zondagsrust

aangezien Aoife 's nachts twee keer 3,5 uur slaapt, en dan nog meestal een paar uur in de ochtend hadden we na het gehuil en gevoed van gisteren een heerlijk rustige ochtend. En ze wilde daarna ook wel mee in de wagen, de heuvel af. Mijn eerste echte uitstapje onder de mensen (was nog wel zwaarder dan ik dacht, qua pijn): naar Boots en de stad rond. We kwamen drie bekenden tegen, waaronder Jenny die me vertelden dat zij haar zoontje ook elke avond aan een stuk door moest voeden: opladen voor de nacht. Dat deed me wel goed, om iets dergelijks te horen. Ja, wat weet ik nou van hoe dat normaal gaat? het boek heeft ook niet altijd een antwoord...

later kwamen Heather en Constance nog langs, een cadeautje en kleertjes brengen.

en nu ligt Aoife zoet naar haar favoriete kussen met contrasten te kijken...