broertje en zusje

Aoife wil toch zo graag haar broertje 'afhouden' (vasthouden), het is erg schattig, al wil ze nog weleens hardhandig te werk gaan en hem bijvoorbeeld proberen aan zijn hoofd uit de kinderwagen te trekken. Maar so far so good en soms mag ze hem dan ook helemaal alleen echt vasthouden, en dat is dan een groot feest.

kuiltjes

Sinds Fergus drie weken was lacht hij, en dat lijkt me de dag meer te worden. Hij is weer beter namelijk en vindt niets leuker dan naar papa of mama lachen.

en kijk eens wat een kuiltjes!

zingen voor de bomen

Gisteren was het jaarlijkse wassailing in de Fairfield Community Orchard. Oftewel lawaai maken met potten en pannen om de bomen wakker te schudden na de winter en zingen en cider plengen om ze gunstig te stemmen voor de oogst van het komende jaar. Zoveel eccentriciteit wilde ik niet misen natuurlijk, dus vrijdag heb ik met Aoife een kroon geknutseld met blaadjes en appels en peren en kersen en bessen erop. Ik had de uitgeknipte vormen keurig in hoopjes klaargelegd zodat zij ze na haar slaapje op de blaadjeskroon kon plakken, maar Aoife heeft ze allemaal als een soort bloemen gearrangeerd: twee peren, kruislings over elkaar en dan een appel in het midden met daarop dan weer een kers of bes. Ook leuk. Tot mijn grote verbazing wilde ze hem nog op ook. Ze had haar kleine pannetje en pollepel van haar keukentje meegenomen en deed ook volop mee met het trommelen.

Eerst werd er in processie naar de millenniumeik gelopen (het hele park is in 2000 aangelegd), alwaar iedereen in een kring ging staat en de locale morris dansers een nummertje deden

Aoife vond het prachtig en Fergus sliep intussen door in de sling.
Vervolgens werden eerst de jongens en daarna de meisjes uitgenodigd om naar voren te komen om een stokje te trekken om te bepalen wie de Oak king en Apple queen zouden worden

Aoife werd het niet, maar bleef toch maar in de buurt om haar overbuurjongetje Leo te helpen, die wel Oak king geworden was. Ze mochten stukjes toast in warme cider dopen en in de boom hangen en vervolgens linten uitdelen aan mensen die veel voor de boomgaard hadden gedaan. Daarna werd er cider uitgereikt aan iedereen en gingen wij door naar de speeltuin, met dit soort bijeenkomsten kun je immers maar beter maken dat je wegkomt, voordat er opeens plotseling een moordgeval is! (nee hoor, Lancaster is erg veilig, maar de hele happening deed me wel erg aan Midsomer murders denken!)

dankjewel

dankjewel iedereen voor het opsturen van bergen kaarten en ook cadeautjes vanuit Nederland!

dankjewel joke en grad en thea voor de sokjes, sjan en jose voor het dick bruna boekje, tina en assur voor het liedjesboek met cd en de sokjes, irene en leo voor het zachte konijntje, lokke en opa en oma voor de kleerjes en jos en giny voor de mooie autos... het lijkt hier wel nog steeds sinterklaas! Als ik nog iemand vergeten ben uit Nederland, dan sorry... 

een huis vol visite

... en zondag kwamen Lokke en Jeroen aan in Lancaster, ook om Fergus te ontmoeten, en dan na een nachtje door te reizen naar Londen, maar niet voordat we met zijn vieren naar de stad waren geweest.

