Berliner liebe

( een beetje onsamenhangend verhaal hieronder, op de een of andere manier lukt het me vandaag weliswaar wel om de tijd te vinden om iets te schrijven, maar niet om er ook nog iets leuks van te maken... excuus!)

... en toen gingen we dus door naar Berlijn, de grote stad. Padraic had een appartement geboekt dichtbij onze vrienden in Kreuzberg. Wij waren er erg blij mee, het had twee slaapkamers, genoeg ruimte, een wasmachine en keuken en huiselijkheid om je binnen thuis te voelen, en het was gunstig gelegen. Onze vrienden waren het hier mee eens, maar wezen ons er ook op dat het verhuren van dit soort woningen aan toeristen er wel voor zorgt dat er voor de doorsnee Berliner steeds moeilijker wordt om betaalbare woonruimte te vinden. Want toeristen betalen per week zo'n beetje wat een normale huurder per maand betaalt.

overal picnics maken

where could he be? (verstoppertje met papa)

de flat had een flinke binnentuin en overal in de buurt waren speeltuinen en parken. Het was erg warm in Berlijn (38 graden!) dus terwijl Padraic naar het congres was hebben Fergus, Aoife en ik onze paar dagen voornamelijk ondergedompeld in het Berlijnse dagdagelijkse familieleven (afspreken voor de lunch, spelen om de dutjes heen). Aoife heeft zich zelfs een paar keer aan de FKK overgegeven (oftewel, spelen in je blootje, iets wat je in de speeltuinen geregeld zag). Handig hoor, zo'n instant leven in een vreemde stad! We konden zelfs een doos vol babyspeelgoed lenen van Birgit en Mono!

Fergus was een grote fan van Robin

dansen in het park

Aoife was erg onder de indruk van de beren boven de deur van het Baerwald bad, bij ons in de straat.

Morten, Padraic's collega van Cornell University had de kids nog nooit ontmoet en dus waagden we het er op een avond op om -jawel- uit eten te gaan! We waren een keer eerder met Aoife gaan eten in de avond, maar dat was Geen Succes, dus het was dan ook met de nodige aarzeling dat ik instemde. Maar... het was een groot succes, zolang we de illusie niet hadden dat Aoife haar bord moest leegeten (of ook maar alles moest proeven) ging alles goed, en zelfs Fergus wist het best lang vol te houden!

en Aoife vond Morten erg interessant en heeft zelfs uitgebreid naar fotos van zijn hond gekeken op zijn telefoon.

Het uit eten gaan was zelfs zo'n succes dat we het er ook zonder werkreden gewoonnog een keer op gewaagd hebben, en zaterdagavond met zijn vieren sushi zijn gaan eten! Wij vonden dat heel gewaagd en vooruitstrevend van onszelf, maar toen we net besteld hadden (voor ons tweeen, Aoife at geen sushi, maar een boterham) kwamen er toch warempel aan het tafeltje naast ons nog twee stellen zitten met allebei een baby van ongeveer een jaar erbij. Die ook allebei met smaak de sushi uit hun ouder's hand hapten!).

Door dat dagdagelijkse familieleven en het congres was er weinig gelegenheid om dingen te bezoeken in Berlijn, maar op de laatste dagen hadden we nog net even tijd om een klein beetje rond te kijken. Helaas het was zo heet dat we toch maar besloten om in de buurt van ons appartement te blijven. Gelukkig was de Dieffenbachstraße erg leuk, met interessante winkeltjes en leuke cafes (vaak met een kinderhoek). De winkel Süper was mijn favoriet, ik had alles wat erin stond zó mee naar huis willen nemen, van de lampen tot aan de botte zakmessen die ze er verkochten... maar ja. Wel heb ik een vintage jurk voor Aoife gescoord in diezelfde straat (bij Malika) - de licht grijsgroene hierboven op de foto waar ze verstoppertje aan het doen is.

Marktdag bij het Südstern metrostation, een schattig koffiekraampje waar ze ook zelf ,imanade maakte, ter plekke (duurde wel lang, een beetje te lang bijna voor zo'n kleine dame)

maar dan zat er ook vanalles in (en wonder boven wonder wilde Aoife het drinken, want meestal heeft ze het niet zo op 'zaadjes')

Intussen leerde Fergus zwaaien, en zich opdrukken en als een plank staan nadat hij Robin had zien rondkruipen

Op zondagochtend deden we een zeer traditioneel Berlijne activiteit, we gingen namelijk met de hele familie uit brunchen. Je zou toch zeggen dat aangezien het zo'n standaard iets is om te doen, cafe's wel weten hoe dat te plannen zodat je niet eerst twee uur (!) hoeft te wachten aan je tafeltje voordat je je eten krijgt! Maar goed, we hebben het overleefd en met Bea en Alex en Robin erbij was het echt een feestelijk afscheid van Berlijn. Jammer dat we niet was langer konden blijven om meer van de stad te zien, maar met zulke vrienden daar komt dat er vast ooit nog wel van.

Aoife met haar zelf gestylde haarband (van een cadeaulintje) (ze wil heel graag een echte haarband, maar het is er nog niet van gekomen).

bye bye Berlijn!