Aoife vier!

En toen was Aoife toch alweer vier jaar! Wat is de tijd snel gegaan, het leek wel gisteren dat ik voor haar in het ziekenhuis lag om te worden ingeleid, en wat een dame is ze opeens geworden. Ze heeft al maanden uitgekeken naar haar verjaardag. Sinds voor sinterklaas op zijn minst, en de laatste twee weken heeft ze afgestreept op de koelkast, maar gisterenochtend was het dan echt zover...

Ik had de avond ervoor de tafel gedekt, in roze want ja, meisjes van vier houden van roze, en ook al doe ik dat niet, het is haar feestje, toch?

een stapel roze cadeautjes (dat is dan weer het voordeel van familie die ver weg woont, Padraic's familie zorgt er meestal voor dat hun pakjes op tijd hier zijn zodat ze op de dag kunnen worden uitgepakt), roze slingers, ballonnen en servetten, roze bekertjes en rietjes, en vier roze rozen voor ons meisje van vier.

En wat deed Aoife toen ze wakker werd? Ze liep naar de keuken en vroeg 'waar zijn de grijtjes' 'geitjes?' zei ik, wat bedoel je? Ze kan nog niet zo goed uitleggen wat ze bedoelt als we dat vragen dus in plaats daarvan werd ze ongeduldig en zei steeds luider 'DE GRIJ-TJES!!!' - totdat het opeens klikte in mijn hoofd (ik had de speling er natuurlijk niet bij) en ik me realiseerde dat ze de krijtjes zocht om haar aftelkalender in te vullen.
ahaaa!

Daarna kon het feest echt beginnen met kleine amerikaanse pannekoekjes en cadeautjes voor het ontbijt.

Ze wilde opeens ook zelf met mes en vork eten!

en ging na de cadeautjes met een grote trommel zelfgemaakte roze cupcakes naar preschool voor de morgen.

Toen ze met de lunch terugkwam was ons grote cadeau voor haar ook eindelijk bezorgd en kon ze dat uitpakken.

een roze driewielerstep! Alle coole kleuters hebben er eentje, wist je dat? (bij de workshop in Londen een paar weken geleden was er een ware steppenstalling naast mijn peutertafel toen we de zelfportretten aan het maken waren!)
Aoife was er erg blij mee, en Fergus was ook zwaar onder de indruk, en wilde eigenlijk het liefst zelf erop.

(kijk ze heeft zelfs een roze tule rok aan - met een wollen bruin truitje en dikke bruine maillots, want nee het is hier nog geen zomer, en je moet dat roze toch een beetje intemmen. Met roset, dat dan weer wel).
Maar omdat haar step er in de morgen nog niet was hadden wij haar ook nog even een ander cadeau gegeven, snel de dag ervoor gekocht in de stad:

Een prachtige prinsessenjurk van fluweel, met middeleeuwse mouwen en een hoepelrok en al. Aoife is zo bezig met verkleden en prinsessen de laatste tijd, dat haar andere prinsessenjurk die gescheurd was bij de naad wel aan vervanging toe was. Ze zag er erg statig in uit, en was er ook heel blij mee.

Kijk! ze kan toch zo in de nachtwacht :)?
's Avonds hadden we haar favoriete eten (risi e bisi) en als toetje, zoals we altijd doen met onze verjaardagen, een cupcake (de taart komt dan met het feestje, zaterdag), versierd met roze icing én glitters, én sprinkelchocolaatje, én sterretjes én marshmallows voor Aoife.

wat Aoife zegt

in Tesco's om de hoek. We hadden twee meal deals uitgezocht voor een 'picnic' bij de speeltuin (ging niet door omdat Aoife letterlijk twee minuten na aankomst zei dat ze naar de wc moest en we dus naar huis moesten - daarna hebben we op Fergus' nieuwe kamer gepicnict), en twee flesjes drinken, chocomel voor Aoife en een smoothie voor Fergus. Maar er waren geen rietjes bij.
ik: ' we moeten even vragen of ze ook rietes hebben'
Aoife tegen de vakkenvuller/kassameneer: ' Excuse me, you you have straws young man?'

