Dit verkeersbord kwam ik een paar weken geleden tegen op mijn wandeling van de nursery terug naar huis. De trouwe lezer weet dat ik Aoife lopend in de wagen bracht en haalde, zodat zij tenminste nog iets aan slaap zou inhalen van wat ze op de nursery tekort kwam. Het bord heeft me aan het denken gezet: wat is mijn werk me waard? Een nursery waar we niet blij mee zijn? Al dat gereis? Met een baby? Twee woningen? Nooit eens voor de lol reizen? Een baan maar geen dagdagelijkse sociale contacten met mijn collega's? Er zijn ook veel goede dingen, juist het wonen in twee landen, niet volledig weg zijn uit Nederland, mijn familie geregeld kunnen zien, vrienden, mijn project...
Maar na lang wikken en wegen heb ik vandaag dan toch mijn ontslagbrief ingediend. Per 1 januari werk ik niet meer bij de UvA, maar ga ik voor Aoife zorgen en me oriƫnteren op een baan hier voor als zij ietsjes ouder is (vanaf een jaar). Het is een heel moeilijke stap, maar ik denk wel de juiste...
Dit was het nieuws.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten