-worden-in-ieder-geval-matig-designbewuste-cadeauwinkel Arteria (die naar verluid overigens ook alleen maar kan blijven bestaan omdat de eigenaresse zelf goed in de slappe was zit, want ze draaien verlies aldus weer een andere belse... enfin).

Dit alles (enthousiasme, hoop) is overigens hard nodig want na Beijing heb ik (als altijd na het reizen) weer een flinke Lancastermoeheid. Versterkt ditmaal door onhandig planningnieuws van de kant van het lesgeven (alles tegelijk in januari-- ik kan toch niet Aoife even in december proppen zodat ik januari meer tijd heb voor het lesgeven? (met onderzoek naast onderwijs gaat dat wel zo namelijk) *), de eeuwigdurende grijze dagen, goedbedoelde opmerkingen van andere congresgangers die hun oren niet kunnen geloven dat ik na deze presentatie hoogstwaarschijnlijk academia gedag zeg, en ikzelf die daar ook even om moet slikken**, een ontstoken schouder, en god weet wat nog meer allemaal...

Meanwhile, ook al voel ik me uiterst onproductief, deze week terug heeft al geresulteerd in een babyjurk, vier potten crabapple jelly (zoals reeds gemeld) en een lading bosbessenmuffins. Ik hou niet van muffins, maar deze zijn Heel Goed Gelukt, Gwenda gaf ze gisteren vijf sterren (en die houdt ook niet van muffins). Eigen recept, btw. (en dat bruine randje onderaan de gele kant van de jurk is dus met opzet, qua leuk detail, en ook helemaal recht en keurig- in het echt).

en hier getoond door mademoiselle herself:

(het is een beetje lastig om haar tegenwoordig nog stil op een foto te vangen, maar dat geeft juist zo'n leuk gevoel van beweging, nietwaar?)

O, en vanavond komt de nieuwe lamp, huwelijkscadeau van papa en mama!

haaa... het was goed om even bijgepraat te hebben...

* ik wacht nog op nieuws van Psychology in Education, waar ze me wel eventueel elke week een paar uur nodig zouden kunnen hebben.
** afgezien dan van het langbeloofde en hoognodige afronden van het Working Memory artikel dat er echt heus snel van gaat (en moet) komen (hoor, Jan...)

schaep

Ik had het Schaep met de vijf poten al eens van papa en mama geleend op dvd, en dat was leuk, maar niet verslavend. Nu heb ik net de opvolger, het Vrije schaep gekeken op uitzending gemist en dat was smullen. Veel pittiger en veel grappiger, mijn favoriet is opoe withof en haar droge koffiedikkijkerij. Ik ken hier deze vorm van drama/humor niet echt, zo'n terugblik naar het verleden, met een snuf tijdloosheid erin, karikaturaal acteren, maar toch kwaliteit... Jammer dat het Spaanse schaep nu niet beschikbaar is online, ik zou zo de rest ook kijken!