zulke engelse beleefdheid heeft ze echt niet van mij hoor! Ik wacht nog wel een jaar of twintig vorodat ik iemand ind e winkel met 'young man' zal aanspreken!

visite van oma!

oma kwam vorige week even poolshoogte nemen hier. Ze bracht een mooie zelfgebreide trui voor Fergus mee, en een kleurboek met ogen voor Aoife. Padraic kreeg een berg kaas voor zijn verjaardag en voor mij had ze een heleboel vilt geimporteerd, allemaal voor de grote lading rosetten voor Molly Meg (die er nog maar een stuk of veertig bij heeft besteld!).

verder ging het leven gewoon door. Dus lesgeven, preschool en creche, gepiep bij het eten en met slapen. En waaghalzende jongetjes die plotsklaps toch nog van het keukentrapje vallen en zo een tand door de lip krijgen. Gelukkig kon hij 's avonds weer lachen...

Aoife heeft de magie van make up ontdekt, maar wil er zelf niets op haar gezicht van hebben. IN plaats daarvan was het eerst mijn beurt en later oma's om mooi gemaakt te worden.

 met speldjes in het haar. Het resultaat heb ik helaas niet op de foto gezet, maar het zag eruit alsof oma een flinke dreun op haar wang had gekregen.

we zijn ook naar het Apple Store Café geweest met oma, voordat ze zaterdag weer op de trein naar het vliegtuig stapte. Daar zijn giant redwoods en een een giant schommel ook

deze dennenappel wilde oma wel hebben voor de tuintafel. toch maar niet gedaan!

en kijk deze twee schatjes nou? je zou bijna denken dat ze nooit vechten...

kun je hoera zeggen?

jawel, ik heb het gefixt, ik kan weer bij mijn fotos en dus is het hoog tijd voor wat meer geblog. We zitten inmiddels in februari, een dag voor Padraic's verjaardag, en ik heb sinds het begin van het nieuwe jaar niets geschreven! Wat is er allemaal gebeurd?
Nou... het leven is aardig compleet, druk maar compleet.

Die rosetten van mij weet u nog, die bij Molly Meg verkocht worden? Die gaan best wel goed, en Molly Meg heeft er dan ook 120 ofzo bijbesteld, dat zijn bijna 8 volledige sets, van de roze en de blauwe en niet alleen dat, ze gaan vanaf eind maart verkocht worden in een popup shop op Kings Road in Londen (ik mag nog niet verklappen welke! - ok maar het klinkt als een universitaire studie...) én ze heeft me gevraagd of ik daar ook een kinderworkshop wil geven. En dat gaat gebeuren op 12 april. Spannend!

En natuurlijk kwam dit nieuws net terwijl ik ook weer ging beginnen met lesgeven hier aan de Universiteit. Ik geef seminars in Historical & Conceptual Issues, en zal later in het collegejaar ook twee hoorcolleges daarover geven aan de eerstejaars hier. Ik moest de examenvragen daarvoor al een week of twee terug inleveren, dus dat was even aanpoten.

op de terugweg na de tweede sessie op de creche

En dan is er nog het leven thuis:
Fergus gaat als ik werk naar de creche en dat was best wel even slikken. Hij vond het erg moeilijk in het begin, want hij was bijna alleen maar bij mij geweest. Dit was ook een van de redenen dat we zijn begonnen met de creche, want het is wel goed als hij ietsjes flexibeler wordt met andere mensen. Ik bedoel: oma heeft het zwaar te verduren gekregen van Fergus na de bruiloft van Willem en Marieke (in de zomer): Fergus heeft haar toen vijf maanden nauwelijks aangekeken en begon te huilen zodra ik de kamer uitliep als zij er was. Maar nu, we zijn een week of vier verder, begint hij het echt leuk te vinden in zijn groep en hij speelt met de andere kindjes en huilt al een stuk minder.

