en nu is het opeens een maand later alweer!

o jee... dat het zo slecht zou gaan met bloggen dat had zelfs ik niet verwacht, ondanks al mijn voorzorgsmaatregelen op instagram enzo.

we hebben het druk.
we slapen weinig.
ik heb weer twee afstudeerstudenten bij taalkunde hier die ik er tussen de bedrijven door in moet passen (want Fergus gaat niet nar de creche).
we zijn een week naar Nederland geweest voor een bruiloft, en verjaardag, oude vrienden, blijdorp en familiebezoek.
(we zijn langzaamaan een beetje minder HEMAfiel - echt hoor, ze hollen zo achter de trends aan, ik weet niet of ik daar blij om ben. Waar zijn de basics, HEMA?).
ik heb weer een gebroken kies gehad.
we hebben de handen vol met een baby die weinig lange pozen dut (maar daar over het algemeen niet minder gezellig om is, gelukkig) en een peuter die nu meestal niet meer slaapt overdag.

Fergus zegt mama en groeit gelukkig weer goed (die hapjes he, die doen het hem), maar is behoorlijk eenkennig op het moment.
Aoife wordt al een Echte Dame ('don't I?' - ze kwam laatst opeens thuis met deze vraagfrasen, zo schattig!) die gelukkig ook weer beter en beter alleen kan spelen en zich niet alleen maar door mij bezig wil laten houden.
Padraic heeft een landelijke prijs gewonnen voor een paper.
en ik heb me door mijn schoonmoeder laten overhalen om mee te doen met een Race for Life. Vijf kilometer rennen voor het Goede Doel, in dit geval Cancer Research UK. Rennen, lopen, joggen - het mag allemaal, maar ik dacht, als ik dit nu ga doen, dan ga ik het ook proberen goed te doen, dus na een week zoeken naar mijn hardloopschoenen twijfelen zal ik wel zal ik niet (ik ben niet zo'n sporter) heb ik eens gezocht in de app store (as you do) en besloten om het erop te wagen, met de app Get Running, from couch to five k. Ik zag hem en ik dacht: That's me!
I-de-aal.
Negen weken van drie maal per week trainen bereiden je voor op 30 minuten onafgebroken rennen. De app speelt over welke muziek je dan ook op de achtergrond hebt aanstaan, dus om het nog veel officieler te maken heb ik ook een gratis podcast gedownload met stampende renmuziek. Week een begon met een minuut rennen gevolgd door anderhalve minuut lopen, en dat dan acht keer, en dat wordt dan langzamerhand opgebouwd.Na drie weken kreeg ik enorme pijn in mijn knieen, en kon ik nauwelijks nog vooruit, maar door overdag wat minder mijn saltwater sandals te dragen, en wat meer mijn birkenstocks, en niet alleen maar Fergus in de sling te dragen, maar ook met de wagen te gaan, plus een oefening of twee courtesy of het gratis inloopspreekuur van de fysiotherapeuten boven de running shop hier om de hoek ging het al gauw weer beter. En nu ren ik al twintig minuten aaneen.  Klinkt misschien weinig, maar voor mij is dat echt heel wat, het langste dat ik ooit aaneen heb gerend voor zover ik me kan herinneren is de coopertest op school, meer dan twintig jaar geleden (het lijkt als de dag van gisteren overigens). Verrassing! Het bevalt me heel goed!

En had ik al gezegd dat het voor het goede doel is? Hier is de link mensen, ik ren samen met the Monas (schoonmoeder, en schoonzussen, nichtjes etc van de Monaghans), gaarne gul geven, dat kan via Paypal, dus er is geen reden om het niet te doen: raceforlifesponsorme.org/the-monas. Alle beetjes helpen.