grote sprongen

Aoife is nu een jaar en opeens heel groot. Ze heeft een duidelijke eigen mening (wil de hele dag boekjes lezen, nee niet dat boek, dát boek - wijzend met haar vingertje naar de boekenkast). Haar absolute favoriet is het babyboekje dat Body heet: allemaal plaatjes van kindjes die dingen doen. Of (andere nieuwe hobby (een klassieker dit)): boeken uit de boekenkast trekken. Ze had op haar verjaardag 's avonds opeens flinke koorts maar dat is nu gelukkig voorbij. Ze slaapt ook weer wat beter, maar haar humeur is er niet echt op vooruit gegaan. Ze zit duidelijk met haarzelf in de knoop, kleine driftbuitjes als ze haar zin niet krijgt zorgen er nogal eens voor dat ze haar hoofd flink stoot (of het mijne, ze heeft me al een paar keer een kopstoot gegeven). Ze is verkouden, dus dat helpt niet en volgens ons komen er ook nog eens twee kiezen door, haar mond is in ieder geval behoorlijk opgezwollen en ze eet ook niet zo best opeens. Veel aan de hand dus. Het moet ook wel raar zijn voor haar: zo ga je opeens voor een week naar Kreta, dan kom je weer thuis, komen opa en oma, de volgende dag is het je verjaardag, dan pasen... en intussen verandert er van alles in je hoofd ook nog!
En dan zijn we daarnaast ook de borstvoeding beetje bij beetje aan het afbouwen. Overdag krijgt ze nu niet meer de borst, alleen bij het wakker worden, na haar badje en als wij naar bed gaan. Die laatste is de volgende die we gaan proberen te skippen... maar het valt niet mee allemaal. Ik vond het wel moeilijk om haar gepluk aan mijn shirt en haar gekuch uh!uh!uh! (dat heeft ze van kleins af aan gedaan als ze wilde drinken) te weerstaan, maar nu probeer ik toch echt streng te zijn. Water of melk, uit een beker of een flesje, dat mag ze nu. Koemelk, volgens de health visitor, maar we hebben nog wat pakjes kant en klare babymelk hier staan dus die gaan eerst op. Juist het feit dat ze nu drammerig erom werd was een reden om te stoppen (arm kind) en ze is een dus mijn taak zit erop met de zegen van de World Health Organisation (die adviseert om tot een jaar borstvoeding te geven). Het is heel dubbel zoals ik eerder al schreef, want het zijn ook bijzondere momenten. En nu ze het zo moeilijk heeft wil ik haar ook een beetje extra steun geven, en met de borst gaat dat heel goed. Maar het zal ook wel fijn zijn om straks weer mijn lijf even voor mijzelf te hebben, en hopelijk ook weer een iets bescheidener gemoed. Doel is om met de bruiloft (wat komt het dichtbij en wat is er nog veel te regelen!) geen borstvoeding meer te geven.

Update: ik kom net bij de health visitor vandaan en die zei dat het advies van de WHO is om tot twéé jaar te borstvoeden... en of ik het wel zeker wist en een goede reden had... (is mijn trouwjurk een goede reden?)