Cue de volgende mijlpaal: we hebben hem het afgelopen weekend naar zijn eigen kamer verhuisd. Was die hele verplaatsing van de badkamer vorig jaar toch nog ergens goed voor! Ik heb zijn kamertje deels behangen met mooi Ferm Living Harlekijn behang, en sinds we afgelopen weekend de gordijnen ook hebben opgehangen slaapt hij er dus. Nou ja slaapt... Hij was nog niet zo lang terug begonnen met doorslapen in de nacht (geen voedingen meer om 11 uur en 3, 4 of 5 uur). Maar helaas lijkt dat nu weer een beetje voorbij en wordt hij elke nacht om 1.30 wakker... Maar er zit vooruitgang in.

Verder loopt hij, en wijst hij 'dit' 'dit' 'dit'.. Hij wijst zijn neus aan als je daarom vraagt. Hij zegt 'poes' en ''buik' en 'hoofd'. Hij eet voor drie, en snél!! Hij laat luidruchtig weten als hij meer wil en schudt zijn hoofdje als hij niet iets wil. Hij begint een beetje jaloers te worden op Aoife als zij bij mij op schoot zit. Hij aait kleine babies, en weet wat 'zachtjes doen' betekent. We denken dat hij linkshandig is. Fergus en ik gaan elke week naar babyzwemmen en dat vindt hij heerlijk.

Aoife heeft weer een periode van picnicen. Altijd als zij groeit dan maakgt ze van die heel uitgebreide opstelingen met haar speelgoed. Niet om mee te spelen, maar gewoon om neer te leggen, en dat moet allemaal heel precies gebeuren. Maar daarom kan het nog wel in een oogwenk gebeuren! En nu ze wat ouder is komen de spulletjes overal uit het huis vandaan, dus helaas is het opruimen iets minder snel gepiept. Ik denk dat het een manier is om een soort controle te krijgen over haar omgeving, om dingen (dan maar letterlijk) op een rijtje te krijgen als er veel in haar hoofd gebeurt... maar zeker weten die je dat natuurlijk nooit.

Het doet me een groot plezier dat ze zoveel van tekenen houdt. Ze kan heel erg mooie dingen tekenen, maar momenteel heeft ze een stippenfase. Alle kunstwerken worden versierd met meticuleus ingekleurde stippen. Het is zo kenmerkend voor haar dat de juf op de creche zelfs opmerkte dat de andere kindjes haar na zijn gaan doen met die manier van tekenen.

Ze is erg bezig met verjaardagen. Die van ons maar vooral die van haarzelf. Ze wil een taart met chocolade en roze icing. Als we eens boodschappen doen bij de kleine Tesco hier om de hoek dan wijst ze steeds de roze donuts aan: die wil ze voor haar verjaardagsontbijt. kleine zoetekauw! Elke dat zegt ze wel een peer keer iets over haar verjaardag, en ze kan niet wachten tot wij allebei jarig zijn geweest zodat het dan haar beurt is.

Nou, dat komt goed uit dus, want morgen is het Padraic's beurt! dat schilderij boven is voor hem (een vlinder) en hij heeft om een schwarzwalder kirschtorte gevraagd (doet hij elk jaar, veel werk!) en voor morgen heb ik ook speciaal eten gepland waarvoor ik de slow cooker van de buren heb geleend... Ik moet het recept maar eens gaan opzoeken en verder aan de slag met cadeautjes inpakken.

o jee u staat in de wacht

u zal wel denken, waar blijven die goede voornemens? waarom lezen we niks? maar ik heb een beetje problemen met het uploaden van fotos van mijn telefoon naar picasa (en dat is hoe ik doorgaans de fotos op mijn blog weet te zetten, want m'n laptop heeft ook al niet al teveel opslagruimte meer - stomme macs met hun driedubbele fileopslag en rare fotosoftware. Ik ben best handig met de computer maar volgens mij klopt hier dus echt iets niet!). Hoe dan ook, ik moet dat fixen, maar ik moet ook tentamenvragen bedenken voor mijn cursus in Lancaster (die paar lessen geef ik rond Pasen maar de regels van de universiteit zijn dat je vooraf de vragen al moet inleveren (hoezo 'teaching for the test?' belachelijk!) én ik ben begonnen met seminars begeleiden, én ik heb een fantastische grote bestelling binnen voor het maken van 130 verjaardagsrosetten voor Molly-Meg, met daaraan verbonden een heel spannende en leuke nog geheime twist! Tel daarbij op dat ook de bakker om de hoek hier tien schorten heeft besteld, en ik nog een cape voor iemand zou maken, én het feit dat hoewel Fergus nu over het algemeen doorslaapt, Aoife nu opeens heeft ontdekt dat in de nacht schreeuwen ook een leuke manier is om aandacht te krijgen (eten doet ze gelukkig nu wel weer wat beter), én dat Fergus nog steeds een beetje uit zijn doen is vanwege het beginnen van twee ochtendjes crèche, én dat hij bovendien nu in een sprongetje zit en dus (zoals altijd bij hem als dat het geval is) maar niet wil slapen in de vooravond, én ik een zeer hardnekkige hoofdverkoudheid heb, met zere oren en al... kortom: er is geen tijd om dat met die fotos uit te vogelen nu, we spreken elkaar wel weer in Februari, als ik die vragen heb ingeleverd... sorry!

