Kaash

Het is maar goed dat sinterklaas een boot heeft en zomaar even naar Engeland kan komen varen. Zo heeft Kaash een paar boekjes gebracht uit Nederland, om zichzelf voor te stellen, en sinterklaas heeft al kikkers en muizen in de schoen gedaan en mandarijntjes en een sambabal en een blokfluitje voor Aoife. We zingen sinterklaasliedjes en kijken naar plaatjes van de sint op googleimages. Sinterklaas komt ook over de post, en heeft nog een boekje gebracht, en een boodschappentas en schortje voor Aoife en iets lekkers en iets wolligs voor papa en mama.

foto via knoopje

Of het er iets mee te maken heeft weet ik niet, maar sinds gisteren zegt Aoife opeens "mijn". haar 'hebben' blijkt bij nader inzien 'hebben' te hebben betekend kwamen we al een tijdje terug achter maar nu is-ie er dan toch, net na het niet willen delen ook het woord dat erbij hoort (zij het nog een beetje weifelachtig en zeldzaam). Als dat maar goed gaat met pakjesavond... Gelukkig laten Sarah en Joris zich vast niet op de kop zitten door zo'n peuter, en wie weet is Aoife zelf ook zo onder de indruk van het hele gebeuren dat dat niet nodig is ook!

In other news heb ik vandaag EINDELIJK zowel mijn laptop op het universiteitsnetwork van Lancaster weten aan te sluiten (en gebruiken) en SPSS weten te installeren op dat ding. Niet te geloven dat SPSS me ooit nog eens zo blij kon maken, dat verraadt toch wel iets over mijn duale natuur. ha!

schoolfotos

de schoolfotograaf is geweest, nou ja, de crechefotograaf. Aoife vond het maar vreemd allemaal. Er waren vijf fotos en op elke foto keek ze verbaasd een andere kant op. Maar een ervan was min of meer een neutrale uitdrukking. We moesten er drie kiezen om die ene te mogen houden dus ziehier:

de twee meest verbaasde hebben we maar weer teurggegeven.

klachten

er is geklaagd en inderdaad, het is een beetje stil geweest hier op mijn blog. veel gaande de afgelopen weken, padraic is twee keer een paar nachten weggeweest voor werk en aoife kreeg haar vier laatste kiezen, weinig slaap en veel hoofdpijn, een ontstoken voet en een stuk tand afgebroken (alweer ja). daarnaast veel nieuwe mensen (noors en anderzins), veel werk, nakijkwerk en lesgeven en veel frustraties over het nemen van de laatste beslissingen over mijn winkeltje, zorgen dat er genoeg voorraad is en mooie fotos (wanneer komt die nieuwe telefoon nou?), ogentest, bril uitzoeken, en dan heb ik het nog niet eens over dat paper dat nu echt eens afmoet (naast dat andere paper dat Sible vorige week namens ons de deur heeft uitgedaan...).
Maar, voor breien gebruikt men de voet niet (en de tand niet en ja, je moet toch soms eventjes bijkomen van al dat gefrustreer over de concurrentie en winkelnamen en niet werkende computers- ook al zijn het macs- en working memory... dus: zie hier het hele paar:

niet dat ze ze ook maar langer dan een minuut aanhoudt, maar misschien als het zo koud is dat een jurk met korte mouw echt te fris is dat ze ze dan wel wil dragen. Leuk om te doen hoor, dat inbreien, ik ga dat zeker nog eens proberen. 

donderdagen met papa

op donderdag eet Padraic altijd curry met Chris op de campus. En soms mag Aoife mee. Die eet gerust Chris'  ("khisf") chapati op als ze de kans krijgt. Of de lassie van papa.

