Alweer een lange blogpauze... niet de bedoeling, helemaal niet, maar zoals ik al verwacht had is het niet eenvoudig om de tijd te vinden om eens lekker een stukje te gaan schrijven. Ik zet bijna dagelijks fotos op instagram en hoewel dat heel handig is voor de snelle communicatie lijkt het ook het effect te hebben dat ik daardoor niet zo snel meer de behoefte voel om mijn blog bij te werken. In een zin heb ik het op instagram dan al gezegd, wat er gaande is, met andere woorden op het blog moet ik daar dan wel een beetje boven uitstijgen: een verbindend of reflectief iets schrijven ofzo. Toen ik nog alleen met Aoife hier zat was het simpel: onze avonturen en haar mijlpalen gingen op het blog. En alles was nieuw dus alles was noemenswaardig en elke foto was wel een reden om mijn laptop tevoorschijn te halen. Nu ben ik een beetje geblokkeerd: ik wil niet in herhaling vallen, ik heb geloof ik nog niet echt de juiste toon gevonden om over ons nieuwe leven te schrijven, met twee kindjes, en ik heb minder tijd, dus om de hele tijd maar als mosterd na de maaltijd updates te sturen, terwijl we inmiddels alweer vier groeisprongen en tien mijlpalen verder zijn lijkt ook zo zinloos.
Maar dat komt wel weer.
Nu eerst even een aantal berichten om de slag in de halen.
En over deze fotos van alweer een paar weken geleden, mijn twee schatjes... Eerst waren ze 'samen' aan het 'spelen', en toen ging Aoife naast haar broertje liggen, pakte zijn hand en besloot dat daar een foto van moest komen. Ze was in een prachtbui die dag, en de foto van hen samen smelt elke keer dat ik hem zie mijn hart. Die koppies, dat handje! Het valt niet mee af en toe om twee kleintjes om me heen te hebben, maar er is ook geen groter goed en ik zeg hier denk ik niet vaak genoeg hoe blij ik met die twee ben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten