gelukkig nieuwjaar!

Een korte blogpauze de afgelopen dagen tussen kerst en nu, want afgezien van Fergus waren we om de beurt allemaal een beetje ziek: eerst Aoife, toen Padraic en als klap op de vuurpijl op oudjaarsdag ook ik.. en omdat ik nog herstellende ben met hechtingen die los waren gekomen, en ontstoken waren geraakt en drie midwives die als wijzen uit het oosten op achtereenvolgende dagen langs waren gekomen om de boel te checken en ik tevens een ander wezen voed kwam de minibuikgriep ondanks mijn griepprik toch het hardste aan: overgeven en koorts. Maar: het was niet het norovirus (te mild, hoera!) en de koorts ging na een paar uur vanzelf weg, en nu zijn we allemaal weer beter en is het dus een heel gelukkig nieuwjaar!

We hadden overigens ook echt bezoek uit het oosten: Aoife's peetoom (peetachterneef?) Gérard kwam. Aoife was er in eerste instantie niet helemaal gerust op toen we zeiden dat hij na het eten zou aankomen: "ik ben een beetje bang" zei ze. Later aan tafel vroeg ze: "waar is giraf?" - en opeens snapten we ook waarom ze het eng vond dat hij kwam! Maar ze was erg blij om hem te zien, en ook met het Pluk boek dat hij voor haar meebracht.

Op 1 januari gingen we met zijn allen naar het huis van Charlie, een van Padraic's collega's die elk jaar een new years walk organiseert. Aoife, Padraic en Gérard zouden meelopen en Fergus en ik bleven in hun 17e Eeuwse cottage waar de knusse kerstsfeer welig tierde. Ik ging in de keuken oliebollen bakken terwijl Fergus lieflijk op de tafel sliep.

hij sliep precies tot de laatste oliebol uit het vet kwam, wat een droomkindje!

na een paar uur kwam iedereen terug en was het tijd voor thee en dan het als altijd fantastische avondeten, en ondanks dat Aoife geen slaapje had gehad deed ze het opvallend goed, ze ging achter de piano ztten en begon te 'spelen' en twinkle twinkle little star te zingen, had hele gesprekken met de kat en deed de deur van de koelkast open, waarna er een taart op haar hoofd viel. Zij was ongedeerd en de taart ook, en hopelijk heeft ze er van de schrik iets van opgestoken... Wat een feest om een paar extra handen te hebben in de vorm van haar godfather - en de overige tien volwassenen die maar al te graag Fergus even vasthielden, terwijl wij aten. En hij vond het allemaal prima, want als Fergus iets fijn vindt is het wel de hele dag geknuffeld worden, tussen het slapen door.