bezigheidstherapie

Gisteren zijn we naar Morecambe geweest, om een nieuw borduurpakket voor mij te kopen, en langs de kust te lopen, en een ijsje te eten. Morecambe heeft wat mij betreft precies de juiste mix van verval en dapper wederopbouwen, en een prachtig uitzicht over het lake district aan de overkant van de baai.

Na het abstracte blokjeskussen (zoek de fout!) in platsteek waag ik me ditmaal aan een oerhollands tafereel van een molen in kruissteek (niet dat er veel keus was). Wonderbaarlijk verslavend, dat borduren. Ik snap nog steeds niet helemaal waar deze handwerkdrang vandaan komt. Of ik gewoon tijd over heb en zit te doden op deze manier (de afgelopen dagen heb ik voor de baby ook maar even een jurk gehaakt zoals ik dat voor nijntje had gedaan), of dat de hormonen de vrouwelijke voorkeuren toch op de een of ander manier meer naar boven brengen. Ik voel me in ieder geval wel deel van een eeuwenoude traditie van vrouwen in confinement, die al bordurend de komst van hun kind afwachten...