confirmed

dit weekend was druk, we gingen met de trein helemaal naar Edinburgh, logeren (een nachtje) bij Nicola en Sam en Christian (en piraatje spelen - de jongens kwamen met zwaarden aangelopen maar waren zo lief om Aoife ook even een geweer te geven om mee te spelen; en stuart little kijken: héél eng voor Aoife: Muis! MUIS!!! riep ze bij de achtervolgingsscene...). De volgende dag ontbijt met Richard en winkelen en dan met de trein verder naar Longniddry, waar gran en granddad al waren (maar Aiden en familie pas de volgende dag thuiskwamen) voor nog een logeernacht en dan de volgende ochtend eindelijk waarvoor de gekomen waren: het vormsel van Padraic's nichtje Anna. En ik was haar sponsor! Voelde me reuzetrots en Anna ook!

en toen weer gestaag terug met de trein. En Aoife was een ster tijdens alle ritten!

beste vriendjes

ze waren zoo blij om elkaar weer te zien, na lange tijd! Aoife was door het dolle en Eric was zelfs naar de kapper geweest voor de gelegenheid!

en maakte toen Aoife even niet oplette zijn big move!

wat een schatjes!

organisatie

een van de favoriete dingen van Aoife is om dingen te organiseren: op een rijtje leggen of zetten, benoemen... Ze doet dit graag in de morgen op ons bed, zo kwam ze laatst een voor een haar knuffels brengen, die dan op een rijtje moesten zitten.

Een andere ochtendhobby is een stapel kaartjes met letter pakken en die neerleggen en dan zeggen welke letters het zijn p-papa, m-mama, k-kerry (van de creche), e-eric, s-jajah (sarah), c-chris, b-beer, o-oma, i-isla en bovenal a-ieke (aoife). Ze kent er al een heleboel en wijst ze ook graag aan als we ze onderweg tegenkomen. Op de putdeskels in Palma bijvoorbeeld.

<insert verloren gegane foto about here>

*snik*

Nog een voorbeeld van spontane organisatie was toen ze opeens op een avond na het eten alle kussens van de bank afhaalde, en ze tegen de muur aanzette, een stapje terugnam en zag dat het goed was. Geen idee waarom - en toen weer terugleggen op de bank..

nog twee

behalve een fiets was er nog een zeer succesvol cadeau.

een pop! baby! riep Aoife zodra ze de doos openmaakte. En de pop moest ook meteen een schone (net alsof) luier, dat krijg je als je zolang in een doos hebt gezeten, hè?

en ook was er taart

aarbeienmoussetaart, zelfgemaakt. Dat van die mousse was een beetje een noodgreep overigens. Padraic had crème fraiche gehaald maar die was veel te vloeibaar oom op de taart te blijven liggen dus toen heb ik er maar een pakje aardbeien jelly doorheengeroerd. Werkte prima!

En als klap op de vuurpijl nog twee mijlpalen op deze tweede verjaardag: de eerste kapotte knieën, en de eerste pleisters. Heel mooie, met een circus en uiltjes erop.

wat een feest!

twee jaar

hoera! Aoife is twee jaar vandaag!
en bij een verjaardag hoort een cadeau:

voor mij? wat zou het zijn?

een driewieler! hoera! En een mooie broche van tante Lokke. dankjewel!
de rest van de cadeautjes die we al hebben (opgestuurd) gekregen van vrienden en familie doen we vanmiddag, bij de taart. En dan heeft Aoife ook nog een feestje met visite over een paar weekjes als opa en oma er zijn.

Twee jaar he. Een heel nieuw kindje. Weet u nog?

en vorig jaar:

En nu is ze dan zo'n grote meid! Eentje die goed luistert en nog maar zelden wegrent op straat, die meepraat als Padraic en ik het ergens over hebben, in twee talen. Die liedjes voor ons zingt en haar babypop borstvoeding geeft en ritjes op de wheelybug. Die stilzit in de kerk en lief kan spelen met andere kindjes. Ze is de laatste dagen ontpopt tot een echte peuter! 

klein ding

terug van Mallorca. o wat was het mooi, en het weer viel erg mee, vier dagen zonnig genoeg voor ons. Aoife moest erg wennen, en had ook wat groeistuipen, want zij is maandag twee en zij zegt nee in alle talen. Driftbuien! Maar, ze wende en wij wenden en iedereen groeide op en Aoife ging bijvoeglijke naamwoorden gebruiken (mooi, blauw, klein, boos, happy) en zinnen zeggen (papa eet taart) en verklaren waar we waren (mallorca), en liedjes zingen en ola zeggen tegen iedereen.