happy new year!

we zijn alweer een goede week het jaar begonnen, en hebben er alweer allerlei life events opzitten (Fergus' eerste twee keer wennen op de creche, zodat ik over twee weken kan gaan beginnen met lesgeven; Aoife's schoolaanvraag...), maar: beter laat dan nooit:

twelve days of christmas deel 2

Na de cadeautjes op kerstmorgen gingen we naar het sprookjeshuisje van gran en grandad. Daar aten we het traditionele kerstdiner ('s middags en altijd hetzelfde: kalkoen, worstjes, stuffing, geroosterde aardappelen, ham, spruitjes, pastinaak, en gepureerde swede - niet alleen bij ons maar bij iedereen in het land schijnt). Fergus en zelfs Aoife aten alles op!

Die pleister was er eentje uit haar nieuwe doktersset. Ze heeft iedereen net zo lang met pleisters lopen genezen totdat er geen pleisters meer over waren, Fergus had er ook een op zijn hoofd. Tot consternatie van de (kinderarts) buurman van granny en grandad die even langs kwam om gelukkig kerstfeest te wensen en twee kindjes aantrof die allebei onder de verwondingen leken te zitten...

Fergus was in een kletserige bui en heeft in de kerstvakantie opeens allerlei dingen gezegd: zebra, wipe, roeren, meer, auto, tafel, daar, hap, eten, drinken, beer, pop, staan... Hij verbaasde ons steeds weer! Nu lijkt zijn woordenschat weer een beetje verminderd te zijn, en zegt hij vooral: aarrrr! Waar het aan ligt weet ik niet, maar het kan ermee te maken hebben dat hij een paar dagen weer erg flinke koorts heeft gehad en hij nu vier kiezen aan het krijgen is (hij sliep eindelijk door en dan dat!!), maar goed. Aan de andere kant is hij sinds een paar dagen af en toe een beetje aan het lopen, dus dat is ook heel schattig en knap.

Op boxing day kwamen de neefjes en nichtjes, we gingen met zijn allen wandelen in het grauwe weer, stokken verzamelen en in de rivier gooien achter gran en grandad's huis, en daarna nog maar weer eens een kerstdiner (de eveneens traditionele leftovers van de dag ervoor). De kids met zijn allen aan tafel gezeten en de rest als een soort buffet met het bord in de hand.

Mary, Peter en Andrew hadden een kerstlied ingestudeerd met hun instrumenten en gaven een concertje (Andrew zong en danste) en de kleintjes gingen allemaal wild dansen, het was een echt kinderfeest (op instagram staat er een filmpje van Isla en Aoife aan het dansen)

dus daarna moest er even tot rust gekomen worden met een verhaaltje

en ging iedereen weer op huis aan. Behalve wij want wij beleven nog twee nachtjes.

We gingen naar Salts Mill de volgende dag. Dat is een oude fabriek die nu een galerie herbergt (met bijna alleen maar David Hockney schilderijen, een geweldige boekwinkel en een designwinkel die erg verlekkerend werkt (maar helaas wat lastiger te bezoeken is met een drukke peuter aan de hand (was het maar aan de hand, de onderhandelingen/het getrek en gehang belemmeren het handje vasthouden nogal, heel fijn in een winkel vol breekbare en anderszins 'niet aankomen' spullen!!)

