ons koekemannetje

Fergus is de laatste weken enorm gegroeid. Niet alleen dat, hij is ook gaan kruipen en probeert met man en macht op te staan. Hij is beresterk en verschuift doodleuk de tafel of de stoelen en heeft een speciale voorliefde voor snoeren en stekkers. Hoe hij het doet weet ik niet, maar we hebben al een paar keer losse stekkers gevonden of zoals gisteren Aoife die riep: Mama Fergus heeft de televisie uitgezet - had hij de stekker uit het stopcontact getrokken, en geloof me, die zijn erg stroef hier ten lande.

Het was dus hoog tijd dat ik zijn ledikantje verlaagde.

eerst ging hij nog in volle vaart achteruit

wat wel wat interessante situaties opleverde (hier is hij de onderkant van de stoel aan het lospeuteren en opeten)

maar sinds we vorig weekend bij Holly, Ema, Eric en 'baby Manchester' (volgens Aoife die even niet op Francesco kon komen) zijn geweest, en Franci daar rondkroop, en een paar dagen later ook onze overburen een kruipende baby meebrachten was het afgelopen zaterdag opeens raak. Grappig toch hoe keer op keer contact met kindjes van de eigen leeftijd zowel Aoife als Fergus op het idee brengen om de volgende stap te zetten in de ontwikkeling!

Fergus eet nu ook heel graag fingerfood en krijgt elke dag voor de lunch een boterhammetje met smeerkaas en naast zijn hapje voor het avondeten ook kleine stukjes van ons eten om mee te oefenen.

Gisteren nam hij het heft zelf in de hand en pakte (na de televisie te hebben uitgezet) een van Aoife's cream crackers af (Mama, Fergus heeft mijn cracker afgepakt! -- waarom heb ik het gevoel dat ik dit soort kreten nog geregeld zal gaan horen van haar?). Ik zette hem weer midden op het kleed terwijl zij Despicable Me keek, en toen ik even later weer kwam kijken trof ik meneer en mevrouw zo aan:

hij was naar haar toegekropen en naast haar gaan zitten om televisie te kijken en haar appeltje te eten.
En Aoife vond het wel best.

Berliner liebe

( een beetje onsamenhangend verhaal hieronder, op de een of andere manier lukt het me vandaag weliswaar wel om de tijd te vinden om iets te schrijven, maar niet om er ook nog iets leuks van te maken... excuus!)

... en toen gingen we dus door naar Berlijn, de grote stad. Padraic had een appartement geboekt dichtbij onze vrienden in Kreuzberg. Wij waren er erg blij mee, het had twee slaapkamers, genoeg ruimte, een wasmachine en keuken en huiselijkheid om je binnen thuis te voelen, en het was gunstig gelegen. Onze vrienden waren het hier mee eens, maar wezen ons er ook op dat het verhuren van dit soort woningen aan toeristen er wel voor zorgt dat er voor de doorsnee Berliner steeds moeilijker wordt om betaalbare woonruimte te vinden. Want toeristen betalen per week zo'n beetje wat een normale huurder per maand betaalt.

overal picnics maken

where could he be? (verstoppertje met papa)

de flat had een flinke binnentuin en overal in de buurt waren speeltuinen en parken. Het was erg warm in Berlijn (38 graden!) dus terwijl Padraic naar het congres was hebben Fergus, Aoife en ik onze paar dagen voornamelijk ondergedompeld in het Berlijnse dagdagelijkse familieleven (afspreken voor de lunch, spelen om de dutjes heen). Aoife heeft zich zelfs een paar keer aan de FKK overgegeven (oftewel, spelen in je blootje, iets wat je in de speeltuinen geregeld zag). Handig hoor, zo'n instant leven in een vreemde stad! We konden zelfs een doos vol babyspeelgoed lenen van Birgit en Mono!

Fergus was een grote fan van Robin

dansen in het park

Aoife was erg onder de indruk van de beren boven de deur van het Baerwald bad, bij ons in de straat.

Morten, Padraic's collega van Cornell University had de kids nog nooit ontmoet en dus waagden we het er op een avond op om -jawel- uit eten te gaan! We waren een keer eerder met Aoife gaan eten in de avond, maar dat was Geen Succes, dus het was dan ook met de nodige aarzeling dat ik instemde. Maar... het was een groot succes, zolang we de illusie niet hadden dat Aoife haar bord moest leegeten (of ook maar alles moest proeven) ging alles goed, en zelfs Fergus wist het best lang vol te houden!

en Aoife vond Morten erg interessant en heeft zelfs uitgebreid naar fotos van zijn hond gekeken op zijn telefoon.