Ze heeft gedanst als een flamencomevrouw, met flamencojurk en flamencoschoentjes, maar dat kan ik u dan weer helaas niet laten zien, want ik heb gisteren in het vliegtuig terug mijn telefoon laten liggen. Had hem zelf zo kunnen ophalen wist precies waar hij was, maar dat mocht niet, en nu maakt hij een heel vreemd geluidje als ik opbel. Was het gisteren nog voicemail, en later vandaag tuut-tuut verbinding verbroken, nu is het eenvoudigweg tuuuuuut... ik heb er een hard hoofd in dat ik die nog terug ga zien... oh-oh. Duimen jullie mee? Je hele leven zit toch in zo'n klein ding...

zo vader zo dochter

piep

er miste nog iets op de feestelijke ontbijttafel die ik gisteravond alvast had klaargezet. pluizige kuikentjes! te laat om ze nog te gaan kopen dus wat doe je dan, zelf maar een maken. haken is zo handig, je klooit maar wat aan, kijkt hoe het gaat, een steekje meer, eentje minder en dan opeens heb je, helemaal zonder patroon*:

drie cm hoog en 100% wol. Aoife heeft hem piep genoemd. Aangenaam!

* dat zou ik dus moeten bijhouden en opschrijven terwijl ik het maak en dan op mijn blog zetten in alle talen, maar ja. een ander keertje misschien...

zalig pasen

voor een meisje dat zo van ei houdt is pasen natuurlijk een groot feest. ik had eieren geverfd en die mocht ze zoeken in de tuin, en dan

pellen

en eten

mmm

tong

naar het park voor een picnic en de speeltuin, in de zon.

mmm

komkommer
(dit zijn de drie enige fotos van de picnic waar Aoife niet met de tong uit de mond op stond trouwens. Het was me in het park niet opgevallen maar toen ik de fotos terugkeek om up te loaden (in een goed nederlands woord) waren er continu fotos met de tong uitgestoken. Ik had er natuurlijk een moeten bewaren voor het tijdsbeeld, maar terwijl ik ze aan het beoordelen en deleten was stond ik daar niet bij stil.
Nou ja, u moet het maar geloven.

terugvliegen

waar blijft dat vliegtuig nou?

voor het eerst heen en teruggevlogen met easyjet met Aoife (want te laat besloten om te gaan om nog betaalbare kaartjes van klm te kunnen kopen). De laatste keer op schoot want als ze twee is mag ze een eigen stoel. Maar dan heeft Easyjet ook wel weer voordelen want je kunt als je eenmaal het vliegtuig inmag (en dat mag als een van de eersten als je een klein kind bij je hebt) zelf een stoel uitkiezen: hop Aoife bij het raam, ik in het midden en dan maar hopen dat niemand haar stoel claimt. ahum, zodat ze  tussen het opstijgen en landen toch een eigen plekje heeft (en ik even de handen vrij). Werkte beide keren. En in het vliegtuig is Aoife heel lief en geduldig, ze weet precies wat ze moet doen. Maar wat ze nog niet helemaal doorheeft is

wachten

niet wegrennen

luisteren naar mama

geduldig zijn op het vliegveld en aan de gate.

Ik kan het haar ook niet kwalijk nemen, ze is tenslotte nog maar klein en ze vindt alles interessant. En ook is ze niet gewend aan het wachten (want met klm is het aan komen lopen en hup het vliegtuig in). Hoort erbij als tweejarige, toch? Nou... dat andere meisje is ook net twee en die was o zo braaf bij het wachten, en kwam ook keurig naar haar moeder gelopen... " o ze weet niet beter, ze vliegt al sinds ze zes maanden is" zei moeders nog. Maar die schreeuwde wel alles bij elkaar onderweg. En ik kan het er altijd nog op gooien dat Aoife dan wel vliegen gewend is maar niet de gebruiken van easyjet kent. Dat luisteren komt hopelijk nog wel een keer.

oh, daar is het!

Aoife, bij mama komen!!

hollands stilleven

ja een weekje in Delft heeft zo zijn voordelen. De lekkerste appeltaart van de wereld, bij Kobus Kuch op de Beestenmarkt. Echt hoor, die is zo lekker, dat er niet eens gewacht kon worden op de foto, zo snel hadden we al van de taart gegeten (en ziet u die vork in de aanslag op de achtergrond rechts? - juist).

Maar natuurlijk ook:

opa en oma!

een neefje en nichtje

sfeervolle stadsgezichten

en andere puzzels dan thuis!