Aoife had zich voorbereid op hun bezoek door tante Lokke te spotten in haar (engelse prenten) boek van Pluk van de Petteflet, en inderdaad de gelijkenis is treffend, ware het niet dat Lokke sinds we haar voor het laatst gezien hebben (een half jaar geleden, wat een schande eigenlijk! en zo lang ben ik dus ook al niet in Nederland geweest!) een andere bril en ander haar heeft:

De visite kwam goed uit, want Aoife wilde haar dutje niet doen gisteren en dus waren de vier extra handen hard nodig en zeer welkom om met haar te spelen, want als Aoife moe is dan wordt ze over het algemeen eerder een wilde wervelwind dan loom en hangerig. Fergus heeft intussen mijn verkoudheid te pakken en is dus aan het snuffelen en hoesten en wil eigenlijk het liefst alleen maar op schoot bij mij, met een borst in de mond, niet om te drinken, maar gewoon, om bij de hand te hebben. Het is erg schattig, zo'n recht toe recht aan kindje, maar voor Aoife wel een beetje lastig om de aandacht te moeten delen, ook al is die afgezien van Fergus' voedingen toch voornamelijk op haar gericht, meer nog zelfs dan voor de bevalling, maar ja, geef haar eens ongelijk... 

een heel typerende houding tegenwoordig, met de vingers klaar om eventuele snottebellen op te vangen en... [gecensureerd] - yuk!

Aoife drinkt een babyccino bij the Hall

Fergus niet geheel lekker in zijn vel bij Jeroen op de schouder

tante Lokke in een zeer relaxte pose met spruit een en twee tegelijk

visite visite

Zaterdag kwamen Aelred en Mary over om Fergus te bewonderen en om met Aoife te spelen. Mary is Aoife's grootste nicht, en kan al heel goed babies vasthouden en stilkrijgen als ze huilen. Maar ze kan ook nog heel goed lekker zelf spelen in de speeltuin, een ideale combinatie dus. Aoife had met papa boodschappen gedaan en smartieskoeken uitgezocht en na haar slaapje gingen we met zijn allen naar de Fairfield speeltuin om even goed wat energie kwijt te raken (en de knopen aan mijn jas opnieuw aan te zetten, want 1. die was ik zo onderhand allemaal verloren doordat ik de jas om de sling heen dichtknoop en 2. hoe vaak heb ik tegenwoordig nou mijn handen vrij om zoiets te doen?)

staartmees

in Het Kerstfeest der dieren, een gouden boekje dat opa en oma twee jaar geleden hadden meegebracht voor Aoife komt een kleine staartmees voor. Hij kijkt hier een beetje sip omdat hij net uit zijn boom is gevallen. En wij vinden dat Fergus daar precies op lijkt!

walking in the air

Aoife heeft bij granny en grandad voor het eerst the snowman gekeken. Maar Fergus zelf is walking in the air...

hij slaapt nog steeds goed, is nu al over zijn geboortegewicht heen en wisselt slaperige dagen met wakkere af. Hij maakt heel veel geluidjes, vindt het maar niets als hij zijn luier moet vullen en heeft gisteren ingebakerd de hele nacht doorgeslapen, ware het niet dat Aoife om half vijf wakker werd en ik hem toen ook maar half in slaap een voeding heb gegeven. Zo'n goede nacht was ook wel welkom  want de laatste paar dagen was meneer elke twee uur wel in voor een hapje en vooral een knuffel...

on the tenth day of christmas

on the tenth day of christmas gingen we zomaar opeens met de trein naar gran en grandad toe voor het weekend. Fergus sliep de hele anderhalf uur terwijl wij met Aoife een peppa pig stickerboek vulden. Reeksen afmaken, ontbrekende plaatjes invullen en tekeningen maken - een groot succes.

Gran en grandad wonen in een klein 17e eeuws huisje bij het bos. Grote velden, een riviertje achter het huis en  een grote witte kat die Oscar heet. De buren hebben kippen en een kabelbaan in de tuin en de volkstuinen zijn letterlijk om de hoek. Kortom, als in een sprookje!

en dan is er ook nog een speeltuin heel vlakbij!

wat wil je nog meer?

dingen die we niet willen vergeten

hoe een zonnige Aoife na een week (minstens!) van humeurigheid en driftbuien op oudejaarsdag met Gérard en mij poppetjes heeft getekend en toen een tekening van mij maakte, met Fergus op schoot! Als dat geen acceptatie is! Mijn beste cadeau ooit!

hoe Fergus voor het eerst in bad ging met mij op kerstochtend en we gisteravond Aoife en Fergus samen gebaad hebben.