noorse huisvlijt

ik heb in Lancaster twee noorse vriendinnen. Niet dat dat er iets mee te maken heeft, want die zien er heus niet allebei zo uit, maar het bracht me op een idee... en toen zag ik deze wantjes op etsy (affijn, u ziet ze hiernaast vast in mijn favorieten staan) en natuurlijk dacht ik toen: hm, misschien kan ik dat ook. Dus had ik even op youtube gekeken hoe men met twee kleuren breit (het antwoord is met een draad links, oppikken alsof je aan het haken bent, en de andere draad gewoon omslaan met rechts) en met opvallend weinig gepruts, maar veel getel ziehier:

ja... nu alleen de andere nog.

aoife opens her word hoard

ze zegt

peeeese?
(please)

als je erop staat, tenminste.
eerlijk waar, je hebt nog nooit zoiets schattigs gehoord. Ik zou bijna zeggen dat ze manieren heeft, maar helaas heeft ze naar goed peutergebruik gisteren ook net ontdekt dat je op andere kindjes kunt inhakken als ze met jouw speeltjes spelen (die jij dus daarom juist ook wilt op dat moment)... ehm, ja, daar komt nog wel enig opvoedwerk bij kijken denk ik.

a moving target is hard to hit

Marlies heeft ons geleerd hoe nou toch al die krullen te temmen (ahum). beetje natmaken en dan olie erin. Nou ja alleen natmaken werkt ook, alleen fotos maken werkt nog niet zo goed (maar dat is hopelijk binnenkort ook onder controle)

in nieuwe jurk. Ik had de stof al tijden lang geknipt klaarliggen, maar kon maar niets vinden voor de binnenkant. Aoife groeit als een malle, dus het werd wel tijd dat ik er eens iets mee ging doen. Uiteindelijk is het is een grijze Libertybloem geworden en dit is nu mijn favoriete jurk.

nog een schat

Sinterklaas moet nog komen, maar hier is alles al in de kerststemming. Nou zou dat heel pittoresk kunnen zijn, maar dit is Lancaster en dat is het echt helaas niet... Maar vanuit de bus heb ik al in een huis een kerstboom gezien en de winkels liggen wel al vol met kerstspullen.  Ook de charity shops, alwaar ik deze schat vond voor 1 pond.

twee families: familie een bestaat uit een heleboel geflockte poppetjes (wat moet je ermee, maar toch, rechtstreeks uit de jaren 60):

ben vooral gecharmeerd van de huzarensneeuwpop.

en familie twee: zijden kerstballen en -klokken, al dan niet met versiering:

allemaal onbreekbaar en ik vermoed zomaar dat dat dit jaar best van pas zou kunnen komen!

wat moet je daar nou mee?

we waren in Morecambe met Marlies vandaag en we zagen dit gebouw:

de winter gardens, oftewel een oud theater/danszaal, je weet wel zo een die vroeger heel hip was maar nu leeg staat, omdat er niemand meer lekker weg in eigen land gaat. Ook hier niet.
Padraic en ik zijn er ooit eens binnen geweest, en dat ziet er zo uit.

en we hadden het er nog over, wat moet je tegenwoordig met zo'n gebouw? Zonde om af te breken, maar onmogelijk om nog weer voor het oude doel te gebruiken...
en toen zag ik dit op pinterest:

Een theater in Detroit uit 1929 wordt nu als parkeergarage gebruikt.

the lady doth protest too much

in twee talen tegelijk nog wel, want: ik ben (nog lang geen) twee en ik zeg: Neeno!


* insert krachtterm about here *

driftbuien en veel slapen, niet weten wat ze wil, wegrennen, gillen... het heeft er alle schijn van dat Aoife zichzelf weer aan het georganiseren is, mentaal dan. We hopen maar dat het van Zeer Tijdelijke Aard is.

Desalniettemin heb ik het afgelopen weekend madame toch tamelijk vrolijk op de foto weten te zetten. Hoe dat mogelijk is is me echt een raadsel, want het was meer mimimi (oftwel "ikke', denken we) dan cheese, maar goed. Marlies was er en die was gelukkig erg geduldig en begripvol en gezellig ook. En we hadden weer prima weer; er moeten vaker gasten uit Nederland komen, dat lijkt het weer tegenwoordig steeds erg veel goed te doen!