De volgende dag gingen we weer naar huis, om even bij te komen en dan de volgende dag Maja en Molly en Alfred op visite te krijgen, met de ouders van Maja erbij. Dit was de eerste keer dit jaar dat we kerstvisite hadden, dus we hadden flink gebakken voor de gelegenheid. Gemberkoek met kersticing, en minde pies en een spinazietaart. De meisjes maakten kerstversieringen en wij zaten aan tafel. het was erg gezellig. Zo gezellig zelfs dat ik geeneens tijd heb gehad om fotos te maken.

De sixth day of Christmas was weer druk, we gingen naar Edingburgh voor de dag, om daar de Duitsers te ontmoeten die ergens ten noorden met zijn allen Nieuwjaar in een huis vierden. Padraic ging daar vroeger ook altijd met mee, en ik ben ook een paar keer geweest, maar logistiek gezien vonden we een week te veel voor ons gezin en dus gingen we voor een dagje, met de trein.

Het was verschrikkelijk slecht weer en iedereen was doorweekt, maar toen we eenmaal ergens zaten, hoog en droog in het National Museum was het toch wel gezellig. Aoife deed er mee met een tekenwedstrijd en was na de lunch zo moe en hyper van alle nieuwigheid dat ze door het dolle heen maar rondjes bleef draaien in het atrium.

Na de kat van gran en grandad vond Fergus de opgezette panters en tijgers ook het miauwen waard

Op de seventh day of Christmas was het Oud en Nieuw. Dat betekende dus oliebollen bakken!

(speciaal voor deze Hollandse traditie haal ik het delftsblauwe bord tevoorschijn)

Het was een beetje valsspelen want opa en oma hadden op Fergus' verjaardag een pak mix voor me meegebracht, maar het resultaat was geweldig en de tijd beperkt dus eigenlijk kwam dat erg goed uit.
Die avond kwamen Maja en Andy met de kinderen bij ons eten en logeren om oud en nieuw te vieren. maja entertainde de kids met de cello terwijl wij pannenkoeken bakten voor de kindjes en toen die eenmaal op bed lagen (Aoife met tegenzin, ze wilde zo graag erbij blijven en anders met Molly slapen) gingen wij aan ons speciale grotemensen diner: Andy maakte zalm met bietjes en mierikswortel dille crème, en wij beef wellington met boerenkool wilde rijst granaatappelsalade en spinazie aardappel gratin, en een pavlova als toetje. Maja had cloudberries meegebracht die haar ouders hadden geplukt in Noorwegen, dus dat in combinatie met de oliebollen maakte het echt een mengelmoes van tradities. het was heerlijk! En heel gezellig ook, alleen was er buiten nauwelijks vuurwerk, en gingen mensen ook niet bij elkaar langs of ook maar de deur uit toen het twaalf uur was. Het had dus net zo goed een andere dag van het jaar kunnen zijn!

Op Nieuwjaarsdag was het de traditionele wandeling van Charlie, maar omdat we het zo druk gehad hadden de laatste dagen besloten we alleen voor het eten na afloop te gaan. We gaan een peer keer per jaar naar hun huis voor zulke gelegenheden, en Aoife kent inmiddels de drill. Ze steelt er de show, kan ik je zeggen. Dit keer wilde ze graag piano spelen, en dat niet alleen, maar of alle volwassenen even wilden zingen dan. En weet je wat? we deden het nog ook. We wish you a merry christmas, O dennenboom en Away in a manger.

Er waren nog vier dagen over van kerstmis, maar die waren beduidend minder hectisch. We zijn gaan zwemmen, we zijn op bezoek geweest bij onze vriend Patrick Sherry, een oude theoloog die we van de kerk kennen, en Constance en Heather zijn langs geweest. Onze overburen gaven afgelopen zondag een feestje en om dat nog even een beetje kracht bij te zetten had ik een driekoningentaart gebakken: een perentaart met rozijnen en abrikoos (drie rijkdommen) en dat was het wel.

Gelukkig nieuwjaar allemaal!