Hoe hij 's ochtends sowieso mee de badkamer ingaat en dan in zijn beddie slaapt terwijl ik douche.

De eerste keer in de dubbele kinderwagen, naar de kerststal kijken in de kathedraal.

Hoe we soms zo moe waren dat we allevier een dutje deden in de middag...

Hoe Aoife voor de eerste keer Toy Story keek, en daarna ging vliegen als Buzz Lightyear: "to Aoife and beyond!" zei ze. Close enough...

En Fergus' eerste tummy time. Hij heeft zijn wakkere periode als Aoife al in bed ligt (of ze erin blijft is een tweede), wat dus heel goed uitkomt voor ons. Dan kan hij elke dag even op de vloer liggen, een beetje spelen, zonder dat we bang hoeven zijn dat er een klein persoon bovenop hem gaat staan. Want ook al is Aoife heel blij met haar broertje en wil ze nog steeds elk moment weten waar hij is, ze kan nogal onbesuisd uit de hoek komen.

Hoe ongelooflijk lastig het is om Fergus met dit donkere winterweer een keer in daglicht op de foto te zetten met zijn ogen open. Hij slaapt zoveel, overdag en 's nachts! (Geen klachten daarover overigens)...

maar dan toch! Jawel!

gelukkig nieuwjaar!

Een korte blogpauze de afgelopen dagen tussen kerst en nu, want afgezien van Fergus waren we om de beurt allemaal een beetje ziek: eerst Aoife, toen Padraic en als klap op de vuurpijl op oudjaarsdag ook ik.. en omdat ik nog herstellende ben met hechtingen die los waren gekomen, en ontstoken waren geraakt en drie midwives die als wijzen uit het oosten op achtereenvolgende dagen langs waren gekomen om de boel te checken en ik tevens een ander wezen voed kwam de minibuikgriep ondanks mijn griepprik toch het hardste aan: overgeven en koorts. Maar: het was niet het norovirus (te mild, hoera!) en de koorts ging na een paar uur vanzelf weg, en nu zijn we allemaal weer beter en is het dus een heel gelukkig nieuwjaar!

We hadden overigens ook echt bezoek uit het oosten: Aoife's peetoom (peetachterneef?) Gérard kwam. Aoife was er in eerste instantie niet helemaal gerust op toen we zeiden dat hij na het eten zou aankomen: "ik ben een beetje bang" zei ze. Later aan tafel vroeg ze: "waar is giraf?" - en opeens snapten we ook waarom ze het eng vond dat hij kwam! Maar ze was erg blij om hem te zien, en ook met het Pluk boek dat hij voor haar meebracht.

Op 1 januari gingen we met zijn allen naar het huis van Charlie, een van Padraic's collega's die elk jaar een new years walk organiseert. Aoife, Padraic en Gérard zouden meelopen en Fergus en ik bleven in hun 17e Eeuwse cottage waar de knusse kerstsfeer welig tierde. Ik ging in de keuken oliebollen bakken terwijl Fergus lieflijk op de tafel sliep.

hij sliep precies tot de laatste oliebol uit het vet kwam, wat een droomkindje!

na een paar uur kwam iedereen terug en was het tijd voor thee en dan het als altijd fantastische avondeten, en ondanks dat Aoife geen slaapje had gehad deed ze het opvallend goed, ze ging achter de piano ztten en begon te 'spelen' en twinkle twinkle little star te zingen, had hele gesprekken met de kat en deed de deur van de koelkast open, waarna er een taart op haar hoofd viel. Zij was ongedeerd en de taart ook, en hopelijk heeft ze er van de schrik iets van opgestoken... Wat een feest om een paar extra handen te hebben in de vorm van haar godfather - en de overige tien volwassenen die maar al te graag Fergus even vasthielden, terwijl wij aten. En hij vond het allemaal prima, want als Fergus iets fijn vindt is het wel de hele dag geknuffeld worden, tussen het slapen door.