lastig geval: sinaasappel en peultjes

Aoife en ik gingen na haar middagslaapje vandaag even naar buiten de zon in om de eendjes te zien in het  kanaal. Onderweg gingen we bij de overbuurvrouw langs, zeggen dat we weer terug zijn. Zij heeft graag een zoete inval, dus vielen we maar in. Er was een druk feestje gaande, Joods Nieuwjaar, met veel kinderen die aan het rennen en spelen waren, en honingcake, sinaasappelpartjes, rauwe peultjes en chips. We waren meteen welkom, maar ik was wel even een beetje verbouwereerd, omdat ik van niets wist en er toch zoveel mensen waren uitgenodigd, ook buren die ik ken. Waren Aoife en ik partycrashers of moeten we het toch zo zien dat de buurvrouw nog niet wist of wij al terug waren? Wat doe je in zo'n geval? We zijn toch maar een poosje gebleven, Aoife vond het geweldig (de chips) (en ook de sinaasappel, na het doorslaand succes van de mandarijn van gisteren kon dat er ook wel bij), vond al snel een grote babypop 'hallo baby' (haar nieuwste truuk) om te knuffelen en rende toen bijna met een skippybal de trap af. Niet dat ze daarmee niet zacht zou vallen, maar ik ging daar toch maar even een stokje voor steken. En toen zijn we weer gegaan. Gelukkig Joods nieuwjaar dus.