miss rabbit

mijn kleine manneke werd van de week weer gewogen en weer aan de lichte kant bevonden. Hij houdt maar net de 25e percentiel curve vast, maar leek enigszins te zakken dus weer stuurde de health visitor ons naar de huisarts. En weer zei de huisarts: hm. Als je niet naar de curves en de weegschaal zou kijken is er niets aan de hand, hij ziet er gezond uit, reageert goed en ontwikkelt zich in de maat. Maar dat zakken he, van 98e percentiel naar onder het 25e, dat zijn vijf lijnen in de curve, en bij twee worden er al vraagtekens geplaatst. Toch zei de dokter dat hij zich geen zorgen maakte, dat het kleine zakken waarschijnlijk gewoon een beetje variatie was, maar wellicht is bijvoeden een idee? Want, mogelijk is het een probleem met mijn melk.
Nou was dit een schat van een huisarts, die heel gevoelig te werk ging (dr Christian Benedict Harris - om de een of andere reden ben ik totaal geintrigeerd door dat Benedict op het diploma dat aan de muur hing... waarom, ik heb geen idee, maar goed). En ook al heb ik dit nieuws natuurlijk al eens gehad, een paar weken geleden, dus ik had me erop voor kunnen bereiden, maar toch kwam het hard aan en het voelt als een persoonlijk falen... Met Aoife ging het voeden zo goed en vanzelf. Ik geloof er heilig in dat dat borstvoeden in een pact met moeder en kind altijd wel goed komt, en zolang je er niets aan toevoegt zichzelf reguleert als in vraag en aanbod, het is immers een gesloten systeem. Dus waarom  dan nu niet?
Omdat kolven voor mij altijd al een nachtmerrie is geweest (hallo! een uur en dan nog geen flesje vol?!) en ik bijvoeden met formula liever zolang mogelijk uitstel ging ik dus maar eens naar onze oude vriendin Sandra Lively die naast de parentcraft classes en het zwangerschapszwemmen ook de locale lactatieconsulente blijkt te zijn. En me dus sinds ik bekend ben met de figuren uit Peppa Pig, what with a toddler and everything, e n o r m aan miss Rabbit doet denken, ziehier de wikipedia voor miss rabbit:

maar dit dus weer totaal terzijde, want Sandra Lively (geweldige naam - ik zweer het je soms is in Lancaster wonen gewoon alsof je in een Dickensian soap leeft) toverde haar demonstratieborst uit haar tas tevoorschijn, en haar politiek correcte zwarte babypop en demonstreerde zo eens het een en ander, en vroeg nog eens een dingetje of twee, en luisterde goed, en suggereerde toen borstcompressie aan het einde van een voeding (om bij de achtermelk te komen), een breast feeding necklace om Fergus bij de les te houden, en nadat ze me een voorraad steriele naalden had meegegeven om twee zogenaamde blocked ducts mee door te prikken ("gently, don't poke it" - alsof dat ook maar in me op zou komen!)

mochten Fergus en ik weer naar huis om alles in de praktijk uit te proberen.

en nu maar hopen dat het werkt.