er is niets dat me momenteel blijer maakt dan Aoife te zien tekenen. Deels omdat ik zelf tekenen vroeger zo leuk vond, maar vooral omdat het een kijkje geeft in wat zij meemaakt in haar hoofd. Daarom was de tekening van mij met Fergus op schoot die ze met oudjaar maakte ook zo'n verrassing, omdat het aangaf dat zij hem had geaccepteerd, twintig dagen na zijn geboorte. En hier kwam ze van de week mee:
 |
Mama en Aoife
|
 |
| Fergus en papa |
en voor haar 'best friend Ellen' die niet naar nursery was gekomen omdat ze ziek was:
 |
| Ellen not happy, Ellen beetje sad |
maar ook:
 |
| ik: wat is dat? Aoife: aardappel. Haar ierse afkomst laat zich niet verloochenen, blijkbaar. |
En ze tekent graag de A. Zodra ze een puntige vorm tegenkomt zet ze er een streep doorheen om een A te maken. 'jellybean?' zegt ze dan, want de eerste keer had ik haar een jellybean gegeven... 'Nee, het is niet altijd feest' zeg ik dan. En zij, wijselijk: 'een per dag!' - niet eens, maar ze heeft de boodschap begrepen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten