kun je hoera zeggen?

jawel, ik heb het gefixt, ik kan weer bij mijn fotos en dus is het hoog tijd voor wat meer geblog. We zitten inmiddels in februari, een dag voor Padraic's verjaardag, en ik heb sinds het begin van het nieuwe jaar niets geschreven! Wat is er allemaal gebeurd?
Nou... het leven is aardig compleet, druk maar compleet.

Die rosetten van mij weet u nog, die bij Molly Meg verkocht worden? Die gaan best wel goed, en Molly Meg heeft er dan ook 120 ofzo bijbesteld, dat zijn bijna 8 volledige sets, van de roze en de blauwe en niet alleen dat, ze gaan vanaf eind maart verkocht worden in een popup shop op Kings Road in Londen (ik mag nog niet verklappen welke! - ok maar het klinkt als een universitaire studie...) én ze heeft me gevraagd of ik daar ook een kinderworkshop wil geven. En dat gaat gebeuren op 12 april. Spannend!

En natuurlijk kwam dit nieuws net terwijl ik ook weer ging beginnen met lesgeven hier aan de Universiteit. Ik geef seminars in Historical & Conceptual Issues, en zal later in het collegejaar ook twee hoorcolleges daarover geven aan de eerstejaars hier. Ik moest de examenvragen daarvoor al een week of twee terug inleveren, dus dat was even aanpoten.

op de terugweg na de tweede sessie op de creche

En dan is er nog het leven thuis:
Fergus gaat als ik werk naar de creche en dat was best wel even slikken. Hij vond het erg moeilijk in het begin, want hij was bijna alleen maar bij mij geweest. Dit was ook een van de redenen dat we zijn begonnen met de creche, want het is wel goed als hij ietsjes flexibeler wordt met andere mensen. Ik bedoel: oma heeft het zwaar te verduren gekregen van Fergus na de bruiloft van Willem en Marieke (in de zomer): Fergus heeft haar toen vijf maanden nauwelijks aangekeken en begon te huilen zodra ik de kamer uitliep als zij er was. Maar nu, we zijn een week of vier verder, begint hij het echt leuk te vinden in zijn groep en hij speelt met de andere kindjes en huilt al een stuk minder.

Cue de volgende mijlpaal: we hebben hem het afgelopen weekend naar zijn eigen kamer verhuisd. Was die hele verplaatsing van de badkamer vorig jaar toch nog ergens goed voor! Ik heb zijn kamertje deels behangen met mooi Ferm Living Harlekijn behang, en sinds we afgelopen weekend de gordijnen ook hebben opgehangen slaapt hij er dus. Nou ja slaapt... Hij was nog niet zo lang terug begonnen met doorslapen in de nacht (geen voedingen meer om 11 uur en 3, 4 of 5 uur). Maar helaas lijkt dat nu weer een beetje voorbij en wordt hij elke nacht om 1.30 wakker... Maar er zit vooruitgang in.

Verder loopt hij, en wijst hij 'dit' 'dit' 'dit'.. Hij wijst zijn neus aan als je daarom vraagt. Hij zegt 'poes' en ''buik' en 'hoofd'. Hij eet voor drie, en snél!! Hij laat luidruchtig weten als hij meer wil en schudt zijn hoofdje als hij niet iets wil. Hij begint een beetje jaloers te worden op Aoife als zij bij mij op schoot zit. Hij aait kleine babies, en weet wat 'zachtjes doen' betekent. We denken dat hij linkshandig is. Fergus en ik gaan elke week naar babyzwemmen en dat vindt hij heerlijk.

Aoife heeft weer een periode van picnicen. Altijd als zij groeit dan maakgt ze van die heel uitgebreide opstelingen met haar speelgoed. Niet om mee te spelen, maar gewoon om neer te leggen, en dat moet allemaal heel precies gebeuren. Maar daarom kan het nog wel in een oogwenk gebeuren! En nu ze wat ouder is komen de spulletjes overal uit het huis vandaan, dus helaas is het opruimen iets minder snel gepiept. Ik denk dat het een manier is om een soort controle te krijgen over haar omgeving, om dingen (dan maar letterlijk) op een rijtje te krijgen als er veel in haar hoofd gebeurt... maar zeker weten die je dat natuurlijk nooit.

Het doet me een groot plezier dat ze zoveel van tekenen houdt. Ze kan heel erg mooie dingen tekenen, maar momenteel heeft ze een stippenfase. Alle kunstwerken worden versierd met meticuleus ingekleurde stippen. Het is zo kenmerkend voor haar dat de juf op de creche zelfs opmerkte dat de andere kindjes haar na zijn gaan doen met die manier van tekenen.

Ze is erg bezig met verjaardagen. Die van ons maar vooral die van haarzelf. Ze wil een taart met chocolade en roze icing. Als we eens boodschappen doen bij de kleine Tesco hier om de hoek dan wijst ze steeds de roze donuts aan: die wil ze voor haar verjaardagsontbijt. kleine zoetekauw! Elke dat zegt ze wel een peer keer iets over haar verjaardag, en ze kan niet wachten tot wij allebei jarig zijn geweest zodat het dan haar beurt is.

Nou, dat komt goed uit dus, want morgen is het Padraic's beurt! dat schilderij boven is voor hem (een vlinder) en hij heeft om een schwarzwalder kirschtorte gevraagd (doet hij elk jaar, veel werk!) en voor morgen heb ik ook speciaal eten gepland waarvoor ik de slow cooker van de buren heb geleend... Ik moet het recept maar eens gaan opzoeken en verder aan de slag met cadeautjes inpakken.