Het uit eten gaan was zelfs zo'n succes dat we het er ook zonder werkreden gewoonnog een keer op gewaagd hebben, en zaterdagavond met zijn vieren sushi zijn gaan eten! Wij vonden dat heel gewaagd en vooruitstrevend van onszelf, maar toen we net besteld hadden (voor ons tweeen, Aoife at geen sushi, maar een boterham) kwamen er toch warempel aan het tafeltje naast ons nog twee stellen zitten met allebei een baby van ongeveer een jaar erbij. Die ook allebei met smaak de sushi uit hun ouder's hand hapten!).

Door dat dagdagelijkse familieleven en het congres was er weinig gelegenheid om dingen te bezoeken in Berlijn, maar op de laatste dagen hadden we nog net even tijd om een klein beetje rond te kijken. Helaas het was zo heet dat we toch maar besloten om in de buurt van ons appartement te blijven. Gelukkig was de Dieffenbachstraße erg leuk, met interessante winkeltjes en leuke cafes (vaak met een kinderhoek). De winkel Süper was mijn favoriet, ik had alles wat erin stond zó mee naar huis willen nemen, van de lampen tot aan de botte zakmessen die ze er verkochten... maar ja. Wel heb ik een vintage jurk voor Aoife gescoord in diezelfde straat (bij Malika) - de licht grijsgroene hierboven op de foto waar ze verstoppertje aan het doen is.

Marktdag bij het Südstern metrostation, een schattig koffiekraampje waar ze ook zelf ,imanade maakte, ter plekke (duurde wel lang, een beetje te lang bijna voor zo'n kleine dame)

maar dan zat er ook vanalles in (en wonder boven wonder wilde Aoife het drinken, want meestal heeft ze het niet zo op 'zaadjes')

Intussen leerde Fergus zwaaien, en zich opdrukken en als een plank staan nadat hij Robin had zien rondkruipen

Op zondagochtend deden we een zeer traditioneel Berlijne activiteit, we gingen namelijk met de hele familie uit brunchen. Je zou toch zeggen dat aangezien het zo'n standaard iets is om te doen, cafe's wel weten hoe dat te plannen zodat je niet eerst twee uur (!) hoeft te wachten aan je tafeltje voordat je je eten krijgt! Maar goed, we hebben het overleefd en met Bea en Alex en Robin erbij was het echt een feestelijk afscheid van Berlijn. Jammer dat we niet was langer konden blijven om meer van de stad te zien, maar met zulke vrienden daar komt dat er vast ooit nog wel van.

Aoife met haar zelf gestylde haarband (van een cadeaulintje) (ze wil heel graag een echte haarband, maar het is er nog niet van gekomen).

bye bye Berlijn!

Potsdam en omgeving

Het Cognitive Science congres was in Berlijn dit jaar, en aangezien het altijd midden in de zomer valt en we vrienden in Berlijn hebben die we met oud en nieuw tegenwoordig bijna altijd mislopen bedachten we dat het wel een leuk idee zou zijn om met het hele gezin naar Berlijn te gaan. Eerst een paar dagen logeren bij Achim en Daniela in Neu Langerwisch (bij Potzdam) en dan in de stad zelf.

Achim en Daniela hebben een prachtige grote tuin, en het was heerlijk weer, dus erg fijn om een paar dagen in de tuin te kunnen zitten. De eerste avond bleek meteen een ontvangstcomite voor ons klaar te staan, want ook Adam en Ana en Birgit en familie waren nog ter plaatste. Met andere woorden:

Mijn droom, met zijn allen aan een lange tafel in de tuin eten. En zelfs Aoife at redelijk goed (alleen pasta met kaas, maar ok), iets wat ze al weken niet gedaan heeft- mijn hemel wat een gewriemel aan tafel elke dag. Achteraf bleek ze en beetje ziek te zijn, maar het eten is nog steeds een beetje een probleem, ook al is ze nu beter. We denken dat het er iets mee te maken heeft dat nu tenminste een van ons Fergus aan het voeren is en dus aandacht geeft, we proberen dus vooral geen aandacht te geven aan haar gedraaikont aan tafel, maar dat is wel heel erg moeilijk met zo'n luid meisje!

en Fergus deed zijn truuk met de work nog even dunnetjes over met een spaghetti

We sliepen met zijn allen in een kamer, weer eens wat anders, en met het warme weer en niet ideaal, maar het gign beter dan we hadden verwacht en 's ochtends vroeg is het wel zo gezellig met zijn allen in het grote bed!

De tweede dag gingen we naar Potsdam. Mooi ruimtelijk is het daar

bij de lunch was Aoife eerst een olifant

en daarna verzocht ze mooi op de foto te worden gezet:

We gingen naar het Holländisches Viertel, inderdaad erg zoals thuis:

en kochten chocoladecake. Ja die eet ze wel.